< Luke 5 >

1 Nikhat Yeshuan Galilee dillen panga thu asei laiyin, mihonpi tamtah'in Pathen thu ngainom na jal'in aneh chinto tauvin ahi.
Un día, mientras Jesús estaba junto al Mar de Galilea, muchas personas se amontonaron para escuchar la palabra de Dios.
2 Kong ni akeuva tuipi pamchin'a akingah amudoh tan, ajehchu ngaman mi ho chun adalhah uva alen'u akisop u ahi.
Jesús vio que había dos botes en la orilla, que habían sido dejados allí por los pescadores que se habían ido a lavar sus redes.
3 Kong khatpa sunga chun alut in, kong neipa Simon jah'a Yeshuan twi lah'a asot lut dingin aseiye. Hijeh chun kong sunga chun atouvin, mihonpi chu chua kon in thu ahil'in ahi.
Entonces Jesús se montó en uno de ellos, el que pertenecía a Simón, y le pidió que lo empujara hacia el agua, un poco más allá de la orilla. Entonces Jesús se sentó en el bote y desde allí les enseñaba a las personas.
4 Thu asei jouvin Simon jah'a, “Tun chen, lithuh langjep ah, nalen chu seplhan, nga themkhat manding in,” ati.
Después que terminó de hablar, le dijo a Simón: “Vayamos mar adentro, y lancen sus redes para pescar”.
5 “Pipu” tin Simon in ahin donbut in, “Jankhovah hel'a habol'a kabol u ahin chule ima manlou kahiuve. Hinlah nangman nasei ahileh len seplha kit inge,” ati.
“Señor, trabajamos arduamente toda la noche y no atrapamos nada. Pero si tú lo dices, lanzaré las redes”, respondió Pedro.
6 Tu vang'in alen'u nga adimset in akehlha pan tai!
Habiendo hecho esto, un enorme banco de peces llenó las redes al punto que se rompían.
7 Kithopi angeh nauva konin akivoppi hou kong dang khat'ah ahung un, chule chomlou kah'in kong teni chu anigel'in nga adimset in alhalut paiding ahilhon tai.
Ellos hicieron señas a los compañeros que estaban en el otro bote, pidiéndoles que vinieran a ayudar. Entonces los otros pescadores vinieron y juntos llenaron ambos botes con peces. Y los botes estaban tan llenos que comenzaban a hundirse.
8 Simon Peter in thilsoh ho amuchet phat in Yeshua masangah adilsun chule aseitai, “Oh Pakai, lungset in neidalhan–keima navel'a um ding'in kachonse behseh jenge,” ati.
Cuando Simón Pedro vio lo que había ocurrido, se postró de rodillas ante Jesús. “¡Señor, por favor, aléjate mí, porque soy un hombre pecador!” exclamó.
9 Ijeh inem itile nga chujat amat jeng uchu kidang asah val ahi, adangho jong chutima chu ahiuve.
Porque él y todos los que lo acompañaban estaban totalmente sorprendidos por la pesca que habían hecho.
10 Akiloipi teu, James le John, Zebedee chapateni jong chun kidang asalhon'e. Yeshuan Simon adonbut'in, “Kicha hih'in! tua pat'a miman joh'a napan ding ahitai,” ati.
Santiago y Juan, quienes eran hijos de Zebedeo y compañeros de Simón, sentían lo mismo. “No tengas miedo”, le dijo Jesús a Simón. “¡Desde ahora pescarás personas!”
11 Chule tolgo lah alhun lhun uchun, amahon thil jouse adalhauvin Yeshua nung ajui tauve.
Entonces arrastraron los botes hasta la orilla, dejaron todo y siguieron a Jesús.
12 Khokhat a hin Yeshuan phat sottah phah nat a dammo khat amui. Hiche mipa chun Yeshua amu chun amai tol'a asulut in adamsah din athum'e. “Pakai” tin aseiyin, “Nalung ahileh nei sudam theiyin chule nei sutheng theiye,” ati.
En cierta ocasión, cuando Jesús estaba visitando una de las aldeas, conoció allí a un hombre que tenía una lepra muy severa. El hombre se postró sobre su rostro al suelo y le suplicó a Jesús: “Por favor, Señor, si quieres puedes limpiarme”.
13 Yeshuan akhut alhangin atham'in, “Kalung ahi” tin aseiyin, “Damin!” ati. Chupet tah chun phahnat na chu abeihel tai.
Entonces Jesús se aproximó a él y lo tocó. “Quiero”, le dijo. “¡Queda limpio!” Y de inmediato la lepra desapareció.
