诗篇 44

1 可拉后裔的训诲诗，交与伶长。 神啊，你在古时， 我们列祖的日子所行的事， 我们亲耳听见了； 我们的列祖也给我们述说过。

Mazmur kaum Korah. Nyanyian pengajaran. Untuk pemimpin kor. Ya Allah, kami telah mendengar sendiri kisah yang diceritakan leluhur kami tentang karya hebat yang Kaulakukan di zaman dahulu.

2 你曾用手赶出外邦人， 却栽培了我们列祖； 你苦待列邦， 却叫我们列祖发达。

Engkau sendiri mengusir bangsa-bangsa supaya umat-Mu menetap di negeri mereka. Bangsa-bangsa lain Engkau celakakan, tetapi umat-Mu Kaubiarkan berkembang.

3 因为他们不是靠自己的刀剑得地土， 也不是靠自己的膀臂得胜， 乃是靠你的右手、你的膀臂， 和你脸上的亮光， 因为你喜悦他们。

Tanah itu tidak mereka rebut dengan pedang; tidak dengan kekuatan sendiri mereka menang, tetapi dengan kuasa dan cahaya kehadiran-Mu, sebab Engkau berkenan kepada umat-Mu.

4 神啊，你是我的王； 求你出令使雅各得胜。

Engkaulah Rajaku dan Allahku, yang memberi kemenangan kepada umat-Mu.

5 我们靠你要推倒我们的敌人， 靠你的名要践踏那起来攻击我们的人。

Dengan kuasa-Mu kami mengalahkan musuh kami, dan menaklukkan orang-orang yang menyerang kami.

6 因为，我必不靠我的弓； 我的刀也不能使我得胜。

Sebab aku tidak mengandalkan panahku, pedangku pun tak akan menyelamatkan aku.

7 惟你救了我们脱离敌人， 使恨我们的人羞愧。

Tapi Engkaulah yang menyelamatkan kami dari lawan, dan mengalahkan orang-orang yang membenci kami.

8 我们终日因 神夸耀， 还要永远称谢你的名。 (细拉)

Maka kami akan selalu memegahkan Engkau, dan terus-menerus bersyukur kepada-Mu.

9 但如今你丢弃了我们，使我们受辱， 不和我们的军兵同去。

Tapi sekarang Engkau meninggalkan kami dan membiarkan kami dikalahkan. Engkau tidak lagi maju bersama barisan kami.

10 你使我们向敌人转身退后； 那恨我们的人任意抢夺。

Kaubiarkan kami melarikan diri dari musuh kami, dan mereka merampas harta kami.

11 你使我们当作快要被吃的羊， 把我们分散在列邦中。

Kaubiarkan kami dibantai seperti domba, dan Kauceraiberaikan kami di antara bangsa-bangsa.

12 你卖了你的子民也不赚利， 所得的价值并不加添你的资财。

Kaujual umat-Mu dengan harga tak seberapa, dan tidak mendapat keuntungan apa-apa.

13 你使我们受邻国的羞辱， 被四围的人嗤笑讥刺。

Kaujadikan kami ejekan tetangga-tetangga mereka mengolok-olok dan menertawakan kami.

14 你使我们在列邦中作了笑谈， 使众民向我们摇头。

Kaujadikan kami bahan sindiran bangsa-bangsa; mereka menggelengkan kepala sambil menghina kami.

15 我的凌辱终日在我面前， 我脸上的羞愧将我遮蔽，

Sepanjang hari aku dicela, menanggung malu dan kehilangan muka,

16 都因那辱骂毁谤人的声音， 又因仇敌和报仇人的缘故。

karena mendengar ejekan dan penghinaan dari mulut musuh dan pendendam.

17 这都临到我们身上， 我们却没有忘记你， 也没有违背你的约。

Semua itu telah menimpa kami walaupun kami tidak melupakan Engkau atau mengkhianati perjanjian-Mu dengan kami.

18 我们的心没有退后； 我们的脚也没有偏离你的路。

Hati kami tidak mengingkari Engkau; perintah-Mu tidak kami kesampingkan.

19 你在野狗之处压伤我们， 用死荫遮蔽我们。

Tetapi Kautinggalkan kami dalam kegelapan; kami tak berdaya di antara binatang buas.

20 倘若我们忘了 神的名， 或向别神举手，

Andaikata kami tidak lagi menyembah Allah, melainkan berdoa kepada ilah lain,

21 神岂不鉴察这事吗？ 因为他晓得人心里的隐秘。

Allah pasti akan mengetahuinya, sebab Ia menyelami rahasia hati kami.

22 我们为你的缘故终日被杀； 人看我们如将宰的羊。

Demi Engkau kami terus terancam maut, dan diperlakukan seperti domba sembelihan.

23 主啊，求你睡醒，为何尽睡呢？ 求你兴起，不要永远丢弃我们！

Bangunlah, ya TUHAN! Mengapa Engkau tidur? Bangkitlah! Jangan menolak kami untuk selamanya.

24 你为何掩面， 不顾我们所遭的苦难和所受的欺压？

Mengapa Engkau bersembunyi, dan melupakan sengsara serta kesusahan kami?

25 我们的性命伏于尘土； 我们的肚腹紧贴地面。

Kami jatuh hancur di tanah, terbaring dalam debu karena kalah.

26 求你起来帮助我们！ 凭你的慈爱救赎我们！

Bangkitlah dan datanglah menolong kami, selamatkanlah kami karena kasih-Mu.