ⲖⲞⲨⲔⲞⲚ 15
Alle tollmenner og syndarar heldt seg nær innåt Jesus og lydde på honom.
2 ⲃ̅ ⲟⲩⲟϩ ⲛⲁⲩ⳿ⲭⲣⲉⲙⲣⲉⲙ ⳿ⲛϫⲉ ⲛⲓⲫⲁⲣⲓⲥⲉⲟⲥ ⲛⲉⲙ ⲛⲓⲥⲁϧ ⲉⲩϫⲱ ⳿ⲙⲙⲟⲥ ϫⲉ ⲫⲁⲓ ϣⲱⲡ ⳿ⲛⲛⲓⲣⲉϥⲉⲣⲛⲟⲃⲓ ⲉⲣⲟϥ ⲟⲩⲟϩ ⳿ϥⲟⲩⲱⲙ ⲛⲉⲙⲱⲟⲩ.
Men farisæarane og dei skriftlærde murra og sagde seg imillom: «Den mannen tek imot syndarar, og et i lag med deim!»
Då sagde han deim denne likningi:
4 ⲇ̅ ϫⲉ ⲛⲓⲙ ⳿ⲛⲣⲱⲙⲓ ⲉⲧϧⲉⲛ ⲑⲏⲛⲟⲩ ⲉⲧⲉ ⲟⲩⲟⲛⲧⲉϥ ⲣ̅ ⲛ⳿ⲉⲥⲱⲟⲩ ⳿ⲙⲙⲁⲩ ⲁϥϣⲁⲛⲧⲁⲕⲉ ⲟⲩⲁⲓ ⳿ⲉⲃⲟⲗ ⳿ⲛϧⲏⲧⲟⲩ ⲙⲏ ⳿ⲙⲡⲁϥⲭⲁ ⲡⲓϥ̅ⲑ̅ ⳿ⲛⲥⲱϥ ϩⲓ ⳿ⲡϣⲁϥⲉ ⲟⲩⲟϩ ⳿ⲛⲧⲉϥϣⲉ ⲛⲁϥ ⳿ⲛⲧⲉϥⲕⲱϯ ⳿ⲛⲥⲁ ⲫⲏ ⲧⲁϥⲧⲁⲕⲟ ϣⲁⲧⲉϥϫⲉⲙϥ.
Um ein av dykk hev hundrad sauer og misser ein av deim, let han’kje då dei ni og nitti vera att i beitemarki, og gjeng av og leitar etter den han hev mist, til han finn honom?
Og når han hev funne honom, er han glad og tek honom på herdarne sine;
6 ⲋ̅ ⲟⲩⲟϩ ⲁϥϣⲁⲛ⳿ⲓ ⳿ⲉⲡⲓⲏⲓ ϣⲁϥⲙⲟⲩϯ ⳿ⲉⲛⲉϥ⳿ϣⲫⲏⲣ ⲛⲉⲙ ⲛⲉϥⲑⲉϣⲉⲩ ⲉϥϫⲱ ⳿ⲙⲙⲟⲥ ⲛⲱⲟⲩ ϫⲉ ⲣⲁϣⲓ ⲛⲉⲙⲏⲓ ⲧⲏⲣⲟⲩ ϫⲉ ⲁⲓϫⲓⲙⲓ ⳿ⲙⲡⲁ⳿ⲉⲥⲱⲟⲩ ⲉⲧⲁϥⲧⲁⲕⲟ.
og med same han kjem heim, kallar han i hop vener og grannar, og segjer til deim: «Gled dykk med meg! Eg hev funne sauen eg hadde mist.
7 ⲍ̅ ϯϫⲱ ⳿ⲙⲙⲟⲥ ⲱⲧⲉⲛ ⲉ ⲟⲩⲟⲛ ⲟⲩⲣⲁϣⲓ ⲛⲁϣⲱⲡⲓ ϧⲉⲛ ⳿ⲧⲫⲉ ⳿ⲉϫⲉⲛ ⲟⲩⲣⲉϥⲉⲣⲛⲟⲃⲓ ⳿ⲛⲟⲩⲱⲧ ⲉϥⲉⲣⲙⲉⲧⲁⲛⲟⲓⲛ ⲓⲉ ⳿ⲉϫⲉⲛ ⲡⲓϥ̅ⲑ̅ ⳿ⲛ⳿ⲑⲙⲏⲓ.
