Thuchihbu 13
1 Chapa ching chun anu le apan ahilna angaijin, miduhdah lou vang chu min aphona jong iman-agel jipoi.
Viis Søn elsker tugt, spotter hører ikke på skænd.
2 Chihna kamcheng in an-pha akimu thei jin, jou le nal jenga thuseipan vang pumthoa mu ding bou agel in ahi.
Af sin Munds Frugt nyder en Mand kun godt, til Vold står troløses Hu.
3 Alei kituh tang joupa chu kihinso tei ding, koi hileh alei tuhtang thei lou chu mangthah tei ding ahi.
Vogter man Munden, bevarer man Sjælen, den åbenmundede falder i Våde.
4 Mithase hon nehding tampi angaicha jiuvin, hinlah miching in nehding lungkim sel-in amujin ahi.
Den lade attrår uden at få, men flittiges Sjæl bliver mæt.
5 Midih in jousei abol ngaipon, midihlou vang chun jumna le ngailutna beijin na-atongdoh jin ahi.
Den retfærdige hader Løgnetale, den gudløse spreder Skam og Skændsel.
6 Milungdih chu adihna jal in ahoidoh jin, miphalou vang chu chonsetnan apui mangthah jitai.
Retfærd skærmer, hvo lydefrit vandrer, Synden fælder de gudløse.
7 Mi kimkhat chu hao akisah lheh jin, hinlah ima aneideh poi. Mi kimkhatma chu akivai chatsah lheh jin, hinlah nei le gou kimsel-in aneijin ahi.
Mangen lader rig og ejer dog intet, mangen lader fattig og ejer dog meget.
8 Mihem khat chun anei le agou jal’a ahinkho akilhatdoh ahin, hinlah mivaicha ding in kilhatdoh jouna aum jipoi.
Mands Rigdom er Løsepenge for hans Liv, Fattigmand får ingen Trusel at høre.
9 Midihte chu thaomei bang in avah jing in, miphaloute thaomei vang hetman louva mit ding ahi.
Retfærdiges Lys bryder frem, gudløses Lampe går ud.
10 Kiletsahna jeh’in thungai loute akitoh thei jipon, kineosah a min ahilna kisante ding in vang chihna ahi.
Ved Hovmod vækkes kun Splid, hos dem, der lader sig råde, er Visdom.
11 Gangtah’a kimu nei le gou chu hetman louva bei ding, nei le gou kholkhom lelepa-a vang chu tam cheh cheh ding ahi.
Rigdom, vundet i Hast, smuldrer hen, hvad der samles Håndfuld for Håndfuld, øges.
12 Kinepna bang aso-lou teng, mihem lungthim atongkha jin, hinlah lungtup molsana chu hin-thingphung banga hing jing ding ahi.
At bie længe gør Hjertet sygt, opfyldt Ønske er et Livets Træ.
13 Min ahilna ngainom loupa chunga manthahna lhung ding, koi hileh thupeh ngaisanga chu kipaman chang tei ding ahi.
Den, der lader hånt om Ordet, slås ned, den, der frygter Budet, får Løn.
14 Miching mihilna chu hinna twinah tobang ahin, hitobang kihilna sang chan chun thina apeldoh teidiu ahi.
Vismands Lære er en Livsens Kilde, derved undgås Dødens Snarer.
15 Lungdih kiti hin thilpha atongdoh jin, kitahna beihel mi vang chu mangthah ding ahi.
God Forstand vinder Yndest, troløses Vej er deres Undergang.
16 Miching ho chun akalson masang in ageltoh masa jin, mingol hon vang geltoh masa louvin, angolnau atah lang jiuvin ahi.
Hver, som er klog, går til Værks med Kundskab, Tåben udfolder Dårskab.
17 Thupole miphalou chun miho lunggim hesoh alhut peh jin, ngansena chang tahsan um mi vang chun lungdamna jeng alhut jin ahi.
Gudløs Budbringer går det galt, troværdigt Bud bringer Lægedom.
18 Seingai loupa chunga chun gentheina le vetsetna alhung jin, min ahilna chan ngaipa vang chu jabolna chang tei ding ahi.
Afvises Tugt, får man Armod og Skam; agtes på Revselse, bliver man æret.
19 Ngaichat khat toh molso nahi hinkhoa dinga lungkimna ahin, hinlah thilse jamsan ding hi mingol hon athet jiuvin ahi.
Opfyldt Ønske er sødt for Sjælen, at vige fra ondt er Tåber en Gru.
20 Miching toh kivop chu aching in, mingol toh kivoppan vang setna ato tei ding ahi.
Omgås Vismænd, så bliver du viis, ilde faren er Tåbers Ven.
21 Chonseho chu setna ajui jiuvin, midihte vang chu phatthei nan ajui jing un ahi.
Vanheld følger Syndere, Lykken når de retfærdige.
22 Mipha chun atute khang geija din gou adalhah peh jin, chonseten akhol nei le gou vang chu michonpha ho ding ahibouve.
Den gode efterlader Børnebrn Arv, til retfærdige gemmes Synderens Gods.
23 Vaichaten lou alho teng, neh ding nengchat in akhol khom un, hinlah adihlouva thutan ten achom peh jitauve.
På Fattigfolks Nyjord er rigelig Føde, mens mangen rives bort ved Uret.
24 Achate mol’a jep loupa chun, mol aboh ding nom lou ahin, hinlah achate ngailutna neipa chun lungthim phatah mangchan ahil-jin ahi.
Hvo Riset sparer, hader sin Søn, den, der elsker ham, tugter i Tide.
25 Midih chun lung nachim tah’a neh ding anei jing in, hinlah miphalou ho chu gelkel’a oi-thep ding ahiuve.
Den retfærdige spiser, til Sulten er stillet, gudløses Bug er tom.
