< La Bu 143 >

1 Vo Pakai, kataona ngaijin. Kangeh hi nei ngaipeh teijin! Nangma kitahna le dihna bang in, neidonbut in.
Dungga ang akong pag-ampo, Oh Jehova; patalinghugi ang akong mga pangaliyupo: Sa imong pagkamatinumanon, ug sa imong pagkamatarung, tubaga ako.
2 Nalhacha hi nei patep hih in chule kachung thujong tan hihbeh in, ajeh chu koima na ang-sunga adih aumpoi.
Ug ayaw paghukmi ang imong ulipon; Kay sa imong pagtan-aw walay bisan kinsa nga tawo nga buhi nga matarung.
3 Ajeh chu kagal miten eihin del peh in, kahing chang in tolgoi nan ineijin, lhan khuh-a athisa umho bangin, kada kacham louvin muthim lah’a eiumsah tai.
Kay gilutos sa kaaway ang akong kalag; Iyang gidugmok ang akong kinabuhi ngadto sa yuta: Iyang gipapuyo ako sa mga mangitngit nga dapit, ingon niadtong mga nangamatay sa hataas nang panahon.
4 Hijeh chun keiman kinepna ding kanei tapon, kalung sung kichatnan adim e.
Sa ingon niini nalumsan ang akong espiritu sa sulod nako; Ang akong kasingkasing nga ania sa sulod nako nahimong biniyaan.
5 Keiman khanglui nikho chesa ho kageldoh’in, nakhut tenia natohdohsa thil thupi ho kagel jing in ahi.
Akong hinumduman ang kanhing mga adlaw; Nagapalandong ako sa tanan mong mga buhat; Nagapanghunahuna ako sa buhat sa imong mga kamot.
6 Kakhut tenin nahenglam kasang’in kataovin, Gamgo-in sadoh leuva twi angaichat bang in; keiman nangma kangaichan ahi.
Gibayaw ko ang akong mga kamot nganha kanimo: Ang akong kalag giuhaw kanimo, ingon sa yuta nga malaay. (Selah)
7 O Pakai, nei donbut loijin, ajeh chu kahin kho bei pai ding ahitai. Keija kon’in kihei mang hih in, ijeh-inem itileh lhan khuh-a khilutsa kabah ding ahi.
Dalia ang pagtubag kanako, Oh Jehova; nagakaluya na ang akong espiritu: Ayaw tagoa ang imong nawong gikan kanako, Aron dili ako mahasama niadtong mga nanganaug ngadto sa lubnganan.
8 Jingkah sehleh nalungsetna longlou neijahsah in, ajeh chu keima kingaina nangbou nahi. Kalam lhahna jouse neihil them in, kahin kho hi nangma dia kaphal theng ahi.
Ipabati kanako ang imong mahigugmaong-kalolot sa kabuntagon; Kay kanimo misalig ako: Ipahibalo kanako ang dalan nga akong pagalaktan; Kay kanimo gibayaw ko ang akong kalag.
9 O Pakai, kagal mitea kon’in neihuhdoh in, nahenga kisel dinga hung jamlut kahi bouve.
Luwasa ako, Oh Jehova, gikan sa akong mga kaaway: Kanimo midangup ako aron nga matagoan mo ako.
10 Ka-Pathen nahi, nadeilam bolje neihil in, name khotona lhagao chun dettah’a pan kalah jingna din neipui jing in.
Tudloi ako sa pagbuhat sa imong kabubut-on; Kay ikaw mao ang akong Dios: Ang imong Espiritu maayo man; Mandoi ako didto sa yuta sa katul-iran.
11 O Pakai, namin loupina ding in kahinkho hinghoi teijin. Ajeh chu nakitahna jal’in kahahsatna’a kon in nei puidoh tan.
Buhion mo ako, Oh Jehova, tungod lamang sa imong ngalan: Tungod sa imong pagkamatarung, kuhaa ang akong kalag gikan sa kagul-anan.
12 Nami ngailutna longlou chun, kagal mite manthahsan in! Chule nalhacha kahi, eidou ho jouse sumang hel in.
Ug diha sa imong mahigugmaongkalolot, putla ang akong mga kaaway, Ug laglaga silang tanan nga nanagsakit sa akong kalag; Kay ako mao ang imong alagad.

< La Bu 143 >