Eg segjer dykk: Soleis er det gleda i himmelen yver ein syndar som vender um, meir enn yver ni og nitti rettferdige som ikkje treng umvending.
8 ⲏ̅ ⲓⲉ ⲛⲓⲙ ⳿ⲛ⳿ⲥϩⲓⲙⲓ ⲉⲧⲉ ⲩⲟⲛⲧⲉⲥ ⲓ̅ ⳿ⲛϫⲉⲥⲕⲓϯ ⳿ⲙⲙⲁⲩ ⲉϣⲱⲡ ⲁⲥϣⲁⲛⲧⲁⲕⲉ ⲟⲩ⳿ⲓ ⳿ⲙⲙⲱⲟⲩ ⲙⲏ ⳿ⲙⲡⲁⲥϭⲉⲣⲉ ⲟⲩϧⲏⲃⲥ ⲟⲩⲟϩ ⳿ⲛⲧⲉⲥⲥⲁⲣϩ ⲡⲓⲏⲓ ⲟⲩⲟϩ ⳿ⲛⲧⲉⲥⲕⲱϯ ϧⲉⲛ ⲩϥⲓⲣⲱⲟⲩϣ ϣⲁⲧⲉⲥϫⲉⲙⲥ.
Eller um ei kvinna hev ti sylvpeningar, og misser ein av deim, kveikjer ho’kje då ljos og sopar huset og leitar trottugt, til dess ho finn honom?
9 ⲑ̅ ⲟⲩⲟϩ ⲉϣⲱⲡ ⲁⲥϣⲁⲛϫⲉⲙⲥ ϣⲁⲥⲙⲟⲩϯ ⳿ⲉⲛⲉⲥ⳿ϣⲫⲏⲣ ⲛⲉⲙ ⲛⲉⲥⲑⲉϣⲉⲩ ⲉⲥϫⲱ ⳿ⲙⲙⲟⲥ ϫⲉ ⲣⲁϣⲓ ⲛⲉⲙⲏⲓ ϫⲉ ⲓϫⲓⲙⲓ ⳿ⲛⲧⲁϫⲉⲥⲕⲓϯ ⲉⲧⲁⲥⲧⲁⲕⲟ.
Og når ho hev funne honom, kallar ho i hop vener og grannkonor og segjer: «Gled dykk med meg! Eg hev funne peningen eg hadde mist.»
10 ⲓ̅ ⲡⲁⲓⲣⲏϯ ϯϫⲱ ⳿ⲙⲙⲟⲥ ⲛⲱⲧⲉⲛ ϫⲉ ϣⲁⲣⲉ ⲟⲩⲣⲁϣⲓ ϣⲱⲡⲓ ⳿ⲙⲡⲉ⳿ⲙⲑⲟ ⳿ⲛⲛⲓⲁⲅⲅⲉⲗⲟⲥ ⳿ⲛⲧⲉ ⲫϯ ⳿ⲉϫⲉⲛ ⲩⲣⲉϥⲉⲣⲛⲟⲃⲓ ⳿ⲛⲟⲩⲱⲧ ⲉϥⲉⲣⲙⲉⲧⲁⲛⲟⲓⲛ.
Soleis, segjer eg dykk, vert det gleda på Guds englar yver ein syndar som vender um.»
So sagde han: «Det var ein gong ein mann som hadde tvo søner.
12 ⲓ̅ⲃ̅ ⲟⲩⲟϩ ⲡⲉϫⲉ ⲓⲕⲟⲩϫⲓ ⲉⲧⲉ⳿ⲛϧⲏⲧⲟⲩ ⳿ⲙⲡⲉϥⲓⲱⲧ ϫⲉ ⲡⲁⲓⲱⲧ ⲙⲟⲓ ⲛⲏⲓ ⳿ⲛⲧⲁⲧⲟⲓ ⳿ⲛⲧⲉ ϯⲟⲩⲥⲓⲁ ⳿ⲛⲑⲟϥ ⲇⲉ ⲁϥⲫⲱϣ ⳿ⲙⲡⲓⲱⲛϧ ⳿ⲉ⳿ϩⲣⲁⲩ.
Den yngste av deim sagde til faren: «Far, lat meg få den luten av buet som fell på meg!» So skifte han midelen millom deim.
