Johan 5
1 Khawnghi iqyt awm a dii hlanawh, Judakhqi poei bul aham Jesu taw Jerusalem na cet hy.
Potem było święto żydowskie i Jezus udał się do Jerozolimy.
2 Jerusalem khaw awhkaw Tuu chawmkeng a venawh tuili pynoet awm hy, Aqamaic awi na Bethesdatina khy uhy, ce tuili ce tung pumha ing chung unawh tih uhy.
A jest w Jerozolimie przy Owczej [Bramie] sadzawka, zwana po hebrajsku Betesda, mająca pięć ganków.
3 Cawh ak tlo ak naa thlang khawzah zaih uhy, mikhyp, khawkhem, khawk zuikhqi ce awm uhy, cekkhqi ing tui ak phyl ce qeh uhy.
Leżało w nich mnóstwo niedołężnych, ślepych, chromych i wychudłych, którzy czekali na poruszenie wody.
4 A tym tym awh Bawipa ak khan ceityih ce nu law hoeih hoeih nawh tui ce phyl sak hy. A u awm lamma cyk na tui a phyl huili awh ak cawn taw ikawmyih a tlawhnaak awm qoei hy.
Anioł bowiem co pewien czas zstępował do sadzawki i poruszał wodę. A kto pierwszy wszedł po poruszeniu wody, stawał się zdrowym, jakąkolwiek chorobą był dotknięty.
5 Amah cawh kum thumkip kumkhqet ak zaih hawh thlaktlo pynoet awm hy.
A był tam pewien człowiek, który przez trzydzieści osiem lat był złożony chorobą.
6 Jesu ing cawhkaw thlaktlo kum khawqyt cawh awm hawh hy tice a sim dawngawh, doet hy, “Roei nak ngaih aw?” tina hy.
Gdy Jezus zobaczył go leżącego i poznał, że już długi czas choruje, zapytał: Chcesz być zdrowy?
7 Cawhkaw thlaktlo ing, “Bawipa, tui a phyl awh tui na anik khawng hly thlang am awm hy. Tho lawt hlai nyng, nik khai boeih uhy,” tina hy.
Chory mu odpowiedział: Panie, nie mam człowieka, który wniósłby mnie do sadzawki, gdy woda zostaje poruszona. Lecz gdy ja idę, inny wchodzi przede mną.
8 Jesu ing a venawh, “Tho nawh na hiphaih ce lo nawh cet hlah!” tina hy.
Jezus mu powiedział: Wstań, weź swoje posłanie i chodź.
9 Cawh cawhkaw thlang ce qoei pahoei hy; a hiphaih ce lo nawh cet hy. Ce nyn taw Sabbath nyn na awm hy.
I natychmiast człowiek ten odzyskał zdrowie, wziął swoje posłanie i chodził. A tego dnia był szabat.
10 Cedawngawh Judakhqi ing cawhkaw ak qoei thlang a venawh, “Tuhngawi ve Sabbath nyn ni; anaa awi ing hiphaih doeng aham kham hy,” tina uhy.
Wtedy Żydzi powiedzieli do uzdrowionego: Jest szabat, nie wolno ci nosić posłania.
11 Cehlai anih ing, “Kai anik qoei sak thlang ing, ‘Na hiphaih ce lo nawh cet hlah,’ ni tina hy,” tinak khqi hy.
Odpowiedział im: Ten, który mnie uzdrowił, powiedział do mnie: Weź swoje posłanie i chodź.
12 Na hiphaih doeng nawh ceh aham anik kqawn peekkung ce a u nu?” tinawh doet uhy.
I pytali go: Który człowiek ci powiedział: Weź swoje posłanie i chodź?
13 Cawh ak awm thlang kqeng khuina a lut taak valh hawh a dawngawh, cawhkaw ak qoei thlang ing a u hy voei nu tice am sim hy.
A uzdrowiony nie wiedział, kto to był, bo Jezus odszedł, ponieważ mnóstwo ludzi było na tym miejscu.
14 A huna Jesu ing anih ce bawkim khuiawh hu nawh a venawh, “Toek lah, na sa dip hawh hy. Thawlhnaak koeh sai voel, cemyih am awhtaw nak khanawh ik-oeih amak leek khqoet pha law kaw,” tina hy.
Potem Jezus znalazł go w świątyni i powiedział do niego: Oto wyzdrowiałeś. Nie grzesz więcej, aby nie przydarzyło ci się coś gorszego.
15 Ce ak thlang ce cet nawh anih ak qoei sakkung taw Jesu ni, tice Judakhqi venawh kqawn pehy.
Wtedy człowiek ten odszedł i powiedział Żydom, że to Jezus go uzdrowił.
16 Ceamyihna Sabbath nyn awh Jesu ing vemyih ik-oeihkhqi a sai dawngawh, Judakhqi ing the a kha na uhy.
I dlatego Żydzi prześladowali Jezusa i szukali [sposobności], aby go zabić, bo uczynił to w szabat.
