James 1
1 Pathian le Topa Jesus Christ i naseam keima James in mun tatuam ah a ki thethang minam sawm le ni te nukset in kong paupui hi.
Jakub, sługa Boga i Pana Jezusa Chrystusa, [przesyła] pozdrowienia dwunastu pokoleniom, które są w rozproszeniu.
2 Ka suapui te awng, ze-etna a tatuam na thuak uh ciang in, lungdamna bebek hi, ci ngaisun tavun;
Poczytujcie to sobie za największą radość, moi bracia, gdy rozmaite próby przechodzicie;
3 Na upna uh ze-etna in thuakzawkna hong piangsak hi.
Wiedząc, że doświadczenie waszej wiary wyrabia cierpliwość.
4 Ahihang note kisapna bangma nei ngawl in, na picin thei natu uh thuakzawkna in a picing nasep hong seam tahen.
Cierpliwość zaś niech dopełni swego dzieła, abyście byli doskonali i zupełni, niemający żadnych braków.
5 Note sung pan khatpo in ciimna a kisam le, zawnsak vawt ngawl in; mi theampo tung ah ngotak in a pia Pathian tung ah ngen tahen.
A jeśli komuś z was brakuje mądrości, niech prosi Boga, który daje wszystkim obficie i bez wypominania, a będzie mu dana.
6 Ahihang uplakna nei ngawl in upna taw ngen tahen. Banghangziam cile uplakna a nei te sia tuipi sung ah hui i mut tuihual taw kibang hi.
Ale niech prosi z wiarą, bez powątpiewania. Kto bowiem wątpi, podobny jest do fali morskiej pędzonej przez wiatr i miotanej [tu i tam].
7 Banghangziam cile tua pa in Topa tung pan in na khatpo nga tu khi hi, ci ngaisun heak tahen.
Człowiek taki niech nie myśli, że coś otrzyma od Pana.
8 Thinka nei mihing te sia a pai na theampo ah kho ngei ngawl hi.
Człowiek umysłu dwoistego [jest] niestały we wszystkich swoich drogach.
9 Dinmun niam napi lapsangna a nga ahile, lungdam tahen:
Niech ubogi brat chlubi się ze swojego wywyższenia;
10 Ahihang mihau pa sia khiaksuk na a thuak le, lungdam tahen: banghangziam cile ama sia lopa pak pul bang in bo kik tu hi.
A bogaty ze swego poniżenia, bo przeminie jak kwiat trawy.
11 Banghangziam cile, ni sia a sa mama in a sua ciang in lopa sia hul a, a pak pul hi, taciang a hoina zong bo hi: tasia bangma in mihau pa zong ama pai na mun lampi theampo ah hul in bo tu hi.
[Jak] bowiem wzeszło palące słońce, wysuszyło trawę, a kwiat jej opadł i zginęło piękno jego wyglądu, tak też bogaty zmarnieje na swoich drogach.
12 Ze-etna a thuak zo pa sia mihing thuphatoai a hihi: banghangziam cile ama sia ze-etna a thuak zawkciang in, nuntakna kham lukhu nga tu hi, tasia sia Topa in Ama a it te kamciam a piaksa a hihi.
Błogosławiony człowiek, który znosi próbę, bo gdy zostanie wypróbowany, otrzyma koronę życia, którą obiecał Pan tym, którzy go miłują.
13 Kuama in zong ze-etna a thuak uh ciang in Pathian in hong ze-et hi, ci heak tahen: banghangziam cile Pathian sia siatna taw hong ze-et thei ngawl bangma in, Ama in zong kuama ze-et ngawl hi:
Niech nikt, gdy jest kuszony, nie mówi: Jestem kuszony przez Boga. Bóg bowiem nie może być kuszony do złego ani sam nikogo nie kusi.
14 Ahihang ama cilesa deina in kai vawk a, a zolbawl ciang in ze-etna thuak hi.
Lecz każdy jest kuszony przez własną pożądliwość, która go pociąga i nęci.
