< Luk 14 >

1 Jisuh teh sabbath hnin vah bu ca hanelah Farasi bawi buet touh im a kâen teh, hatnavah ahnimouh ni Bawipa teh a tuet awh.
Y ACONTECIÓ que entrando en casa de un príncipe de los Fariseos un sábado á comer pan, ellos le acechaban.
2 A hmalah phing patawnae ka tawn e tami buet touh teh ao.
Y he aquí un hombre hidrópico estaba delante de él.
3 Sabbath hnin patawnae dam sak han maw telah Farasinaw hoi cakathutkungnaw hah Jisuh ni a pacei navah,
Y respondiendo Jesús, habló á los doctores de la ley y á los Fariseos, diciendo: ¿Es lícito sanar en sábado?
4 ahnimouh teh lawkkamuem ao awh. Jisuh ni hote tami a kaw teh patawnae dawk hoi hlout sak hnukkhu bout a tha.
Y ellos callaron. Entonces él tomándole, le sanó, y despidióle.
5 Hathnukkhu ahnimanaw koe, sabbath hnin vah na capa hoehpawiteh na maito tangkom dawk bawt pawiteh rasat laipalah apimouh na kaawm awh han telah a pacei.
Y respondiendo á ellos dijo: ¿El asno ó el buey de cuál de vosotros caerá en [algún] pozo, y no lo sacará luego en día de sábado?
6 Ahnimouh ni lawk kam touh boehai pathung thai awh hoeh.
Y no le podían replicar á estas cosas.
7 Hatnavah kaw e tami teh bari kaawm e tahungnae dawk a rawi awh e hah a hmu torei teh ahnimanaw han bangnuenae a dei pouh.
Y observando cómo escogían los primeros asientos á la mesa, propuso una parábola á los convidados, diciéndoles:
8 Tami ni yuvâ kâpaluennae pawi koe nang na kaw navah bari kaawm e hmuen koe tahung hanh. Hottelah na tahung pawiteh nang hlak ka talue e tami pawi koe tho pawi teh,
Cuando fueres convidado de alguno á bodas, no te sientes en el primer lugar, no sea que otro más honrado que tú esté por él convidado,
9 nangmouh ka kaw e tami ni hete tami hmuen poe leih telah a dei han. Hatnavah nang teh yeiraipo hoi ka rahnoum e hmuen koe na kum han.
Y viniendo el que te llamó á ti y á él, te diga: Da lugar á éste: y entonces comiences con vergüenza á tener el lugar último.
10 Tami ni nang na kaw navah cet nateh ka rahnoum e hmuen dawk tahung. Hottelah na awm pawiteh nang ka kaw e tami a tho navah ka hui haw e hmuen koe luen telah ati han. Hatnavah nang hoi cungtalah ka tahung e taminaw hmalah nang teh bari e lah na o han.
Mas cuando fueres convidado, ve, y siéntate en el postrer lugar; porque cuando viniere el que te llamó, te diga: Amigo, sube arriba: entonces tendrás gloria delante de los que juntamente se asientan á la mesa.
11 Amahoima kârasang e tami teh rahnoum sak lah ao vaiteh, amahoima kârahnoum e tami teh rasang sak lah ao han atipouh.
Porque cualquiera que se ensalza, será humillado; y el que se humilla, será ensalzado.
12 Jisuh ni ama ka kaw e tami koe bout a dei pouh e teh nang ni amombu, tangminbu na paca navah huikonaw, hmaunawnghanaw, miphunnaw hoi ka tawnta e imtenglawpamnaw na kaw mahoeh. Hottelah na kaw pawiteh a hnuk khu torei nang bout na kaw awh vaiteh na patho awh han.
Y dijo también al que le había convidado: Cuando haces comida ó cena, no llames á tus amigos, ni á tus hermanos, ni á tus parientes, ni á vecinos ricos; porque también ellos no te vuelvan á convidar, y te sea hecha compensación.
13 Pawi na to navah ka mathoe e tami, kuepcing hoeh e tami, a khokkhem e tami hoi a mit ka dawn e taminaw hah kaw awh.
Mas cuando haces banquete, llama á los pobres, los mancos, los cojos, los ciegos;
14 Hottelah na kaw pawiteh yawhawinae ao han. A lamthung teh hote taminaw ni na patho thai hoeh e lah ao dawkvah tami kalannaw a thawnae tueng dawkvah nang teh patho lah na o han telah atipouh.
Y serás bienaventurado; porque no te pueden retribuir; mas te será recompensado en la resurrección de los justos.
15 Caboi koe ka tahung e tami buet touh ni hote lawk a thai navah Cathut uknaeram pawi dawk kâen e tami teh yawhawinae ao telah a dei navah,
Y oyendo esto uno de los que juntamente estaban sentados á la mesa, le dijo: Bienaventurado el que comerá pan en el reino de los cielos.
16 Jisuh ni tami buet touh teh ka talue poung lah pawi a sak teh taminaw pueng a kaw.
El entonces le dijo: Un hombre hizo una grande cena, y convidó á muchos.
17 Pawitonae tueng a pha toteh kaw tangcoung e taminaw koe tami a patoun teh, tho awh bangpuengpa coungkacoe lah ao toe telah a thai sak.
Y á la hora de la cena envió á su siervo á decir á los convidados: Venid, que ya está todo aparejado.
18 Kaw kamcu e taminaw pueng ni a panuiparingkhai awh. Buet touh ni kai im hmuen ka ran. Ka cei vaiteh ka khet han. Kai na ngaithoum ei telah a kahei.