14 Chuin Yeshuan amapa chu koima jah'a thilsoh ho aseipeh louna din ahilchah tai. Aman aseipeh in, “Thempupa koma chen chule aman na vechil hen. Mose dan'in angeh dungjuiya atiphah nat kiboldam peh hon apeh dinga lom ho kichoiyin. Hiche hi japi lah'a suhthenga naum phondohna ahi,” ati.
“No se lo cuentes a nadie”, le indicó Jesús. “Ve y preséntate tú ante el sacerdote y lleva la ofrenda ceremonial conforme a la ley de Moisés como prueba de que has sido sanado”.
15 Yeshuan chutia ahilchah jeng vang chun, athilbol theina thuho gangjep joh'in thejal ahin, chule mihonpi tamtah athusei ngai ding le anatnau damsah nomna jeh'in ahung uve.
Sin embargo, la noticia acerca de Jesús se esparcía cada vez más. Grandes multitudes venían para escuchar a Jesús y para que los sanara de sus enfermedades.
16 Ahin Yeshua ataodin gamthip lah'a achemang jin ahi. Yeshuan Langthi Khat Adamsah
Pero Jesús a menudo solía retirarse a lugares tranquilos para orar.
17 Nikhat Yeshuan thu ahil laiyin, Pharisee phabep khat le hou dan thuhil ho ama kom naina ah atou uve. (Hiche miho hi Galilee le Judea chule Jerusalem gam pumpi khotin'a hungdoh hiuleh akilom'e). Chule Pakai misuhdam na thilboltheina chu Yeshua komah hatah in aumin ahi.
Un día, mientras Jesús enseñaba, los fariseos y los maestros religiosos que habían venido de Galilea, en Judea, y de Jerusalén, estaban allí sentados. Y el poder sanador del Señor estaba con él y por eso podía sanar.
18 Miphabep khat in elbai nakong khat alupna pumin ahin pouvin ahung uve. Insunga Yeshua kom pohlut tei agouvin,
Llegaron unos hombres que traían a un hombre paralítico en una camilla. Trataron de entrar y ponerlo frente a Jesús.
19 hinlah mihonpi jeh chun aphajou tapouve. Hijeh chun inchungah akaldoh un inting aphelhauvin, chuin amahon adamloupa chu alupna pheh pumin mihonpi lah Yeshua maikoh laitah achun ahin khaisuh uve.
Pero no pudieron encontrar la forma de entrar en medio de tanta gente, de modo que subieron al techo e hicieron allí un hueco en el tejado. Luego bajaron al hombre en su camilla, justo en medio de la multitud que estaba frente a Jesús.
20 Atahsan jeu amuchun Yeshuan mipa koma chun aseitai, “Gollhang, nachonset akingaidam tai” atipeh e.
Cuando Jesús vio la confianza que ellos tenían en él, dijo al hombre paralítico: “Tus pecados están perdonados”.
21 Ahivangin Pharisee hole hou danthuhil hochu amaho le amaho akihouvun, “Amahi koiya kigel ham? Pathen taitom ahi! Pathen bouseh in chonset angaidam thei ahi,” atitauve.
Los maestros religiosos y los fariseos comenzaron a discutir este hecho. “¿Quién es este que dice blasfemias?” preguntaron. “¿Quién puede perdonar pecados? ¡Solo Dios puede hacerlo!”
22 Yeshuan ipi agel'u ahen, hijeh chun amaho chu adongin, “Ipi jeh'a nalungsung uva hiche hi nadoh uham?
Jesús sabía la razón por la que ellos estaban discutiendo, así que les preguntó: “¿Por qué están cuestionando este hecho?
23 Hoiche joh seidinga baijo em ‘Nachonset kingaidam ahitai’ kiti le ‘dingin lang lamjot tan’ tihi?” ati.
¿Qué es más fácil? ¿Decir tus pecados están perdonados, o decir levántate y camina?
24 “Hijeh a chu keiman Mihem Chapan leiset ah chonset ngaidam na tha aneiye ti kavetsah ding nahiuve,” ati. Chuin Yeshuan elbai nakong pa lam ngan akiheiyin aseitai, “Dingin, nalupna pheh kilahdoh in lang, inlam'ah chetan,” ati.
Pero yo les demostraré que el Hijo del hombre tiene la autoridad para perdonar pecados aquí en la tierra”. Entonces le dijo al hombre paralítico: “Yo te digo: Levántate, recoge tu camilla y vete a casa”.
25 Chuin gangtah in, mihon avetjing layin, mipa chu ahung chomdoh in, alupna akilahdoh in, chule inlam Pathen thangvah pumin achetai.
De inmediato el hombre se puso en pie frente a ellos. Recogió la camilla donde había estado acostado, y se fue a casa, alabando a Dios por el camino.
