< 诗篇 123 >

1 上行之诗。 坐在天上的主啊, 我向你举目。
Waƙar haurawa. Na tā da idanuna gare ka, gare ka da kursiyinka yake cikin sama.
2 看哪,仆人的眼睛怎样望主人的手, 使女的眼睛怎样望主母的手, 我们的眼睛也照样望耶和华—我们的 神, 直到他怜悯我们。
Kamar yadda idanun bayi suna duban hannun maigidansu, kamar yadda idanun baiwa suna duban hannun uwargijiyarta, haka idanunmu suna duban Ubangiji Allahnmu, sai ya nuna mana jinƙansa.
3 耶和华啊,求你怜悯我们,怜悯我们! 因为我们被藐视,已到极处。
Ka yi mana jinƙai, ya Ubangiji, ka yi mana jinƙai, gama mun jimre da reni mai yawa.
4 我们被那些安逸人的讥诮 和骄傲人的藐视,已到极处。
Mun jimre da wulaƙanci daga masu girman kai, reni mai yawa daga masu fariya.

< 诗篇 123 >