13 ⲓ̅ⲅ̅ ⲟⲩⲟϩ ⲙⲉⲛⲉⲛⲥⲁ ⲩⲙⲏϣ ⳿ⲛ⳿ⲉϩⲟⲟⲩ ⲁⲛ ⲁϥⲑⲱⲟⲩⲧ ⳿ⲛϩⲱⲃ ⲛⲓⲃⲉⲛ ⳿ⲛϫⲉ ⲡⲓⲕⲟⲩϫⲓ ⳿ⲛϣⲏⲣⲓ ⲁϥϣⲉ ⲛⲁϥ ⳿ⲉ⳿ⲡϣⲉⲙⲙⲟ ⳿ⲉⲟⲩⲭⲱⲣⲁ ⲉⲥⲟⲩⲏⲟⲩ ⲟⲩⲟϩ ⲁϥϫⲉⲣ ⲧⲉϥⲟⲩⲥⲓ⳿ⲁ ⲉⲃⲟⲗ ⳿ⲙⲙⲁⲩ ⲉϥⲟⲛϧ ϧⲉⲛ ⲟⲩⲙⲉⲧⲁⲧⲟⲩϫⲁⲓ.
Det var’kje mange dagarne lidne, so samla den yngste sonen alt sitt og for langt burt til eit anna land. Der gav han seg i ulivnad, og øydde upp det han åtte.
14 ⲓ̅ⲇ̅ ⲉⲧⲁϥⲟⲩⲱ ⲇⲉ ⲉϥϭⲟ ⳿ⲛϩⲱⲃ ⲛⲓⲃⲉⲛ ⳿ⲉⲃⲟⲗ ⲁϥϣⲱⲡⲓ ⳿ⲛϫⲉ ⲟⲩⲛⲓϣϯ ⳿ⲛ⳿ϩⲃⲱⲛ ϧⲉⲛ ⲭⲱⲣⲁ ⲉⲧⲉ⳿ⲙⲙⲁⲩ ⲟⲩⲟϩ ⳿ⲛⲑⲟϥ ϩⲱϥ ⲁϥⲉⲣϩⲏ ⲧⲥ ⳿ⲛⲉⲣϧⲁ⳿ⲉ.
Då han hadde sett til alt, vart det uår og svolt der i landet, og han tok til å lida naud.
15 ⲓ̅ⲉ̅ ⲟⲩⲟϩ ⲁϥϣⲉ ⲛⲁϥ ⲁϥⲧⲟⲙϥ ⳿ⲉⲟⲩⲁⲓ ⳿ⲛⲛⲓⲣⲉⲙⲃⲁⲕⲓ ⳿ⲛⲧⲉ ϯⲭⲱⲣⲁ ⳿ⲉⲧⲉ⳿ⲙⲙⲁⲩ ⲩⲟϩ ⲁϥⲟⲩⲟⲣⲡϥ ⳿ⲉ⳿ⲧⲕⲟⲓ ⳿ⲉⲙⲟⲛⲓ ⳿ⲛϩⲁⲛⲉϣⲁⲩ.
So tydde han seg til ein av mennerne i landet, og han sende honom ut på markerne sine; der skulde han gjæta svin.
16 ⲓ̅ⲋ̅ ⲟⲩⲟϩ ⲛⲁϥⲉⲣⲉⲡⲓⲑⲩⲙⲓⲛ ⳿ⲉⲙⲁϩ ϧⲏⲧϥ ⳿ⲉⲃⲟⲗ ϧⲉⲛ ⲛⲓϫⲓⲛ⳿ⲓⲣⲓ ⲛⲏ ⲉⲛⲁⲩⲟⲩⲟⲙⲟⲩ ⳿ⲛϫⲉ ⲛⲓⲉϣⲁⲩ ⲟⲩⲟϩ ⲛⲉ⳿ⲙⲙⲟⲛ ⳿ϩⲗⲓ ϯ ⲛⲁϥ ⲡⲉ.
Og han var huga til å fylla buken sin med skolmerne som svini åt av, og ingen gav honom noko.
17 ⲓ̅ⲍ̅ ⲉⲧⲁ ⲡⲉϥϩⲏⲧ ⲇⲉ ⲓ̅ ⳿ⲉⲣⲟϥ ⲡⲉϫⲁϥ ϫⲉ ⲟⲩⲟⲛ ⲟⲩⲏⲣ ⳿ⲛⲣⲉⲙⲃⲉⲭⲉ ⳿ⲛⲧⲉ ⲡⲁⲓⲱⲧ ⲡⲓⲱⲓⲕ ⲟⲓ ⲛϩⲟⲩ⳿ⲟ ⳿ⲉⲣⲱⲟⲩ ⲁⲛⲟⲕ ⲇⲉ ϯⲛⲁⲧⲁⲕⲟ ⳿ⲙⲡⲁⲓⲙⲁ ϧⲉⲛ ⲟⲩ⳿ϩⲃⲱⲛ.