Y comenzaron todos á una á excusarse. El primero le dijo: He comprado una hacienda, y necesito salir y verla; te ruego que me des por excusado.
19 Buet touh ni kai maito bo panga touh ka ran toe. Ka cei vaiteh ka tanouk han rah. Kai na ngaithoum ei telah a kâhei.
Y el otro dijo: He comprado cinco yuntas de bueyes, y voy á probarlos; ruégote que me des por excusado.
20 Buet touh ni kai ka yu hoi ka paluen toe. Hatdawkvah kai ka tho thai mahoeh.
Y el otro dijo: Acabo de casarme, y por tanto no puedo ir.
21 A san ni bawipa koe bout a tho teh hote akongnaw a dei pouh. Hatnavah imkung a lungkhuek teh, kho thung lam teng lam rahak kaawmnaw, mathoenaw, kuepcinghoehnaw, khokkhemnaw hoi mitdawnnaw pueng kaw telah a san koe a dei pouh.
Y vuelto el siervo, hizo saber estas cosas á su señor. Entonces enojado el padre de la familia, dijo á su siervo: Ve presto por las plazas y por las calles de la ciudad, y mete acá los pobres, los mancos, y cojos, y ciegos.
22 A san ni hai Bawipa kâ na poe e patetlah ka sak toe. Hatei tahung nahane hmuen ka houng e ao rah telah a dei pouh.
Y dijo el siervo: Señor, hecho es como mandaste, y aun hay lugar.
23 Hahoi, Bawipa ni kho lawi, lam dawk, takha teng cet ei, kaie im dawk muen akawi thai nahan koung kaw lawih.
Y dijo el señor al siervo: Ve por los caminos y por los vallados, y fuérza[los] á entrar, para que se llene mi casa.
24 Hmaloe kaw e taminaw buet touh hai kaie tangminbu patek mahoeh telah a san koe a dei pouh, telah atipouh.
Porque os digo que ninguno de aquellos hombres que fueron llamados, gustará mi cena.
25 Hathnukkhu tamihupui teh Bawipa hnuk a kâbang awh teh, a kamlang sin teh a khet navah,
Y muchas gentes iban con él; y volviéndose les dijo:
26 apihai amae manu, napa, yuca, hmaunawnghanaw dueng laipalah amae hringnae patenghai pahnawt hoehpawiteh, ka hnuk kâbang lah awm thai hoeh.
Si alguno viene á mí, y no aborrece á su padre, y madre, y mujer, é hijos, y hermanos, y hermanas, y aun también su vida, no puede ser mi discípulo.
27 Ama e thingpalam hrawm hoi ka hnuk kâbang hoeh e tami teh ka hnuk kâbang e lah awm thai hoeh.
Y cualquiera que no trae su cruz, y viene en pos de mí, no puede ser mi discípulo.
28 Nangmouh thung dawkvah tami buetbuet touh ni, imrasang sak hanlah ngai pawiteh, hote im a cum totouh phoisa a khout hoi a khout hoeh e hah hmaloe tahung vaiteh, to laipalah ao han namaw.
Porque ¿cuál de vosotros, queriendo edificar una torre, no cuenta primero sentado los gastos, si tiene lo que necesita para acabarla?
29 Hottelah to laipalah hoi khomkhu a tapu teh im cum thai hoehpawiteh ka hmawt e pueng ni a pathoe awh han nahoehmaw.
Porque después que haya puesto el fundamento, y no pueda acabarla, todos los que [lo] vieren, no comiencen á hacer burla de él,
30 Hete tami ni a kamtawng eiteh cum thai hoeh telah a pathoe awh han.
Diciendo: Este hombre comenzó á edificar, y no pudo acabar.
31 Hothloilah siangpahrang buet touh ni alouke siangpahrang hoi kâtuk han ati navah, ransa 20,000 touh hoi ka târun e hah, ransa 10,000 touh hoi tâ hoi tâ hoeh hane hmaloe pouk mahoeh maw.
¿O cuál rey, habiendo de ir á hacer guerra contra otro rey, sentándose primero no consulta si puede salir al encuentro con diez mil al que viene contra él con veinte mil?
32 Tâ thai mahoeh tetpawiteh alouke Siangpahrang ahlanae koe ao lahun navah laicei a patoun vaiteh roumnae ao thai nahan ngaithoumnae a hei han na vaiyaw.
De otra manera, cuando aun el otro está lejos, le ruega por la paz, enviándo[le] embajada.
33 Hot patetlah nangmanaw pueng hai mae tawn e hnopainaw pueng na cettakhai hoehpawiteh kaie ka hnuk kâbang lah na awm thai hoeh.
Así pues, cualquiera de vosotros que no renuncia á todas las cosas que posee, no puede ser mi discípulo.
34 Palawi teh ahawi. Hatei palawi teh a paannae kahmat pawiteh bangtelah hoi maw bout paan thai han.
Buena es la sal; mas si aun la sal fuere desvanecida, ¿con qué se adobará?
35 Talai hanelah thoseh, ei lahai thoseh, hawikhangnae ao hoeh toung dawkvah, alawilah ouk a tâkhawng awh. Thai nahane hnâ ka tawn e tami ni thai naseh telah atipouh.
Ni para la tierra, ni para el muladar es buena; fuera la arrojan. Quien tiene oídos para oir, oiga.

< Luk 14 >