Job 19

1 Job progovori i reče:

Wtedy Hiob odpowiedział:

2 “TÓa dokle ćete mučit' dušu moju, dokle ćete me riječima satirat'?

Jak długo będziecie dręczyć moją duszę [i] miażdżyć mnie słowami?

3 Već deseti put pogrdiste mene i stid vas nije što me zlostavljate.

Już dziesięć razy znieważyliście mnie. Nie wstyd wam, [że] tak się znęcacie nade mną?

4 Pa ako sam zastranio doista, na meni moja zabluda ostaje.

A niech tak będzie, że zbłądziłem, błąd zostaje po mojej stronie.

5 Mislite li da ste me nadjačali i krivnju moju da ste dokazali?

A jeśli rzeczywiście chcecie się wynosić nade mną i dowodzić mi mojej hańby;

6 Znajte: Bog je to mene pritisnuo i svojom me je on stegnuo mrežom.

Wiedzcie, że to Bóg mnie powalił i swoją siecią mnie otoczył.

7 Vičem: 'Nasilje!' - nema odgovora; vapijem - ali za me pravde nema.

Oto wołam o krzywdę, ale nikt nie słucha; krzyczę, ale nie ma sądu.

8 Sa svih strana put mi je zagradio, sve staze moje u tminu zavio.

Zagrodził mi drogę, abym nie mógł przejść, i na moich ścieżkach rozpostarł ciemność.

9 Slavu je moju sa mene skinuo, sa moje glave strgnuo je krunu.

Odarł mnie z mojej chwały i zdjął koronę z mojej głowy.

10 Podsijeca me odasvud te nestajem; k'o drvo, nadu mi je iščupao.

Zniszczył mnie ze wszystkich stron i ginę; moją nadzieję wyrwał jak drzewo.

11 Raspalio se gnjev njegov na mene i svojim me drži neprijateljem.

Zapłonął przeciwko mnie swoim gniewem i uważa mnie za swego wroga.

12 U bojnom redu pristižu mu čete, putove proti meni nasipaju, odasvud moj opkoljavaju šator.

Przyszły razem jego oddziały, utorowały przeciw mnie swoją drogę i rozbiły obóz dokoła mojego namiotu.

13 Od mene su se udaljila braća, otuđili se moji poznanici.

Moich braci oddalił ode mnie, a moi znajomi ode mnie stronią.

14 Nestade bližnjih mojih i znanaca, gosti doma mog zaboraviše me.

Opuścili mnie moi bliscy, a moi przyjaciele o mnie zapomnieli.

15 Sluškinjama sam svojim kao stranac, neznanac sam u njihovim očima.

Przebywający w moim domu i moje służące uważają mnie za obcego. Stałem się cudzoziemcem w ich oczach.

16 Slugu zovnem, a on ne odgovara i za milost ga moram zaklinjati.

Wołałem na swego sługę, ale on się nie odzywa, chociaż go błagam swoimi ustami.

17 Mojoj je ženi dah moj omrznuo, gadim se djeci vlastite utrobe.

Moim oddechem brzydzi się moja żona, choć błagam ze względu na synów z mojego ciała.

18 I deranima na prezir tek služim, ako se dignem, rugaju se meni.

Nawet małe dzieci mną gardzą; gdy powstaję, urągają mi.

19 Pouzdanicima sam svojim mrzak, protiv mene su oni koje ljubljah.

Brzydzą się mną wszyscy moi najbliżsi; ci, których kocham, stanęli przeciw mnie.

20 Kosti mi se za kožu prilijepiše, osta mi jedva koža oko zuba.

Moje kości przylgnęły do mojej skóry i do mego ciała; pozostała tylko skóra wokół zębów.

21 Smilujte mi se, prijatelji moji, jer Božja me je ruka udarila.

Zlitujcie się nade mną, zlitujcie się nade mną, moi przyjaciele, bo ręka Boża mnie dotknęła.

22 Zašto da me k'o Bog sam progonite, zar se niste moga nasitili mesa?

Czemu mnie prześladujecie jak Bóg? Czy nie dość wam mojego ciała?

23 O, kad bi se riječi moje zapisale i kad bi se u mjed tvrdu urezale;

Oby teraz zostały zapisane moje słowa! Oby je w księdze utrwalono!

24 kad bi se željeznim dlijetom i olovom u spomen vječan u stijenu uklesale!

Oby rylcem z żelaza i ołowiem zostały na wieczną pamiątkę wyryte na skale!

25 Ja znadem dobro: moj Izbavitelj živi i posljednji će on nad zemljom ustati.

Wiem bowiem, że mój Odkupiciel żyje i że [w] ostateczny [dzień] stanie na ziemi.

26 A kad se probudim, k sebi će me dići: iz svoje ću puti tad vidjeti Boga.

A [choć] moja skóra się rozłoży, to w swoim ciele ujrzę Boga.

27 Njega ja ću kao svojega gledati, i očima mojim neće biti stranac: za njime srce mi čezne u grudima.

Ujrzę go ja sam, ujrzą go moje oczy, a nie kto inny, choć moje nerki zniszczały w moim wnętrzu.

28 Kad kažete: 'Kako ćemo ga goniti? Koji ćemo razlog protiv njega naći?',

Powinniście mówić: Czemu go prześladujemy? Gdyż we mnie znajduje się korzeń sprawy.

29 mača tad se bojte: grijehu mač je kazna. Saznat ćete tada da imade suda!”

Wy sami lękajcie się miecza, bo gniew za nieprawość sprowadza miecz, abyście wiedzieli, że jest sąd.