17 Jesu ing a mingmih a venawh, “Ka pa ing a poepa na tuhngawi dy awh bibi hy, cedawngawh kai ingawm bibi nyng,” tinak khqi hy.
A Jezus im odpowiedział: Mój Ojciec działa aż dotąd i ja działam.
18 Sabbath nyn ama zeih doeng am nawh, Khawsa awm Ka pa tinawh khy hy, Khawsa ingkaw amah ce ang myihna a taak ak caming, Judakhqi ing anih ce him aham cai khqoet uhy.
Dlatego Żydzi tym bardziej usiłowali go zabić, bo nie tylko łamał szabat, ale mówił, że Bóg jest jego Ojcem, czyniąc się równym Bogu.
19 Jesu ing cekkhqi ce vemyihna awi hlat hy: “Awitak ka nik kqawn peek khqi. Capa ing amah poek awh ikaw awm am sai thai hy, a Pa ing a sai boeih boeih ce Capa ingawm sai lawt hy.
Wtedy Jezus im odpowiedział: Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Syn nie może nic czynić sam od siebie, tylko to, co widzi, że czyni Ojciec. Co bowiem on czyni, to i Syn czyni tak samo.
20 Pa ing Capa a lungnaak dawngawh a ik-oeih sai boeih boeih ce huh hy. Oeih, nangmih naming ngaih a kyinaak aham ve anglakawh ik-oeih ak bau khqoet ce nim huh khqi hyn bai kaw.
Bo Ojciec miłuje Syna i ukazuje mu wszystko, co sam czyni. I pokaże mu większe dzieła niż te, abyście się dziwili.
21 Pa ing thlakthikhqi thawh nawh hqingnaak a peek amyihna, Capa ingawm amah ing a ngaih thlangkhqi venawh hqingnaak ce pehy.
Jak bowiem Ojciec wskrzesza umarłych i ożywia, tak i Syn ożywia tych, których chce.
22 Cekcoengawh, Pa ing u awm awi am deng hy, cehlai awi deng thainaak ce Capa a venawh pe boeih hy,
Bo Ojciec nikogo nie sądzi, lecz cały sąd dał Synowi;
23 Pa ce amik kqihchah a myihna Capa ce thlang boeih ing ak kqihchahnaak thai aham cemyihna pehy. U awm Capa ce amak kqihchahnaak taw, Capa ak tyikung Pa awm anih ing ap kqihchah hy.
Aby wszyscy czcili Syna, jak czczą Ojca. Kto nie czci Syna, nie czci i Ojca, który go posłał.
24 Awitak ka nik kqawn peek khqi, u awm kak awi ce za nawh ak tyikung ce ak cangnaak thlang taw kumqui hqingnaak ce ta hawh hy, anih ce thawlh sak na am awm voel kaw: thihnaak awhkawng hqingnaak ak khuiawh lut hawh hy. (aiōnios g166)
Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Kto słucha mego słowa i wierzy temu, który mnie posłał, ma życie wieczne i nie będzie potępiony, ale przeszedł ze śmierci do życia. (aiōnios g166)
25 Awitak ka nik kqawn peek khqi, thlakthikhqi ing Thlanghqing Capa ak awi aming zaaknaak tym ce law kaw, tuh awm law hawh hy, ak zakhqi boeih ce hqing kawm uh.
Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Nadchodzi godzina, i teraz jest, gdy umarli usłyszą głos Syna Bożego, a ci, którzy usłyszą, będą żyć.
26 Pa ing amah awh hqingnaak a taak amyihna, Capa ingawm amah awh hqingnaak a taaknaak lawt aham pe hawh hy.
Jak bowiem Ojciec ma życie sam w sobie, tak dał i Synowi, aby miał życie w samym sobie.
27 Anih ce Thlanghqing Capa na a awm dawngawh awideng thainaak ce pehy.
I dał mu władzę wykonywania sądu, bo jest Synem Człowieczym.
28 Ve ak camawh naming ngaih koeh kyi sak uh, phyi ak khuiawh ak awmkhqi boeih ing anih ak awi aming zaaknaak tym ce law kaw,
Nie dziwcie się temu, bo nadchodzi godzina, w której wszyscy, którzy są w grobach, usłyszą jego głos;
29 them leek ak saikhqi taw hqingnaak pang aham tho kawm usaw, them che ak saikhqi awm awidengnaak pang aham tho lawt kawm uh.
I ci, którzy dobrze czynili, wyjdą na zmartwychwstanie [do] życia, ale ci, którzy źle czynili, na zmartwychwstanie [na] potępienie.
30 Kamah ak caming ikaw awm am sai thai nyng; kang zaak amyihna awi deng nyng, kamah ak kawngaih ce am sui nyng saw, kai anik tyikung Pa ak kawngaih ce ka sui dawngawh, kak awidengnaak awm dyng hy.
Ja sam od siebie nie mogę nic czynić. Jak słyszę, tak sądzę, a mój sąd jest sprawiedliwy, bo nie szukam swojej woli, ale woli tego, który mnie posłał, Ojca.
