< 2 Samuel 9 >

1 “Nikhat David in adongin, Saul insung mite khat beh ahing naum nalai’u vem? Jonathan jal'a keiman khutona kamusah thei ding tin adongin ahile,
Und David sprach: Ist noch jemand da, der vom Hause Sauls übriggeblieben ist, daß ich Güte an ihm erweise um Jonathans willen?
2 Saul insunga soh natong ho lah a mi khat anaum khan ama chu amin Ziba akiti; Hichun lengpan jong amapa chu adongin, “Nang hi Ziba nahi hinam?” tin adongin ahileh. Hichun Ziba in jong adonbut in“Henge keima Ziba chu kahinai,” ati.
Es war aber ein Knecht vom Hause Sauls, sein Name war Ziba; und sie riefen ihn zu David. Und der König sprach zu ihm: Bist du Ziba? Und er sprach: Dein Knecht.
3 Chuin lengpan adongin, “Saul insung mi khat beh ahingdoh um nalailou ham? Aum leh, keiman Pathen mi khutona chu kamusah nom uve atileh; Ziban jong lengpa ahindonbut in, henge, “Jonathan chapa khat aum nan, ama hi akengphang te ni chatmoa kibai ahi,” atipeh e.
Und der König sprach: Ist niemand mehr da vom Hause Sauls, daß ich Güte Gottes an ihm erweise? Und Ziba sprach zu dem König: Es ist noch ein Sohn da von Jonathan, der an den Füßen lahm ist.
4 Chuphat in lengpan jong, “Ama chu hoiya umham?” tin ahin dong tan ahileh; Ziban lengpa chu aseipeh in, “Ama chu Lodebar khoa Ammiel chapa Makir In a um ahi,” ati.
Und der König sprach zu ihm: Wo ist er? Und Ziba sprach zu dem König: Siehe, er ist im Hause Makirs, des Sohnes Ammiels, zu Lodebar.
5 Hichun David lengpan mi asolin, ama chu Makir In na konin agapuidoh sah tai.
Da sandte der König David hin und ließ ihn aus dem Hause Makirs, des Sohnes Ammiels, holen, von Lodebar.
6 Hiti hin Saul tupa Jonathan chapa Mephibosheth kitipa chu David koma ahungin alu kunin jana apen ahi. Chuin David chun ahoupin, “Mephibosheth atileh; aman jong, “keima nasohpa kahi,” tin adonbut’e.
Und Mephiboseth, der Sohn Jonathans, des Sohnes Sauls, kam zu David; und er fiel auf sein Angesicht und beugte sich nieder. Und David sprach: Mephiboseth! Und er sprach: Siehe, dein Knecht.
7 Hichun David’in akoma hitin aseiye, “Kicha hih in, keiman napa Jonathan jal a nanghi kakhoto ding, chujongle khatvei napu Saul neilegou anahikhasa jouse chu aboncha nangma kapeh kit ding nahi; chule nangman hiche leng ankong phunga hi keima toh an naneh khom ding ahiye,” ati.
Und David sprach zu ihm: Fürchte dich nicht; denn ich will gewißlich Güte an dir erweisen um deines Vaters Jonathan willen, und will dir alle Felder deines Vaters Saul zurückgeben; du aber sollst beständig an meinem Tische essen.
8 Hichun Mephibosheth jong chun jana ape kit’in aseikit’e, “Nasohpa kei hi ipi kahiya nangin hiche uicha thisa tobang chunga hi khutona neimusah khoh ding ham?” atitai.
Und er beugte sich nieder und sprach: Was ist dein Knecht, daß du dich zu einem toten Hunde gewandt hast, wie ich einer bin?
9 David lengpan Saul sohpa Ziba chu akouvin akoma hitin aseipeh’e, “Ipi hijongle Saul thilkeo anei jouse leh ama insung mite nei jouse chu aboncha hiche napu chapa hi kapeh ahitai.
Da rief der König Ziba, den Diener Sauls, und sprach zu ihm: Alles, was Saul und seinem ganzen Hause gehört hat, habe ich dem Sohne deines Herrn gegeben.
10 Hijeh a chu napu chapa hin anneh akimu jouna dinga nangma le nachapate, chule nasohten ama dinga lou nabol peh dingu ahin, alousoh ga nahin poh pehji dingu ahi; ahin hiche Mephibosheth napu tupa vang hin keima ankong phunga an aneh jing jeng ding ahi,” tin thu apetai. Ziba kitipa hin chapa som le nga ananeiyin, soh jong som ni jen aneijin ahi.
Und du sollst ihm das Land bauen, du und deine Söhne und deine Knechte, und den Ertrag einbringen, damit der Sohn deines Herrn Brot zu essen habe. Und Mephiboseth, der Sohn deines Herrn, soll beständig an meinem Tische essen. Und Ziba hatte fünfzehn Söhne und zwanzig Knechte.
11 Chuin Ziba in lengpa koma aseijin, “Kapu lengpan nasohpa keima neithupeh bang bang chun nasohpa hin gabol nange,” ati. Hiti chun hiche nikho apet chun Mephobisheth hin lengpa chate lah a khatpen bang in David ankong phunga chun an anejing jeng tan ahi.
Und Ziba sprach zu dem König: Nach allem, was mein Herr, der König, seinem Knechte gebietet, also wird dein Knecht tun. Und Mephiboseth, sprach der König, wird an meinem Tische essen, wie einer von den Königssöhnen.
12 Mephibosheth jong hin chapa gollhang khat aneiyin, amin jong chu Mica ahi. Chunikho apet chun Mephibosheth soh natong din Ziba insung mite abonchan apang tauvin ahi.
Und Mephiboseth hatte einen kleinen Sohn, sein Name war Micha. Und alle, die im Hause Zibas wohnten, waren Mephiboseths Knechte.
13 Hiti hin Mephibosheth akengphang te ni kibai pachu Jerusalem a achangin, chule aniseh in leng ankong ah an anejing tan ahi.
Und Mephiboseth wohnte in Jerusalem, denn er aß beständig am Tische des Königs. Er war aber lahm an beiden Füßen.

< 2 Samuel 9 >