Job 6

1 A Job progovori i reče:

Lalu Ayub menjawab:

2 “O, kad bi se jad moj izmjeriti mog'o, a nevolje moje stavit' na tezulju!

"Ah, hendaklah kiranya kekesalan hatiku ditimbang, dan kemalanganku ditaruh bersama-sama di atas neraca!

3 Teže one jesu od sveg pijeska morskog, i stoga mi riječi zastraniti znaju.

Maka beratnya akan melebihi pasir di laut; oleh sebab itu tergesa-gesalah perkataanku.

4 Strijele Svesilnoga u mojem su mesu, ljuti otrov njihov ispija mi dušu, Božje se strahote oborile na me.

Karena anak panah dari Yang Mahakuasa tertancap pada tubuhku, dan racunnya diisap oleh jiwaku; kedahsyatan Allah seperti pasukan melawan aku.

5 TÓa, kraj svježe trave njače li magarac, muče li goveče kraj punih jasala?

Meringkikkah keledai liar di tempat rumput muda, atau melenguhkah lembu dekat makanannya?

6 Zar hranu bljutavu jedemo bez soli? Zar kakove slasti ima u bjelancu?

Dapatkah makanan tawar dimakan tanpa garam atau apakah putih telur ada rasanya?

7 Al' ono što mi se gadilo dotaći, to mi je sada sva hrana u bolesti.

Aku tidak sudi menjamahnya, semuanya itu makanan yang memualkan bagiku.

8 O, da bi se molba moja uslišala, da mi Bog ispuni ono čem se nadam!

Ah, kiranya terkabul permintaanku dan Allah memberi apa yang kuharapkan!

9 O, kada bi me Bog uništiti htio, kada bi mahnuo rukom da me satre!

Kiranya Allah berkenan meremukkan aku, kiranya Ia melepaskan tangan-Nya dan menghabisi nyawaku!

10 Za mene bi prava utjeha to bila, klicati bih mog'o u mukama teškim što se ne protivljah odluci Svetoga.

Itulah yang masih merupakan hiburan bagiku, bahkan aku akan melompat-lompat kegirangan di waktu kepedihan yang tak kenal belas kasihan, sebab aku tidak pernah menyangkal firman Yang Mahakudus.

11 Zar snage imam da mogu čekati? Radi kakve svrhe da ja duže živim?

Apakah kekuatanku, sehingga aku sanggup bertahan, dan apakah masa depanku, sehingga aku harus bersabar?

12 Zar je snaga moja k'o snaga kamena, zar je tijelo moje od mjedi liveno?

Apakah kekuatanku seperti kekuatan batu? Apakah tubuhku dari tembaga?

13 Na što se u sebi osloniti mogu? Zar mi svaka pomoć nije uskraćena?

Bukankah tidak ada lagi pertolongan bagiku, dan keselamatan jauh dari padaku?

14 Tko odbija milost bližnjemu svojemu, prezreo je strah od Boga Svesilnoga.

Siapa menahan kasih sayang terhadap sesamanya, melalaikan takut akan Yang Mahakuasa.

15 Kao potok me iznevjeriše braća, kao bujice zimske svoje korito.

Saudara-saudaraku tidak dapat dipercaya seperti sungai, seperti dasar dari pada sungai yang mengalir lenyap,

16 Od leda mutne vode im se nadimlju, 'bujaju od snijega što se topit' stao;

yang keruh karena air beku, yang di dalamnya salju menjadi cair,

17 al u doba sušno naskoro presahnu, od žege ishlape tada iz korita.

yang surut pada musim kemarau, dan menjadi kering di tempatnya apabila kena panas;

18 Karavane zbog njih skreću sa putova, u pustinju zađu i u njoj se gube.

berkeluk-keluk jalan arusnya, mengalir ke padang tandus, lalu lenyap.

19 Karavane temske očima ih traže, putnici iz Šebe nadaju se njima.

Kafilah dari Tema mengamat-amatinya dan rombongan dari Syeba mengharapkannya,

20 A kad do njih dođu, nađu se u čudu, jer su se u nadi svojoj prevarili.

tetapi mereka kecewa karena keyakinan mereka, mereka tertipu setibanya di sana.

21 U ovom ste času i vi meni takvi: vidjeste strahotu pa se preplašiste.

Demikianlah kamu sekarang bagiku, ketika melihat yang dahsyat, takutlah kamu.

22 Rekoh li vam možda: 'Darujte mi štogod, poklonite nešto od svojega blaga;

Pernahkah aku berkata: Berilah aku sesuatu, atau: Berilah aku uang suap dari hartamu,

23 iz šake dušmanske izbavite mene, oslobodite me silnikova jarma?'

atau: Luputkan aku dari tangan musuh, atau: Tebuslah aku dari tangan orang lalim?

24 Vi me poučite, pa ću ušutjeti, u čem je moj prijestup, pokažite meni.

Ajarilah aku, maka aku akan diam; dan tunjukkan kepadaku dalam hal apa aku tersesat.

25 O, kako su snažne besjede iskrene! Al' kamo to vaši smjeraju prijekori?

Alangkah kokohnya kata-kata yang jujur! Tetapi apakah maksud celaan dari pihakmu itu?

26 Mislite li možda prekoriti riječi? TÓa u vjetar ide govor očajnikov!

Apakah kamu bermaksud mencela perkataan? Apakah perkataan orang yang putus asa dianggap angin?

27 Nad sirotom kocku zar biste bacali i sa prijateljem trgovali svojim?

Bahkan atas anak yatim kamu membuang undi, dan sahabatmu kamu perlakukan sebagai barang dagangan.

28 U oči me sada dobro pogledajte, paz'te neću li vam slagati u lice.

Tetapi sekarang, berpalinglah kepadaku; aku tidak akan berdusta di hadapanmu.

29 Povucite riječ! Kakve li nepravde! Povucite riječ, neporočan ja sam!

Berbaliklah, janganlah terjadi kecurangan, berbaliklah, aku pasti benar.

30 Zar pakosti ima na usnama mojim? Zar nesreću svaku okusio nisam?

Apakah ada kecurangan pada lidahku? Apakah langit-langitku tidak dapat membeda-bedakan bencana?"