Då gjekk han i seg sjølv og sagde: «Kor mange leigekarar heime hjå far min hev ikkje fullt upp av mat, med eg held på å svelta i hel her!
Eg vil taka i veg og ganga heim til far min og segja til honom: «Far, eg hev synda mot himmelen og mot deg!
Eg er’kje verd å kallast son din lenger; lat meg få vera som ein av leigekararne dine!»»
20 ⲕ̅ ⲟⲩⲟϩ ⲁϥⲧⲱⲛϥ ⲁϥ⳿ⲓ ϩⲁ ⲡⲉϥⲓⲱⲧ ⲉⲧⲓ ⲇⲉ ⲓⲥϫⲉⲛ ⲉϥⲟⲩⲏⲟⲩ ⳿ⲙⲙⲟϥ ⲁϥⲛⲁⲩ ⳿ⲉⲣⲟϥ ⳿ⲛϫⲉ ⲡⲉϥⲓⲱⲧ ⲟⲩⲟϩ ⲁϥϣⲉⲛϩⲏⲧ ⲁϥ ϭⲟϫⲓ ϥϩⲓⲧϥ ⳿ⲉϫⲉⲛ ⲧⲉϥⲛⲁϩⲃⲓ ⲟⲩⲟϩ ⲁϥ ϯⲫⲓ ⳿ⲉⲣⲱϥ.
So tok han i vegen og gjekk heim til far sin. Med han endå var langt burte, vart far hans var honom, og ynkast inderleg; han sprang imot honom og kasta seg um halsen på honom og kysste honom.
21 ⲕ̅ⲁ̅ ⲡⲉϫⲉ ⲡⲉϥϣⲏⲣⲓ ⲇⲉ ⲛⲁϥ ϫⲉ ⲡⲁⲓⲱⲧ ⲁⲓⲉⲣⲛⲟⲃⲓ ⳿ⲉ⳿ⲧⲫⲉ ⲛⲉⲙ ⲡⲉⲕ⳿ⲙⲑⲟ ⳿ⲉⲃⲟⲗ ⳿ⲛϯ ⳿ⲙ⳿ⲡϣⲁ ⲁⲛ ϫⲉ ⲉⲑⲣⲟⲩⲙⲟⲩϯ ⳿ⲉⲣⲟⲓ ϫⲉ ⲡⲉⲕϣⲏ ⲣⲓ.
Og sonen sagde: «Far, eg hev synda mot himmelen og mot deg; eg er ikkje verd å kallast son din lenger!»
22 ⲕ̅ⲃ̅ ⲡⲉϫⲉ ⲡⲉϥⲓⲱⲧ ⲇⲉ ⳿ⲛⲛⲉϥⲉⲃⲓⲁⲓⲕ ⲭⲱⲗⲉⲙ ⳿ⲁⲛⲓⲟⲩ⳿ⲓ ⳿ⲉⲃⲟⲗ ⳿ⲛϯϩⲟⲩⲓϯ ⳿ⲛ⳿ⲥⲧⲟⲗⲏ ⲟⲩⲟϩ ⲏⲓⲥ ϩⲓⲱⲧϥ ⲟⲩⲟϩ ⲙⲁ ⲟⲩ⳿ϣϭⲟⲩⲣ ⳿ⲉⲧⲉϥϫⲓϫ ⲛⲉⲙ ⲟⲩⲑⲱⲟⲩ⳿ⲓ ⳿ⲉⲛⲉϥϭⲁⲗⲁⲩϫ.
Men faren sagde til tenararne sine: «Kom snøgt med ein klædning, den gildaste her er, og hav på honom, og lat han få ring på fingeren og skor på føterne!
Henta so den gjødde kalven, og slagta honom, so vil me halda måltid og vera glade!
