Job 41

1 Zar loviš Levijatana udicom? Zar ćeš mu jezik zažvalit' užetom?

Czy lewiatana wyciągniesz wędką? Czy za jego język [wyciągniesz go] sznurem opuszczonym?

2 Zar mu nozdrve trskom probost' možeš ili mu kukom probiti vilicu?

Czy przewleczesz hak przez jego nozdrza? Czy kolcem przebijesz mu szczęki?

3 Hoće li te on preklinjat' za milost, hoće li s tobom blago govoriti?

Czy będzie cię błagać? Czy będzie z tobą rozmawiał łagodnie?

4 I zar će s tobom savez on sklopiti da sveg života tebi sluga bude?

Czy zawrze z tobą przymierze? Czy przyjmiesz go za sługę na zawsze?

5 Hoćeš li se s njim k'o s pticom poigrat' i vezat' ga da kćeri razveseliš?

Czy będziesz z nim igrał jak z ptaszkiem? Czy uwiążesz go dla swoich córek?

6 Hoće li se za nj cjenkati ribari, među sobom podijelit' ga trgovci?

Czy [twoi] towarzysze wyprawią sobie z niego ucztę? Czy podzielą go między siebie kupcy?

7 Možeš li kopljem njemu kožu izbost ili glavu mu probiti ostima?

Czy poprzebijasz jego skórę grotami albo jego głowę harpunami?

8 Podigni de ruku svoju na njega: za boj se spremi - bit će ti posljednji!

Połóż tylko rękę na niego i wspomnij o walce, więcej tego nie zrobisz.

9 Zalud je nadu u njega gojiti, na pogled njegov čovjek već pogiba.

Oto nadzieja pojmania go jest złudna. Czy na sam jego widok nie zostanie człowiek powalony?

10 Junaka nema da njega razdraži, tko će mu se u lice suprotstavit'?

Nikt nie odważy się go obudzić. Kto zdoła więc stanąć przede mną?

11 Tko se sukobi s njim i živ ostade? Pod nebesima tog čovjeka nema!

Kto mi coś dał, abym mu odpłacił? [Cokolwiek znajduje się] pod całym niebem należy do mnie.

12 Prešutjet neću njegove udove, ni silnu snagu, ni ljepotu stasa.

Nie będę milczał o jego członkach ani o jego potędze, ani o jego wspaniałej budowie.

13 Tko mu smije razodjenut' odjeću, tko li kroz dvostruk prodrijeti mu oklop?

Kto odkryje wierzch jego szaty? Kto przystąpi [do niego] z podwójnym wędzidłem?

14 Tko će mu ralje rastvorit' dvokrilne kad strah vlada oko zubi njegovih?

Kto otworzy wrota jego paszczy? Groza roztacza się wokół jego zębów.

15 Hrbat mu je od ljuskavih štitova, zapečaćenih pečatom kamenim.

[Jego] łuski to jego pycha, ściśle spięte razem [jakby] pieczęcią.

16 Jedni uz druge tako se sljubiše da među njima dah ne bi prošao.

Jedna do drugiej tak przylega, że powietrze nie wejdzie między nie.

17 Tako su čvrsto slijepljeni zajedno: priljubljeni, razdvojit' se ne mogu.

Jedna z drugą jest spojona, są tak złączone, że nie można ich rozdzielić.

18 Kad kihne, svjetlost iz njega zapršti, poput zorinih vjeđa oči su mu.

Przez jego kichanie błyszczy światło, a jego oczy [są] jak powieki zorzy.

19 Zublje plamsaju iz njegovih ralja, iskre ognjene iz njih se prosiplju.

Z jego paszczy wychodzą pochodnie, tryskają iskry ognia.

20 Iz nozdrva mu sukljaju dimovi kao iz kotla što kipi na vatri.

Z jego nozdrzy wychodzi dym jak z wrzącego garnca lub kotła.

21 Dah bi njegov zapalio ugljevlje, jer mu iz ralja plamenovi suču.

Jego oddech rozpala węgle, z jego paszczy wychodzi płomień.

22 U šiji leži sva snaga njegova, a ispred njega užas se prostire.

W jego szyi spoczywa moc i przed nim ucieka smutek.

23 Kad se ispravi, zastrepe valovi i prema morskoj uzmiču pučini.

Warstwy jego ciała są spojone, tak twarde, że się nie poruszają.

24 Poput pećine srce mu je tvrdo, poput mlinskoga kamena otporno.

Jego serce jest twarde jak kamień, tak twarde jak część dolnego kamienia młyńskiego.

25 Pregibi tusta mesa srasli su mu, čvrsti su kao da su saliveni.

Gdy się podnosi, drżą mocarze, a od strachu oczyszczają się.

26 Zgodi li ga mač, od njeg se odbije, tako i koplje, sulica i strijela.

Miecz, który go dosięga, nie ostaje się, podobnie drzewce, strzała i pancerz.

27 Poput slame je za njega željezo, mjed je k'o drvo iscrvotočeno.

Żelazo uważa za słomę, a miedź za zbutwiałe drewno.

28 On ne uzmiče od strelice s luka, stijenje iz praćke na nj k'o pljeva pada.

Strzała nie spłoszy go, a kamienie z procy są dla niego jak źdźbło.

29 K'o slamčica je toljaga za njega, koplju se smije kad zazviždi nad njim.

Oszczep uważa za słomę, a drwi sobie z szarpania włócznią.

30 Crepovlje oštro ima na trbuhu i blato njime ore k'o drljačom.

Pod nim [są] ostre skorupy; w błocie ścieli [sobie wszelkimi] ostrymi rzeczami.

31 Pod njim vrtlog sav k'o lonac uskipi, uspjeni more k'o pomast u kotlu.

Sprawia, że głębiny wrą jak kocioł, a morze mąci jak w moździerzu.

32 Za sobom svijetlu ostavlja on brazdu, regbi, bijelo runo bezdan prekriva.

Zostawia za sobą błyszczącą ścieżkę, tak że się wydaje, że głębiny mają siwiznę.

33 Ništa slično na zemlji ne postoji i niti je tko tako neustrašiv.

Nie ma na ziemi jemu podobnego, który został tak stworzony, że niczego się nie boi.

34 I na najviše on s visoka gleda, kralj je svakome, i najponosnijim.”

Lekceważy wszelką wysoką rzecz. On jest królem nad wszystkimi synami pychy.