Job 9

1 Job progovori i reče:

Y respondió Job, y dijo:

2 “Zaista, dobro ja znadem da je tako: kako da pred Bogom čovjek ima pravo?

Ciertamente yo conozco que es así: ¿y como se justificará el hombre con Dios?

3 Ako bi se tkogod htio prÓeti s njime, odvratio mu ne bi ni jednom od tisuću.

Si quisiere contender con él, no le podrá responder a una cosa de mil.

4 Srcem on je mudar, a snagom svesilan, i tko bi se njemu nekažnjeno opro?

El es sabio de corazón, y fuerte de fuerza: ¿quién fue duro contra él, y quedó en paz?

5 On brda premješta, a ona to ne znaju, u jarosti svojoj on ih preokreće.

Que arranca los montes con su furor, y no conocen quien los trastornó.

6 Pokreće on zemlju sa njezina mjesta, iz temelja njene potresa stupove.

Que remueve la tierra de su lugar, y hace temblar sus columnas.

7 Kad zaprijeti suncu, ono se ne rađa, on pečatom svojim i zvijezde pečati.

Que manda al sol, y no sale; y a las estrellas sella.

8 Jedini on je nebesa razapeo i pučinom morskom samo on hodao.

El que solo extiende los cielos, y anda sobre las alturas de la mar.

9 Stvorio je Medvjede i Oriona, Vlašiće i zvijezđa na južnome nebu.

El que hizo el Arcturo, y el Orión y las Pléyades, y los lugares secretos del mediodía.

10 Tvorac on je djela silnih, nepojmljivih čudesa koja se izbrojit' ne mogu.

El que hace grandes cosas, e incomprensibles, y maravillosas sin número.

11 Ide pored mene, a ja ga ne vidim; evo, on prolazi - ja ga ne opažam.

He aquí, que él pasará delante de mí, y yo no le veré; pasará, y no le entenderé.

12 Ugrabi li što, tko će mu to priječit, i tko ga pitat smije: 'Što si učinio?'

He aquí, arrebatará: ¿quién le hará restituir? ¿Quién le dirá: Qué haces?

13 Bog silni srdžbu svoju ne opoziva: pred njim poniču saveznici Rahaba.

Dios no tornará atrás su ira, y debajo de él se encorvan los que ayudan a la soberbia.

14 Pa kako onda da njemu odgovorim, koju riječ da protiv njega izaberem?

¿Cuánto menos le responderé yo, y hablaré con él palabras estudiadas?

15 I da sam u pravu, odvratio ne bih, u suca svojega milost bih molio.

Que aunque yo sea justo, no responderé: antes habré de rogar a mi juez.

16 A kad bi se na zov moj i odazvao, vjerovao ne bih da on glas moj sluša.

Que si yo le invocase, y él me respondiese, aun no creeré que haya escuchado mi voz.

17 Jer, za dlaku jednu on mene satire, bez razloga moje rane umnožava.

Porque me ha quebrado con tempestad, y ha aumentado mis heridas sin causa.

18 Ni časa jednoga predahnut' mi ne da, nego mene svakom gorčinom napaja!

Que aun no me ha concedido que tome mi aliento, mas háme hartado de amarguras.

19 Ako je na snagu - tÓa on je najjači! Ako je na pravdu - tko će njega na sud?

Si habláremos de su poder, fuerte ciertamente es: si de su juicio, ¿quién me lo emplazará?

20 Da sam i prav, usta bi me osudila, da sam i nevin, zlim bi me proglasila.

Si yo me justificare, mi boca me condenará: si me predicare perfecto, él me hará inicuo.

21 A jesam li nevin? Ni sam ne znam više, moj je život meni sasvim omrzao!

Si yo me predicare acabado, no conozco mi alma: condenaré mi vida.

22 Jer, to je svejedno; i zato ja kažem: nevina i grešnika on dokončava.

Una cosa resta, es a saber, que yo diga: Al perfecto y al impío, él los consume.

23 I bič smrtni kad bi odjednom ubijo ... ali on se ruga nevolji nevinih.

Si es azote, mate de presto, él se rie de la tentación de los inocentes.

24 U zemlji predanoj u šake zlikovaca, on oči sucima njezinim zastire. Ako on to nije, tko je drugi onda?

La tierra es entregada en manos de los impíos, y él cubre el rostro de sus jueces. Sino es él que lo hace, ¿dónde está? ¿quién es?

25 Od skoroteče su brži moji dani, bježe daleko, nigdje dobra ne videć.'

Mis días fueron más ligeros que un correo: huyeron, y nunca vieron bien.

26 K'o čamci od rogoza hitro promiču, k'o orao na plijen kada se zaleti.

Pasaron con los navíos de Ebeh: o como el águila que se abate a la comida.

27 Kažem li: zaboravit ću jadikovku, razvedrit ću lice i veseo biti,

Si digo: Olvidaré mi queja, dejaré mi saña, y esforzarme he:

28 od mojih me muka groza obuzima, jer znadem da me ti ne držiš nevinim.

Temo todos mis trabajos: sé que no me perdonarás.

29 Ako li sam grešan, tÓa čemu onda da zalud mučim sebe.

Si yo soy impío, ¿para que trabajaré en vano?

30 Kad bih i sniježnicom sebe ja isprao, kad bih i lugom ruke svoje umio,

Aunque me lave con aguas de nieve, y aunque limpie mis manos con la misma limpieza;

31 u veću bi me nečist opet gurnuo, i moje bi me se gnušale haljine!

Aun me hundirás en la huesa: y mis propios vestidos me abominarán.

32 Nije čovjek k'o ja da se s njime pravdam i na sud da idem s njim se parničiti.

Porque no es hombre como yo, para que yo le responda, y vengamos juntamente a juicio.

33 Niti kakva suca ima među nama da ruke svoje stavi na nas dvojicu,

No hay entre nosotros árbitro que ponga su mano sobre nosotros ambos.

34 da šibu njegovu od mene odmakne, da užas njegov mene više ne plaši!

Quite de sobre mí su verdugo, y su terror no me perturbe;

35 Govorit ću ipak bez ikakva straha, jer ja nisam takav u svojim očima!

Y hablaré, y no le temeré: porque así no estoy conmigo.