Job 5

1 Ded zazivlji! Zar će ti se tko odazvat'? Kojem li se svecu misliš sad obratit'?

ἐπικάλεσαι δέ εἴ τίς σοι ὑπακούσεται ἢ εἴ τινα ἀγγέλων ἁγίων ὄψῃ

2 Doista, budalu njegov bijes ubija, luđaka će sasvim skončat ljubomora.

καὶ γὰρ ἄφρονα ἀναιρεῖ ὀργή πεπλανημένον δὲ θανατοῖ ζῆλος

3 Bezumnika vidjeh kako korijen pušta, al' prokletstvo skoro na kuću mu pade.

ἐγὼ δὲ ἑώρακα ἄφρονας ῥίζαν βάλλοντας ἀλλ’ εὐθέως ἐβρώθη αὐτῶν ἡ δίαιτα

4 Njegovi su sinci daleko od spasa, njih nezaštićene na Vratima tlače.

πόρρω γένοιντο οἱ υἱοὶ αὐτῶν ἀπὸ σωτηρίας κολαβρισθείησαν δὲ ἐπὶ θύραις ἡσσόνων καὶ οὐκ ἔσται ὁ ἐξαιρούμενος

5 Ljetinu njihovu pojedoše gladni, sam Bog ju je njima oteo iz usta, a žedni hlepe za njihovim dobrima.

ἃ γὰρ ἐκεῖνοι συνήγαγον δίκαιοι ἔδονται αὐτοὶ δὲ ἐκ κακῶν οὐκ ἐξαίρετοι ἔσονται ἐκσιφωνισθείη αὐτῶν ἡ ἰσχύς

6 Ne, opačina ne izbija iz zemlje, nit' nevolja iz tla može nići sama,

οὐ γὰρ μὴ ἐξέλθῃ ἐκ τῆς γῆς κόπος οὐδὲ ἐξ ὀρέων ἀναβλαστήσει πόνος

7 nego čovjek rađa muku i nevolju kao što let orlov teži u visinu.

ἀλλὰ ἄνθρωπος γεννᾶται κόπῳ νεοσσοὶ δὲ γυπὸς τὰ ὑψηλὰ πέτονται

8 Al' ja bih se ipak Bogu utekao i pred njime stvar bih svoju razložio.

οὐ μὴν δὲ ἀλλὰ ἐγὼ δεηθήσομαι κυρίου κύριον δὲ τὸν πάντων δεσπότην ἐπικαλέσομαι

9 Nedokučiva on djela silna stvori, čudesa koja se izbrojit' ne mogu.

τὸν ποιοῦντα μεγάλα καὶ ἀνεξιχνίαστα ἔνδοξά τε καὶ ἐξαίσια ὧν οὐκ ἔστιν ἀριθμός

10 On kišom rosi po svem licu zemljinu i vodu šalje da nam polja natapa.

τὸν διδόντα ὑετὸν ἐπὶ τὴν γῆν ἀποστέλλοντα ὕδωρ ἐπὶ τὴν ὑπ’ οὐρανόν

11 Da bi ponižene visoko digao, da bi ojađene srećom obdario,

τὸν ποιοῦντα ταπεινοὺς εἰς ὕψος καὶ ἀπολωλότας ἐξεγείροντα

12 redom ruši ono što lukavci smisle, što god započeli, on im izjalovi.

διαλλάσσοντα βουλὰς πανούργων καὶ οὐ μὴ ποιήσουσιν αἱ χεῖρες αὐτῶν ἀληθές

13 On hvata mudre u njihovu lukavstvu, naume spletkara obraća u ništa.

ὁ καταλαμβάνων σοφοὺς ἐν τῇ φρονήσει βουλὴν δὲ πολυπλόκων ἐξέστησεν

14 Posred bijela dana zapadnu u tamu, pipaju u podne kao usred noći.

ἡμέρας συναντήσεται αὐτοῖς σκότος τὸ δὲ μεσημβρινὸν ψηλαφήσαισαν ἴσα νυκτί

15 On iz njinih ralja izbavlja jadnika, iz silničkih ruku diže siromaha.

ἀπόλοιντο δὲ ἐν πολέμῳ ἀδύνατος δὲ ἐξέλθοι ἐκ χειρὸς δυνάστου

16 Tako se pokaže nada nevoljniku, i nepravda mora zatvoriti usta.

εἴη δὲ ἀδυνάτῳ ἐλπίς ἀδίκου δὲ στόμα ἐμφραχθείη

17 Da, blago čovjeku koga Bog odbaci! Stoga ti ne prezri karanje Svesilnog!

μακάριος δὲ ἄνθρωπος ὃν ἤλεγξεν ὁ κύριος νουθέτημα δὲ παντοκράτορος μὴ ἀπαναίνου

18 On ranjava, ali i ranu povija, udara i svojom zacjeljuje rukom.

αὐτὸς γὰρ ἀλγεῖν ποιεῖ καὶ πάλιν ἀποκαθίστησιν ἔπαισεν καὶ αἱ χεῖρες αὐτοῦ ἰάσαντο

19 Iz šest će nevolja tebe izbaviti, ni u sedmoj zlo te dotaknuti neće.

ἑξάκις ἐξ ἀναγκῶν σε ἐξελεῖται ἐν δὲ τῷ ἑβδόμῳ οὐ μὴ ἅψηταί σου κακόν

20 U gladi, od smrti on će te spasiti, a u ratu, oštru će te otet maču.

ἐν λιμῷ ῥύσεταί σε ἐκ θανάτου ἐν πολέμῳ δὲ ἐκ χειρὸς σιδήρου λύσει σε

21 Biču zla jezika uklonit će tebe, ispred otimača bez straha ćeš biti.

ἀπὸ μάστιγος γλώσσης σε κρύψει καὶ οὐ μὴ φοβηθῇς ἀπὸ κακῶν ἐρχομένων

22 Suši i studeni ti ćeš se smijati i od divljih zvijeri strahovati nećeš.

ἀδίκων καὶ ἀνόμων καταγελάσῃ ἀπὸ δὲ θηρίων ἀγρίων οὐ μὴ φοβηθῇς

23 Sklopit' ti ćeš savez s kamenjem na njivi, zvjerad divlja s tobom u miru će biti.

θῆρες γὰρ ἄγριοι εἰρηνεύσουσίν σοι

24 U šatoru svome mir ćeš uživati, dom svoj kad pohodiš netaknut će stajat.

εἶτα γνώσῃ ὅτι εἰρηνεύσει σου ὁ οἶκος ἡ δὲ δίαιτα τῆς σκηνῆς σου οὐ μὴ ἁμάρτῃ

25 Koljeno ćeš svoje gledat' gdje se množi i potomstvo gdje ti kao trava raste.

γνώσῃ δὲ ὅτι πολὺ τὸ σπέρμα σου τὰ δὲ τέκνα σου ἔσται ὥσπερ τὸ παμβότανον τοῦ ἀγροῦ

26 U grob ti ćeš leći kada budeš zreo, kao što se žito snosi kad dozori.

ἐλεύσῃ δὲ ἐν τάφῳ ὥσπερ σῖτος ὥριμος κατὰ καιρὸν θεριζόμενος ἢ ὥσπερ θιμωνιὰ ἅλωνος καθ’ ὥραν συγκομισθεῖσα

27 Sve motrismo ovo: istina je živa! zato sve za dobro svoje ti poslušaj.”

ἰδοὺ ταῦτα οὕτως ἐξιχνιάσαμεν ταῦτά ἐστιν ἃ ἀκηκόαμεν σὺ δὲ γνῶθι σεαυτῷ εἴ τι ἔπραξας