26 Mijouse chu lungdon nale tijatnan alodim un, chule Pathen avahchoiyun, “Tunin thil kidang ho kamu uve,” tin aphongdoh uve.
Y todos estaban completamente asombrados e impresionados por lo que había ocurrido, y alababan a Dios diciendo: “¡Lo que vimos hoy fue increíble!”
27 Phat chomkhat jouvin, Yeshuan khopi adalhah le, kaidong khat amin Levi kiti akaidon na munah amun, “Neijuiyin lang ka seijui hin” tin Yeshuan asei tai.
Más tarde, cuando Jesús ya se marchaba de la aldea, vio a un recaudador de impuestos llamado Leví, sentado en su cabina de cobros de impuestos. “Sígueme”, le dijo Jesús.
28 Hiti chun Levi jong akipatdoh in, thil jouse adalhan ama ajuitai.
Entonces Leví se levantó, dejó todo, y siguió a Jesús.
29 Chujouvin Levin a'in ah Yeshua jin-ja-um hinan an-nehkhom abol in ahi. Levi tohkhompi kaidong tampi le maljin dang in jong an anekhom uve.
Leví organizó un gran banquete en su casa, en honor a Jesús. Muchos recaudadores de impuestos y otras personas estaban entre la multitud que se sentó a comer con ellos. Pero los fariseos y los maestros religiosos fueron a reclamarle a los discípulos de Jesús, diciéndoles:
30 Ahivangin Pharisee hole ahou danthuhil houvin Yeshua seijui ho hengah aphunchel uvin, “Ipi dinga khutobang aboh hotoh naneh uva nadonkhom uham?” atiuvin ahi.
“¿Por qué ustedes comen y beben con los recaudadores de impuestos y pecadores?”
31 Yeshuan adonbut in, “Midamthei ten louthem angaicha pouve–adamlouten vang angaichauve.
“Las personas que están sanas no necesitan de un médico, pero las personas enfermas sí lo necesitan”, respondió Jesús.
32 Keima achonpha'a kigel ho kouva hung kahipoi, amavang chonse ahi kihetdoh'a lunghei dingho kouva hung'ah kahibouve” ati.
“No vine a llamar al arrepentimiento a los que viven en rectitud. Vine a llamar a los pecadores”.
33 Nikhat miphabep in Yeshua jah'a, “Tuilutsah John seijui hon an angol'un atao jom jing un, chule Pharisee ho seijui honjong chutima chun aboluve. Ipi jeh a nangma seijui hon phatseh'a aneh uva adon jing jengu hitam?” tin aseiyun ahi.
“Bueno, los discípulos de Juan a menudo ayunan y oran, y los discípulos de los fariseos también lo hacen. Pero tus discípulos no, ellos andan comiendo y bebiendo”, le dijeron.
34 Yeshuan adonbut in, “Moupui golvahna a maljin hon moulang toh mou aloplaiyuva an angol ngaiyum? Tahbeh in achutipoi.
“¿Acaso los invitados a la boda ayunan cuando el novio está con ellos?” preguntó Jesús.
35 Amavang moulang chu nikhat amahoa kona kilamang ding ahi, chuteng tah le amahon an angol diu ahi.” ati.
“No, pero viene el tiempo cuando el novio será quitado de en medio de ellos. Entonces ellos ayunarán”.
36 Chuin Yeshuan hiche thutekah hi apen ahi: “Koiman ponhal vonthah'a konin acheplhan chule vonlui behnan aneipoi. Ijeh inem itileh vonthah chu seding ahitai, chule hiche vonthah hal chu vonlui chutoh kijot lou ding ahi.”
Entonces les contó un relato para enseñarles: “Nadie quita un parche de la ropa nueva para remendar la ropa vieja. De lo contrario se arruinaría la ropa nueva, y el parche no quedaría bien con la ropa vieja.
37 “Chuleh koiman lengpitwi thah peng luiyah akhum ngaipoi. Ijeh inem itile lengpitwi thah chun savun peng chu aphutjah ding, lengpitwi chu kisujah ding chule peng chu kisuse ding ahi.
Nadie echa vino nuevo en odres viejos, porque si lo hicieran, el vino nuevo rompería los odres. Entonces se dañaría tanto el vino como los odres.
38 Lengpitwi thah chu savun peng thah a khum ding ahi.
El vino nuevo se echa en odres nuevos.
39 Ahin koima lengpitwi lui don'in athah chu adeiji tapoi. ‘Aluipa ma aphajenge’ atijiuve,” tin aseiye. Yeshua Seijuihon Cholngah Nikhoa Changvui Asiu
Y nadie, después de beber vino viejo quiere vino nuevo, pues dicen: ‘el vino viejo sabe mejor’”.

< Luke 5 >