Tužaljke 5

1 Spomeni se, Jahve, što nas je snašlo, pogledaj, vidi sramotu našu!

Acuérdate, o! Jehová, de lo que nos ha venido: vé, y mira nuestra vergüenza.

2 Baština naša pade u ruke strancima, domovi naši pripadoše tuđincima.

Nuestra heredad se ha vuelto a extraños, nuestras casas a forasteros.

3 Siročad smo: oca nemamo, majke su nam kao udovice.

Huérfanos somos sin padre: nuestras madres como viudas.

4 Vodu što pijemo plaćamo novcem, i za drvo valja nam platiti.

Nuestra agua bebemos por dinero, nuestra leña compramos por precio.

5 Jaram nam je o vratu, gone nas, iscrpljeni smo, ne daju nam predahnuti.

Sobre nuestra cerviz padecemos persecución; cansámosnos, y no hay para nosotros descanso.

6 Pružamo ruke k Egiptu i Asiriji da se kruha nasitimo.

A Egipto dimos la mano, y al Asirio, para hartarnos de pan.

7 Oci naši zgriješiše i više ih nema, a mi nosimo krivice njihove.

Nuestros padres pecaron, y son muertos; y nosotros llevamos sus castigos.

8 Robovi nama zapovijedaju, a nitko da nas izbavi iz ruku njihovih.

Siervos se enseñorearon de nosotros: no hubo quien nos librase de su mano.

9 Kruh svoj donosimo izlažući život maču u pustinji.

Con el peligro de nuestras vidas traíamos nuestro pan delante de la espada del desierto.

10 Koža nam gori kao peć užarena, ognjicom od plamena gladi.

Nuestros cueros se ennegrecieron como un horno a causa del ardor de la hambre.

11 Oskvrnuli su žene na Sionu i djevice u gradovima judejskim.

Afligieron a las mujeres en Sión, a las vírgenes en las ciudades de Judá.

12 Svojim su rukama vješali knezove, ni lica staračka nisu poštivali.

A los príncipes colgaron con su mano: no reverenciaron los rostros de los viejos.

13 Mladići su nosili žrvnjeve, djeca padala pod bremenom drva.

Llevaron los mozos a moler, y los muchachos desfallecieron en la leña.

14 Starci su ostavili vrata, mladići više ne sviraju na lirama.

Los ancianos cesaron de la puerta, los mancebos de sus canciones.

15 Radosti nesta iz naših srdaca, naš ples se pretvori u tugovanje.

Cesó el gozo de nuestro corazón, nuestro corro se tornó en luto.

16 Pao je vijenac s naše glave, jao nama što zgriješismo!

Cayó la corona de nuestra cabeza: ¡ay ahora de nosotros! porque pecamos.

17 Evo zašto nam srce boluje, evo zašto nam oči se zastiru:

Por esto fue entristecido nuestro corazón, por esto se entenebrecieron nuestros ojos.

18 zato što Gora sionska opustje i po njoj se šuljaju šakali.

Por el monte de Sión que es asolado, zorras andan en él.

19 Ali ti, Jahve, ostaješ zauvijek, tvoj je prijesto od koljena do koljena.

Mas tú, Jehová, para siempre permanecerás: tu trono de generación en generación.

20 Zašto da nas zaboraviš zauvijek, da nas ostaviš za mnoge dane?

¿Por qué te olvidarás para siempre de nosotros? ¿dejarnos has por luengos días?

21 Vrati nas k sebi, Jahve, obratit ćemo se, obnovi dane naše kao što nekoć bijahu.

Vuélvenos, o! Jehová, a ti, y volvernos hemos: renueva nuestros días como al principio.

22 Il' nas hoćeš sasvim zabaciti i na nas se beskrajno srditi?

Porque desechando nos has desechado: háste airado contra nosotros en gran manera.