24 ⲕ̅ⲇ̅ ϫⲉ ⲡⲁϣⲏⲣⲓ ⲫⲁⲓ ⲛⲁϥⲙⲱⲟⲩⲧ ⲡⲉ ⲟⲩⲟϩ ⲁϥⲱⲛϧ ⲛⲁϥⲧⲁⲕⲏⲟⲩⲧ ⲡⲉ ⲟⲩⲟϩ ⲁⲛϫⲉⲙϥ ⲟⲩⲟϩ ⲁⲩⲉⲣϩⲏⲧⲥ ⳿ⲛⲟⲩⲛⲟϥ ⳿ⲙⲙⲱⲟⲩ.
For denne sonen min var daud og hev livna upp att, var burtkomen og er attfunnen.» So tok dei til å halda gaman.
25 ⲕ̅ⲉ̅ ⲡⲉϥⲛⲓϣϯ ⲇⲉ ⳿ⲛϣⲏⲣⲓ ⲛⲁϥⲭⲏ ϧⲉⲛ ⳿ⲧⲕⲟⲓ ⲟⲩⲟϩ ϩⲱⲥ ⲉϥⲛⲏⲟⲩ ⳿ⲉ⳿ϩⲣⲏⲓ ⲁϥϧⲱⲛⲧ ⳿ⲉⲡⲓⲏⲓ ϥⲥⲱⲧⲉⲙ ⳿ⲉⲟⲩⲥⲩⲙⲫⲱⲛⲓⲁ ⲛⲉⲙ ϩⲁⲛ ⲭⲟⲣⲟⲥ.
Den eldste sonen var utpå marki. Då han gjekk heimetter og kom burtimot huset, høyrde han spel og dans.
Han ropa på ein av drengjerne, og spurde kva det skulde tyda.
«Bror din er komen, » svara drengen, «og far din hev slagta den gjødde kalven, for di han fekk honom frisk heim att.
Då vart han harm og vilde ikkje ganga inn. Far hans kom ut og tala blidt til honom;
29 ⲕ̅ⲑ̅ ⳿ⲛⲑⲟϥ ⲇⲉ ⲉⲧⲁϥⲉⲣⲟⲩⲱ ⲡⲉϫⲁϥ ⳿ⲙⲡⲉϥⲓⲱⲧ ϫⲉ ⲓⲥ ⲟⲩⲏⲣ ⲛⲣⲟⲙⲡⲓ ϯⲟⲓ ⳿ⲙⲃⲱⲕ ⲛⲁⲕ ⲟⲩⲟϩ ⳿ⲙⲡⲓⲉⲣⲥⲁⲃⲟⲗ ⳿ⲛⲟⲩⲉⲛⲧⲟⲗⲏ ⳿ⲛⲧⲁⲕ ⲉⲛⲉϩ ⲟⲩⲟϩ ⳿ⲁⲛⲟⲕ ⳿ⲙⲡⲉⲕϯ ⳿ⲛⲟⲩⲙⲁⲥⲓ ⳿ⲙⲃⲁⲉⲙⲡⲓ ⲛⲏⲓ ⲉⲛⲉϩ ϩⲓⲛⲁ ⲛⲧⲁⲟⲩⲛⲟϥ ⳿ⲙⲙⲟⲓ ⲛⲉⲙ ⲛⲁ⳿ϣⲫⲏⲣ.
men han svara far sin so: «No hev eg tent deg so mange år og aldri gjort imot ditt ord, og meg hev du aldri gjeve so mykje som eit kid, so eg kunde gleda meg i hop med venerne mine.
Men når han kjem denne son din, som hev ete upp midelen din i lag med skjøkjor, då slagtar du gjødkalven åt honom.»
«Du er allstødt hjå meg, barnet mitt, » svara faren, «og alt som mitt er, er ditt.»
32 ⲗ̅ⲃ̅ ⲛⲁⲥ⳿ⲙ⳿ⲡϣⲁ ⳿ⲛⲧⲉⲛⲟⲩⲛⲟϥ ⳿ⲙⲙⲟⲛ ⲟⲩⲟϩ ⳿ⲛⲧⲉⲛⲣⲁϣⲓ ϫⲉ ⲡⲉⲕⲥⲟⲛ ⲫⲁⲓ ⲛⲁϥⲙⲱⲟⲩⲧ ⲡⲉ ⲟⲩⲟϩ ⲁϥⲱⲛϧ ⲛⲁϥⲧⲁⲕⲏⲟⲩⲧ ⲡⲉ ⲟⲩⲟϩ ⲛϫⲉⲙϥ
Men no skulde me vera glade og fegne; for denne bror din var daud og hev livna, var burtkomen og er attfunnen!»»
