約伯記 7
1 人生在世，豈不像服兵役﹖人的歲月，豈不像傭工的時日﹖
Difinita estas ja por la homo la limtempo sur la tero, Kaj liaj tagoj estas kiel la tagoj de dungito.
2 有如奴工切望陰涼，傭工期待工資：
Kiel sklavo, kiu sopiras al ombro, Kaj kiel dungito, kiu atendas sian pagon,
3 這樣，我也只有承受失意的歲月，為我注定的苦痛長夜。
Tiel mi ricevis sorte monatojn vantajn, Kaj noktoj turmentaj estas nombritaj al mi.
4 我臥下時說：「幾時天亮﹖」我起來時又說：「黑夜何時到﹖」我整夜輾轉反側，直到天亮。
Kiam mi kuŝiĝas, mi diras: Kiam mi leviĝos? Sed la vespero fariĝas longa, kaj mi satiĝas de maltrankvileco ĝis la tagiĝo.
5 我的肉身以蛆蟲與泥皮為衣，我的皮膚破裂流膿。
Mia korpo estas kovrita de vermoj kaj de pecoj da tero; Mia haŭto krevis kaj putras.
6 我的日月速於織梭，也因無希望而中斷。
Miaj tagoj forflugis pli facile, ol bobeno de teksisto, Kaj pasis, lasinte nenian esperon.
7 請你記住：我的生命無非像一口氣，我的眼再也見不到幸福。
Memoru, ke mia vivo estas bloveto, Ke miaj okuloj ne plu revidos bonon;
8 注目於我的，再也見不到我；你的眼看我時、我已不在了。
Ne plu revidos min okulo de vidanto; Vi volos ekrigardi min, sed mi jam ne ekzistos.
Nubo pasas kaj foriras; Tiel ne plu revenas tiu, kiu iris en Ŝeolon; (Sheol h7585)
10 不再回家，本鄉也不認識他。
Li ne plu revenas en sian domon; Lia loko ne plu rekonos lin.
11 為此，我不能再閉口不言，我要吐露我心靈的憂愁，陳述我靈魂的苦楚。
Tial mi ne detenos mian buŝon; Mi parolos en la premiteco de mia spirito, Mi plendos en la maldolĉeco de mia animo.
12 我豈是海洋或海怪﹖你竟派遣警衛把守我。
Ĉu mi estas maro aŭ mara monstro, Ke Vi starigis gardon por mi?
13 我若想：「我的床榻會寬慰我，我的臥舖會減輕我的痛苦。」
Kiam mi pensas, ke mia lito min konsolos, Ke mia kuŝejo plifaciligos mian suferadon,
14 你就以噩夢擾亂我，以異像驚嚇我。
Tiam Vi teruras min per sonĝoj, Timigas min per vizioj;
15 我的心靈寧願窒息，寧死不願受此苦痛。
Kaj mia animo deziras sufokiĝon, Miaj ostoj la morton.
16 我已筋疲力盡，活不下去。任憑我去罷! 因為我的日月僅是一口氣。
Tedis al mi; ne eterne mi vivu; Forlasu min, ĉar miaj tagoj estas vantaĵo.
17 人算什麼，你竟如此顯揚他，將他置諸心頭，
Kio estas homo, ke Vi faras lin granda, Ke Vi zorgas pri li,
18 天天早晨看護他，時刻不斷考察他﹖
Ke Vi rememoras lin ĉiumatene, Elprovas lin ĉiumomente?
19 你到何時纔不注視我，而讓我輕鬆咽一下唾沫﹖
Kial Vi ne deturnas Vin de mi, Ne lasas min libera eĉ tiom, ke mi povu engluti mian salivon?
20 監察人者啊! 我犯罪與你何干﹖為何叫我當你的箭靶，使我成為你的重擔﹖
Se mi pekis, kion mi per tio faris al Vi, ho gardanto de la homoj? Kial Vi faris min celo de Viaj atakoj, Ke mi fariĝis ŝarĝo por mi mem?
21 為何你不肯容忍我的過錯，寬赦我的罪惡﹖不久我將臥在塵土中，任你尋找我，我已不在了。
Kaj kial Vi ne deprenas mian pekon, ne pardonas mian malbonagon? Jen mi ja baldaŭ kuŝos en la tero; Kaj kiam Vi morgaŭ serĉos min, mi ne ekzistos.