15 Taciang cilesa deina in naupai a, mawna hong piang hi: taciang mawna a khanthin ciang in, thina hong piang hi.
Następnie pożądliwość, gdy pocznie, rodzi grzech, a grzech, gdy będzie wykonany, rodzi śmierć.
16 Ka it suapui te awng, ngaisun khial heak vun.
Nie błądźcie, moi umiłowani bracia!
17 Letsong pha le a picing te theampo sia khuavak te i Pa kung pan in hongpai hi a, tunglam pan hongpai a hihi, Ama tung ah kikhealna om ngawl a, kikheal na lim beak zong om ngawl hi.
Wszelki dar dobry i wszelki dar doskonały pochodzi z góry i zstępuje od Ojca światłości, u którego nie ma zmiany ani cienia zmienności.
18 Bitphua theampo sung pan in eite sia anpal masabel te i hi thei natu in thuman kammal zang a, Ama deina bang in eite hong piangsak hi.
Ze swojej woli zrodził nas słowem prawdy, abyśmy byli jakby pierwocinami jego stworzeń.
19 Tua ahikom, ka it suapui te awng, kuama po sia thu ngai na lam ah zuanngang tahen a, pau tu le thin-uk natu lam ah zuanhai tahen:
Tak więc, moi umiłowani bracia, niech każdy człowiek będzie skory do słuchania, nieskory do mówienia [i] nieskory do gniewu.
20 Banghangziam cile mihing thin-ukna in Pathian i thutang suana nasep seam thei ngawl hi.
Gniew bowiem człowieka nie wykonuje sprawiedliwości Bożej.
21 Tua ahikom a niin le hazatna a valkai te nusia vun a, a ki suan Pathian kammal, na thaa uh a ngum thei sia thinneam na taw sang tavun.
Odrzućcie więc wszelką plugawość oraz bezmiar zła i z łagodnością przyjmijcie zaszczepione [w was] słowo, które może zbawić wasze dusze.
22 Ahihang noma le noma ki theam a, Pathian thu sia a zabek te hi ngawl in, a seam te hi tavun.
Bądźcie więc wykonawcami słowa, a nie tylko słuchaczami, oszukującymi samych siebie.
23 Banghangziam cile Pathian thu sia a zak bek za a, a seam ngawl te sia, limlang sung ah ama hi babang a maitang a en pa taw kibang hi:
Jeśli bowiem ktoś jest słuchaczem słowa, a nie wykonawcą, podobny jest do człowieka, który przygląda się w lustrze swemu naturalnemu obliczu.
24 Banghangziam cile ama le ama ki en a, taciang mundang ah a pai kik ciang in ama sia bangbang mihing khi ziam, ci mangil kik pai hi.
Bo przyjrzał się sobie, odszedł i zaraz zapomniał, jakim był.
25 Ahihang a kuama po in suatakna thukham picing sia en a, tua sung ah a om suak peuma, thu ngai napi a mangil kik lel hi ngawl in, a seam le, tua pa sia a sepna sung ah thuphatoai a hihi.
Lecz kto wpatruje się w doskonałe prawo wolności i trwa [w nim], nie jest słuchaczem, który zapomina, lecz wykonawcą dzieła, ten będzie błogosławiony w swoim działaniu.
26 Note sung ah mi khatpo sia biakna lam hanciam mama bang hi napi, a lei a keam bale, ama thinsung a theam a hihi, hisia pa biakna sia a luithathong a hihi.
Jeśli ktoś wśród was sądzi, że jest pobożny, a nie powściąga swego języka, lecz oszukuje swe serce, tego pobożność jest próżna.
27 Pathian le Pa mai ah a thiangtho le a niin ngawl biakna i ci sia in, pa nei ngawl te le meingong haksatna thuak te ve a, hi leitung i niin bang ngawl in ama le ama ki kepthiamna a hihi.
Czysta i nieskalana pobożność u Boga i Ojca polega na tym, aby przychodzić z pomocą sierotom i wdowom w ich utrapieniu [i] zachować samego siebie nieskażonym przez świat.