31 Kamah akawng ve kamah ha ing dyihthing na kang dyih pyi mantaw, dyihthing na kang dyihpyinaak ve am thym kaw.
Jeśli ja świadczę sam o sobie, moje świadectwo nie jest prawdziwe.
32 Cehlai kai dyihthing na anik dyih pyikung thlang pynoet awm hy, anih ing kai a ning dyihpyinaak ce thym hy.
Jest ktoś inny, kto świadczy o mnie, i wiem, że świadectwo, które daje o mnie, jest prawdziwe.
33 Nangmih ing Johan a venna thlang tyi u tiksaw anih ing awitak dyihthing ce dyihpyi hy.
Wy posłaliście do Jana, a on dał świadectwo prawdzie.
34 Thlanghqing a simpyinaak ce am do nyng; thaawngnaak nami huh thainaak ahamni kak kqawn hy.
Lecz ja nie przyjmuję świadectwa od człowieka, ale to mówię, abyście byli zbawieni.
35 Johan taw vangnaak ak pekung mai-im na awm hy, nangmih ing anih a vangnaak khuiawh zeel aham kawlhkalh awhtaw tyk uhyk ti.
On był płonącą i świecącą lampą, a wy chcieliście do czasu radować się w jego światłości.
36 Kai a simpyinaak ve Johan a simpyinaak anglakawh bau khqoet hy. Kai ing kak coeng aham Pa ing ka venawh ani peek bibi, tuhkaw ka bibi ing, Pa ing kai ni tyi hy, tice dyih pyi hy.
Ale ja mam świadectwo większe niż Jana. Dzieła bowiem, które Ojciec dał mi do wykonania, te właśnie dzieła, które czynię, świadczą o mnie, że Ojciec mnie posłał.
37 Kai anik tyikung Pa ing kai awh ce simpyinaak tahy. Nanngmih ing anih ak awi ce am za khawi uhyk ti, a myi awm am hu khawi uhyk ti,
A Ojciec, który mnie posłał, on świadczył o mnie. Nigdy nie słyszeliście jego głosu ani nie widzieliście jego postaci.
38 anih ing a tyih ak thlang ce nangmih ing am namik cangnaak dawngawh, ak awi ce nangmih ak khuiawh awm am awm hy.
I nie macie jego słowa trwającego w was, bo temu, którego on posłał, nie wierzycie.
39 Cabu Ciim ak caming kumqui hqingnaak ak ta thlang na namik poek dawngawh, Cakciim taw ak leek cana toek uhyk ti. Vawhkaw Cakciim ing kai ve ning dyihpyi hlai ti maw, (aiōnios g166)
Badajcie Pisma; sądzicie bowiem, że w nich macie życie wieczne, a one dają świadectwo o mnie. (aiōnios g166)
40 kumqui hqingnaak huh aham ka venawh law aham taw am ngaih lak law bai uhyk ti.
A jednak nie chcecie przyjść do mnie, aby mieć życie.
41 Thlanghqing am kyihcahnaak awi ce am do nyng,
Nie przyjmuję chwały od ludzi.
42 cehlai nangmih ce ni sim khqi nyng. Nangmih ing Khawsa a lungnaak namik kawlung khuiawh am ta uhyk ti, tice sim nyng.
Ale poznałem was, że nie macie w sobie miłości Boga.
43 Kapa ang ming ing kai taw law nyng, cehlai nangmih ing amni do uhyk ti; thlakchang a u awm amah ang ming ing a law mantaw, do hlai voei uk ti.
Przyszedłem w imieniu mego Ojca, a nie przyjmujecie mnie. Jeśli ktoś inny przyjdzie we własnym imieniu, tego przyjmiecie.
44 Khawsa a ven doeng awhkawng ak law kyihcahnaak ce huh aham a sui kaana, pynoet ingkaw pynoet am kyihcahnaak ak suikhqi ing ikawmyihna namik cangnaak pai kaw?
Jakże możecie wierzyć, skoro przyjmujecie chwałę jedni od drugich, a nie szukacie chwały, która [jest] od samego Boga?
45 Cehlai kai ing Pa a haiawh thawlh nik puk kaw, tinawh koeh poek uh. Nangmih thawlh anik pukkhqikung taw nangmih ing naming ngaih-u Mosi ce ni.
Nie sądźcie, że ja was będę oskarżał przed Ojcem. Jest ktoś, kto was oskarża, Mojżesz, w którym wy pokładacie nadzieję.
46 Mosi ce namik cangnaak mantaw, anih ing kai akawng ce ana qee dawngawh, kai awm nik cangna hlai voei uk ti.
Bo gdybyście wierzyli Mojżeszowi, wierzylibyście i mnie, gdyż on pisał o mnie.
47 Cehlai anih a qee ce am namik cangnaak hawh awhtaw, ikawmyihna nu ak awi ve namik cangnaak pai kaw?” tinak khqi hy.
Jeśli jednak nie wierzycie jego pismom, jakże uwierzycie moim słowom?
