< La Bu 107 >

1 Pakai hi aphatjeh’in thangvahna peuvin, Ami ngailutna dihtah hi tonsot’a dettou jing ahi.
Alabad al SEÑOR, porque es bueno; porque para siempre es su misericordia.
2 Pakai in nalhatdoh hitam? Achutileh phongdoh’in! Aman namelma holah’a kon a nahoidohsahhi miho seipeh’in.
Diganlo los redimidos del SEÑOR, los que ha redimido del poder del enemigo,
3 Ajeh chu Aman gam tamtah'a kon in solamle lhumlam’a kon in, sahlam le lhanglam a kon in sohchangho ahin puikhom’in ahi.
y los ha congregado de las tierras, del oriente y del occidente, del aquilón y del mar.
4 Miloi khathi gamthip gammah avahmang’un in le lou beijin avahmang’un,
Anduvieron perdidos por el desierto, por la soledad sin camino, sin hallar ciudad en dónde vivir.
5 gilkil leh dangchah geovin thiding konchan aummun,
Hambrientos y sedientos, su alma desfallecía en ellos.
6 “Pakai neipanpin” tin ahahsat nauva Pakai akouvun, chuteng Aman agenthei nauva kon in ahuhdohjin ahi.
Y clamaron al SEÑOR en su angustia, los libró de sus aflicciones.
7 Aman amaho chu bitkei chan apuijin achenna theiju khopi khatna akoijin ahi.
Los dirigió por camino derecho, para que viniesen a ciudad de habitación.
8 Pakai chu angailutna thupitah jehleh thil kidang tahtah abolpeh jeh’un thangvahna peuhen.
Alaben al SEÑOR por su misericordia; y sus maravillas para con los hijos de los hombres.
9 Ajeh chu Aman adangchah ho adangnou sah’in, agilkil’ah thilpha tamtah tothon a-oiva sahjin ahi.
Porque sació al alma menesterosa, y llenó de bien al alma hambrienta.
10 Miloikhat muthim lah athimlah pen a atouvin, lunggimna thihkhaovin ahen oh’in ahi.
Los que moraban en tinieblas y sombra de muerte aprisionados, en aflicción y en hierros,
11 Amaho Pathen thu dounan akiphin un, Pathen thumop chu anelpeh’un ahi.
por cuanto fueron rebeldes a las palabras del SEÑOR, y aborrecieron el consejo del Altísimo.
12 Hijeh chun Aman amaho chu akhut hamtah in avolhun, amaho alhuh phatnun koima akithopidiu aumpon ahi.
Por eso quebrantó él con trabajo sus corazones, cayeron y no hubo quién los ayudase.
13 Ahahsat tenguleh Pakai akoujiuvin “Pakai neipanpin” atiuve. Hitengle chun Aman athohgim nauva kon in ahuhdohjin ahi.
Luego que clamaron al SEÑOR en su angustia, los libró de sus aflicciones.
14 Aman amaho chu muthimleh ahahsatnau thimjin banga thimlah a kon in apui galkaijin akihennao asutlhappeh’in ahi.
Los sacó de las tinieblas, y de la sombra de muerte; y rompió sus prisiones.
15 Pakai chu ami ngailutna thupitah jehleh thil kidangtah tah abolpeh jeh’in thangvah uhen,
Alaben al SEÑOR por su misericordia, y sus maravillas para con los hijos de los hombres.
16 ajeh chu Aman sum-eng songkul kotpi avohlhahpeh’in chuleh akihennao thihkhao avohtan pehtan ahi.
Porque quebrantó las puertas de bronce, y desmenuzó los cerrojos de hierro.
17 Mingol themkhat chun boina asemuvin achonset jeh’un thohgimna atoh’un ahi.
Los locos, a causa del camino de su rebelión; y a causa de sus maldades fueron afligidos,
18 An le twi ngaichatnan athohlel lheh’un hiti chun amaho chu athiding kon ahiuve.
su alma abominó toda vianda; y llegaron hasta las puertas de la muerte.
19 “Pakai neikithopin” tin ahahsat tenguleh Pakai akoujiuvin Aman athohgim nauva kon in ahuhdohjin ahi.’
Mas clamaron al SEÑOR en su angustia; y los salvó de sus aflicciones.
20 Aman thu changkhat agahseijin aboldamjin, thina kotbul a kon in aloidohtan ahi.
Envió su palabra, y los curó, y los libró de sus sepulturas.
21 Ami lungsetna thupitah jehleh amaho dinga thil kidang tamtah anabolpeh jeh’in Pakai chu thangvahna peuhen.
Alaben al SEÑOR por su misericordia, y sus maravillas para con los hijos de los hombres.
