Job 27

1 Job nastavi svoju besjedu i reče:

Ka naʻe fai pe ʻe Siope ʻene lea mamafa, ʻo ne pehē,

2 “Živoga mi Boga što mi pravdu krati i Svesilnog koji dušu mi zagorča:

“ʻI he moʻui ʻae ʻOtua, ʻaia ʻoku ne taʻefiefakamaauʻi au; mo e Māfimafi, kuo ne fakamamahiʻi hoku laumālie;

3 sve dok duha moga bude još u meni, dok mi dah Božji u nosnicama bude,

Lolotonga ʻoku ʻiate au ʻeku mānava, pea ʻi hoku avaʻi ihu ʻae mānava ʻae ʻOtua;

4 usne moje neće izustiti zloću niti će laž kakva doći na moj jezik.

‌ʻE ʻikai lea ʻaki ʻae angahala ʻe hoku loungutu, pe lea ʻaki ʻae kākā ʻe hoku ʻelelo.

5 Daleko od mene da vam dadem pravo, nedužnost svoju do zadnjeg daha branim.

‌ʻE ʻikai ʻaupito te u fakatonuhiaʻi ʻakimoutolu: te u mate pē ka ʻe ʻikai te u tukuange ʻeku angatonu meiate au.

6 Pravde svoje ja se držim, ne puštam je; zbog mojih me dana srce korit' neće.

‌ʻOku ou kuku maʻu ʻeku māʻoniʻoni, ʻe ʻikai te u tukuange ia: ʻe ʻikai valokiʻi au ʻe hoku loto ʻi heʻeku moʻui ni.

7 Neka mi dušmana kob opakog snađe, a mog protivnika udes bezbožnikov!

“Tuku ke tatau hoku fili mo e angahala, mo ia ʻoku angatuʻu kiate au ke tatau mo e taʻemāʻoniʻoni.

8 Čemu se nadati može kad vapije i kada uzdiže k Bogu dušu svoju?

He neongo ʻene maʻumeʻa, ko e hā ʻae ʻamanaki ʻoe mālualoi, ʻoka toʻo atu ʻe he ʻOtua hono laumālie?

9 Hoće li čuti Bog njegove krikove kada se na njega obori nevolja?

‌ʻE ongoʻi ʻe he ʻOtua ʻa ʻene tangi ʻoka hoko ʻae mamahi kiate ia?

10 Zar će se radovat' on u Svesilnome, zar će Boga svakog časa zazivati?

He te ne fakafiefiaʻi ia ʻi he Māfimafi? ʻE ui maʻuaipē ʻe ia ki he ʻOtua?

11 Ali Božju ruku ja ću vam pokazat' i neću vam sakrit namjere Svesilnog.

Te u akonekina ʻakimoutolu ʻaki ʻae nima ʻoe ʻOtua: ʻe ʻikai te u fufū ʻaia ʻoku ʻi he Māfimafi.

12 Eto, sve ste sami mogli to vidjeti, što se onda u ispraznosti gubite?”

“Vakai, kuo mamata ki ai ʻakimoutolu kotoa pē; pea ko e hā ʻoku mou launoa pehē ai fau?

13 “Ovu sudbu Bog dosuđuje opakom, ovo baštini silnik od Svemogućeg.

Ko eni ʻae ʻinasi ʻoe tangata fai kovi mei he ʻOtua, mo e tofiʻa ʻe maʻu ʻe he kau fakamālohi mei he Māfimafi.

14 Ima li sinova mnogo, mač ih čeka, a porod mu neće imat' dosta kruha.

Kapau ʻe fakatokolahiʻi ʻene fānau, ko e meʻa ia ki he heletā: pea ʻe ʻikai mākona ʻi he mā ʻa hono hako.

15 Smrt će sahranit' preživjele njegove i udovice ih oplakivat neće.

Ko kinautolu ʻoku toe ʻiate ia, ʻe tanu ʻi he mate: pea ʻe ʻikai tangi ʻa hono ngaahi uaifi.

16 Ako i srebra k'o praha nagomila, ako i nakupi haljina k'o blata,

Neongo ʻene fokotuʻu siliva ʻo hangē ko e efu, pea teuteu ʻae ngaahi kofu ʻo hangē ko e ʻumea;

17 nek' ih skuplja, odjenut će ih pravednik, ljudi će nedužni podijeliti srebro.

‌ʻE teuteu pe ʻe ia, ka ʻe ʻai ia ʻe he angatonu, pea ʻe vahevahe ʻae siliva ʻe he taʻeangahala.

18 Od paučine je kuću sagradio, kolibicu kakvu sebi diže čuvar:

‌ʻOku langa ʻe ia hono fale ʻo hangē ko e ʻunufe, pea hangē ko e fale leʻo ʻoku langa hake ʻe he leʻo.

19 bogat je legao, al' po posljednji put; kad oči otvori, ničeg više nema.

‌ʻE tokoto hifo ʻae tangata koloaʻia, ka ʻe ʻikai tānaki ia: ʻoku ne fakaʻā hono mata, pea ne ʻikai leva.

20 Usred bijela dana strava ga spopada, noću ga oluja zgrabi i odnese.

‌ʻOku lōmekina ia ʻi he ilifia ʻo hangē ha vai, ʻoku kaihaʻasi ia ʻe he afā ʻi he pō.

21 Istočni ga vjetar digne i odvuče, daleko ga baca od njegova mjesta.

‌ʻOku ʻave ia ʻe he matangi hahake, pea ʻoku mole atu ia: pea hangē ko e afā ʻoku fakapuna ia mei hono potu.

22 Bez milosti njime vitla on posvuda, dok mu ovaj kuša umaći iz ruke.

‌ʻE haʻaki ia kiate ia ʻo ʻikai taʻofi, ʻoku holi ia ke hao atu mei hono mālohi.

23 Rukama plješću nad njegovom propašću i zvižde na njega kamo god došao.

Ka ʻe pasipasi ʻe ia hono nima kiate ia, ʻo seseʻe ia mei hono potu.