约伯记 10
1 我厌烦我的性命， 必由着自己述说我的哀情； 因心里苦恼，我要说话，
Aku bosan dan muak dengan hidupku, maka kucurahkan kepahitan jiwaku.
2 对 神说：不要定我有罪， 要指示我，你为何与我争辩？
Ya Allah, janganlah aku Kaupersalahkan; jelaskanlah mengapa aku Kaulawan.
3 你手所造的， 你又欺压，又藐视， 却光照恶人的计谋。 这事你以为美吗？
Apa untungnya jika Engkau menindas begini, dan membuang hasil karya-Mu sendiri? Apa untungnya jika Engkau mendukung pendapat dan rencana para penjahat?
4 你的眼岂是肉眼？ 你查看岂像人查看吗？
Pandangan-Mu tak sama dengan pandangan manusia
5 你的日子岂像人的日子， 你的年岁岂像人的年岁，
dan usia-Mu tidak sependek umurnya.
6 就追问我的罪孽， 寻察我的罪过吗？
Kalau begitu, mengapa Kauusut segala dosaku? mengapa Kauburu setiap kesalahanku?
7 其实，你知道我没有罪恶， 并没有能救我脱离你手的。
Sebenarnya Engkau tahu dan sadar, bahwa aku tak salah, tetapi benar. Kau tahu bahwa seorang pun tidak mampu menyelamatkan aku dari tangan-Mu.
8 你的手创造我，造就我的四肢百体， 你还要毁灭我。
Aku ini dibentuk oleh tangan-Mu, masakan kini hendak Kaubinasakan aku?
9 求你记念—制造我如抟泥一般， 你还要使我归于尘土吗？
Ingatlah bahwa dari tanah liat Kauciptakan aku! Masakan Kaubuat aku kembali menjadi debu?
10 你不是倒出我来好像奶， 使我凝结如同奶饼吗？
Kaumungkinkan ayahku menjadikan aku dan Kaubesarkan aku dalam rahim ibu.
11 你以皮和肉为衣给我穿上， 用骨与筋把我全体联络。
Tubuhku Kaubentuk dengan kerangka dan urat; tulangku Kauberi daging dan kulit pembebat.
12 你将生命和慈爱赐给我； 你也眷顾保全我的心灵。
Kauberi aku hidup; Engkau mengasihi aku, nyawaku Kaujaga dengan pemeliharaan-Mu.
13 然而，你待我的这些事早已藏在你心里； 我知道你久有此意。
Tetapi sekarang kutahu bahwa selama itu, diam-diam telah Kaurancangkan celakaku.
14 我若犯罪，你就察看我， 并不赦免我的罪孽。
Kauawasi aku kalau-kalau berbuat kesalahan agar dapat Kautolak memberi pengampunan.
15 我若行恶，便有了祸； 我若为义，也不敢抬头， 正是满心羞愧， 眼见我的苦情。
Jikalau aku berbuat dosa, maka nasibku sungguh celaka! Tapi jika perbuatanku tak tercela, tetaplah aku dianggap berbuat dosa! Tak berani aku mengangkat kepala, sebab merasa sedih dan terhina.
16 我若昂首自得，你就追捕我如狮子， 又在我身上显出奇能。
Jika kuberhasil, walau tak seberapa, Engkau memburu aku seperti singa. Dan Kautunjukkan kembali kuasa-Mu, hanyalah untuk menakutkan aku.
17 你重立见证攻击我， 向我加增恼怒， 如军兵更换着攻击我。
Selalu Kauajukan saksi melawan aku; dan semakin besarlah murka-Mu kepadaku. Kaukerahkan pasukan-pasukan baru untuk menyerang dan memerangi aku.
18 你为何使我出母胎呢？ 不如我当时气绝，无人得见我；
Mengapa Kaubiarkan aku lahir ke dunia? Lebih baik aku mati saja sebelum dilihat manusia!
19 这样，就如没有我一般， 一出母胎就被送入坟墓。
Maka seolah-olah aku tidak pernah dilahirkan, sebab dari rahim langsung dikuburkan.
20 我的日子不是甚少吗？ 求你停手宽容我， 叫我在往而不返之先— 就是往黑暗和死荫之地以先— 可以稍得畅快。
Ah, tak lama lagi aku akan mati, maka biarkanlah aku sendiri, agar dapat aku menikmati masaku yang masih sisa ini.
Tak lama lagi aku pergi dan tak kembali, menuju negeri yang gelap dan suram sekali,
22 那地甚是幽暗，是死荫混沌之地； 那里的光好像幽暗。
negeri yang kelam, penuh bayangan dan kekacauan, di mana terang serupa dengan kegelapan."
