< 詩篇 137 >

1 我們曾在巴比倫的河邊坐下, 一追想錫安就哭了。
Psalmus David, Hieremiæ. Super flumina Babylonis, illic sedimus et flevimus: cum recordaremur Sion:
2 我們把琴掛在那裏的柳樹上;
In salicibus in medio eius, suspendimus organa nostra.
3 因為在那裏,擄掠我們的要我們唱歌, 搶奪我們的要我們作樂,說: 給我們唱一首錫安歌吧!
Quia illic interrogaverunt nos, qui captivos duxerunt nos, verba cantionum: Et qui abduxerunt nos: Hymnum cantate nobis de canticis Sion.
4 我們怎能在外邦唱耶和華的歌呢?
Quomodo cantabimus canticum Domini in terra aliena?
5 耶路撒冷啊,我若忘記你, 情願我的右手忘記技巧!
Si oblitus fuero tui Ierusalem, oblivioni detur dextera mea.
6 我若不記念你, 若不看耶路撒冷過於我所最喜樂的, 情願我的舌頭貼於上膛!
Adhæreat lingua mea faucibus meis, si non meminero tui: Si non proposuero Ierusalem, in principio lætitiæ meæ.
7 耶路撒冷遭難的日子, 以東人說:拆毀!拆毀! 直拆到根基! 耶和華啊,求你記念這仇!
Memor esto Domine filiorum Edom, in die Ierusalem: Qui dicunt: Exinanite, exinanite usque ad fundamentum in ea.
8 將要被滅的巴比倫城啊, 報復你像你待我們的,那人便為有福!
Filia Babylonis misera: beatus, qui retribuet tibi retributionem tuam, quam retribuisti nobis.
9 拿你的嬰孩摔在磐石上的, 那人便為有福!
Beatus, qui tenebit, et allidet parvulos tuos ad petram.

< 詩篇 137 >