22 Kilhaina gantha pummin thangvahna peuhen, chuleh athilbol kidangtah ho jeh’in thangvahna peuhen.
Y ofrezcan sacrificios de alabanza, y publiquen sus obras con júbilo.
23 Mi phabep chu kong innei mangchan twikhanglen’ah vannoi leiset kiveina lampi ajotnun akitollun ahi.
Los que descienden al mar en navíos, y hacen obra en las muchas aguas,
24 Amaho jonghin twikhanglen athuhlang tah’a Pakai thuneitah’a anatoh naleh thil thupi tahtah abolna ho amu’vin ahi.
ellos han visto las obras del SEÑOR, y sus maravillas en el mar profundo.
25 Aman thu aseijin hui ahungnung doh’in twikhanglen ahin kinongsah’in ahi.
El dijo, e hizo saltar el viento de la tempestad, que levanta sus ondas;
26 Kong innei hochu vanlanga anuh touvin chule twi thuhlah’a ahung kilehlut kitjin kongtol hochu kichatnan akileh leleuvin ahi.
suben a los cielos, descienden a los abismos; sus almas se derriten con el mal.
27 Amaho jukhamho bangin a-onle leuvin kichat tijatjnin adim’un ahi.
Tiemblan, y titubean como borrachos, y toda su ciencia es perdida;
28 “Pakai neihuh’un” tin ahahsat phatnun Pakai akouvun, Amanjong agimnauva kon in ahuhdohjin ahi.
claman al SEÑOR en su angustia, y los libra de sus aflicciones.
29 A-o neochakhat’in hui le guo kithochu athipsah’in chuleh twi kinong jong asutang’in ahi.
Hace parar la tempestad en sosiego, y sus ondas cesan.
30 Hiche athip theina chu ichan gei a pha a phatthei bohna hitam? Kongchu kong mun’ah bitkeichan apuilut in ahi.
Se alegran luego porque se reposaron; y él los guía al término de su voluntad.
31 Pakai chu angailutna thupitah jehleh thilkidang tamtah abolpehjeh’un thangvahna peuhen.
Alaben al SEÑOR por su misericordia, y sus maravillas para con los hijos de los hombres.
32 Nam lamkaiho masangleh, mipi kikhomho masangah japi hetthei doltah’in thangvahna peuhen.
Y ensálcenlo en la congregación del pueblo; y en la reunión de ancianos lo alaben.
33 Aman vadung jong neldigam asosahjin, twisam putna munho jong gamgo leh adangchahna asosahjin ahi.
El puso los ríos en desierto, y los manaderos de las aguas en sed;
34 Aman ga phatah sona gamphatah jong ima sodoh louna chitwi-al gamgo asosah thei in ahi, agamsunga cheng mipite phatmo jeh’a hitia chu abolji ahi.
la tierra fructífera en salados; por la maldad de los que la habitan.
35 Ahinlah Aman neldigam chu twikul asosah’in, chuleh gamgo jong twiputna mun asosahjin ahi.
Vuelve el desierto en estanques de aguas, y la tierra desierta en manaderos de agua.
36 Aman gilkel dangchah techu khopi semdoh dinga hiche mun a chu achensah ding ahi.
Y aposenta allí hambrientos, y aderezan allí ciudad para habitación;
37 Amahon aloulai uva muchi kitheuvin tin lengpigui tu uvintin ga lhingsetna akilodiu ahi.
y siembran campos, y plantan viñas; y rinden fruto de aumento.
38 Aman ichan gei a phatthei aboh hitam? Amahon insungmi tamtah atungdoh’un chuleh aganchahou ninglhingset ding ahi.
Y los bendice, y se multiplican en gran manera; y no disminuye sus bestias.
39 Ijemtia bolgentheina jal le, boina le hahsatna jal'a umho mihem a akemsuh uva avaichat phatnuleh,
Y después son menoscabados, y abatidos de tiranía; de males y congojas.
40 Pakai in alengteu hinpaidoh intin amaho gamgo laiya pannabei in umsah leleu vintin,
El derrama menosprecio sobre los príncipes, y les hace andar errados, vagabundos, sin camino.
41 hinla Pakai in mivaichaho ahahsat nauva kon in kelngoihon phatah bangin ainsunga hinpunsah intin,
Y levanta al pobre de la pobreza, y vuelve las familias como ovejas.
42 Miphahon hiche thilsoh hohi hinveu vintin kipahdiu ahinla miphalou hochu suhthipma umdiu ahi.
Vean los rectos, y alégrense; y toda maldad cierre su boca.
43 Michingho jousen hitia thilsoh hohi lunggiltah’in hinheu vintin, amahon hitobang ikhankhouva kon a hi Pakai mingailutna dihtah chu ahin mudohdiu ahi.
¿Quién es sabio y guardará estas cosas, y entenderá las misericordias del SEÑOR?

< La Bu 107 >