2 Korin 1

1 Khawsa kawngaihnaak amyihna Jesu Khrih a ceityih na ak awm Paul ingkaw ningnih a naa Timote ing, Korin khaw awhkaw ak awm thlangboel ingkaw, Akhaia qam khuiawh ak awm thlakciimkhqi boeih a venawh:

Paweł, z woli Boga apostoł Jezusa Chrystusa, i Tymoteusz, brat, do kościoła Bożego, który jest w Koryncie, ze wszystkimi świętymi, którzy są w całej Achai.

2 Ningmih a Pa Khawsa ven ingkaw Boei Jesu Khrih a ven awhkaw qeennaak ingkaw ngaihdingnaak awm seh.

Łaska wam i pokój od Boga, naszego Ojca, i Pana Jezusa Chrystusa.

3 Ningmih a Bawipa Jesu Khrih a Pa ingkaw ngaihdingnaak boeih a Pa Khawsa venawh thangleeknaak awm seh,

Błogosławiony [niech będzie] Bóg i Ojciec naszego Pana Jezusa Chrystusa, Ojciec miłosierdzia i Bóg wszelkiej pociechy;

4 Khawsa venawh kawng ni huh ngaihdingnaak ingkaw kyinaak ak hukhqi ce ngaihdingnaak awi nik kqawn peeknaak thai aham, kyinaak boeih awh amah ing ngaihdingnaak ce ni pehy.

Który nas pociesza w każdym naszym utrapieniu, abyśmy i my mogli pocieszać tych, którzy są w jakimkolwiek ucisku, taką pociechą, jaką sami jesteśmy pocieszani przez Boga.

5 Khrih ak khuikha a huhnaak ce ningnih a hqingnaak awh ang lawng lawt amyihna, Khrih ak caming ngaihdingnaak awm lawng law lawt hy.

Jak bowiem w nas obfitują utrapienia Chrystusa, tak też przez Chrystusa obfituje nasza pociecha.

6 Kawseet ngaihkyinaak ham ingkaw hulnaak ahamni; kaimih ka mingngaih a ding awhtaw, nangmih naming ngaih a dingnaak aham ingkaw hulnaak ahamni; ce ing ce kaimih ing ka ming yh kyinaak ce yh thainaak ni pek khqi hy.

Jeśli więc doznajemy ucisku – [to] dla waszego pocieszenia i zbawienia, które sprawia, że znosicie te same utrapienia, które i my cierpimy; i jeśli doznajemy pociechy – [to] dla waszego pocieszenia i zbawienia.

7 Nangmih aham kaimih ang ngaih-unaak ve cak hy, kaimih ak khuikhanaak nami ni qup pyi adawngawh, kaimih a ngaihdingnaak awm ni qup pyi lawt kawm uk ti.

A nasza nadzieja co do was [jest] mocna, bo wiemy, że jak jesteście uczestnikami utrapienia, tak i pociechy.

8 Koeinaakhqi, Asia qam awh kyinaak kami huh ce a sim kaana nami awm aham am ngaih unyng. Am kami yh thai dyna, khuikhanaak ce thihhlo dyna yh unyng.

Nie chcemy bowiem, bracia, abyście nie wiedzieli o ucisku, który nas spotkał w Azji, że byliśmy obciążeni ponad miarę [i] ponad siły, tak że zaczęliśmy wątpić, czy przeżyjemy.

9 Kak kawk khuiawh taw thihnaak hu hawh kawng unyng, tinawh poek unyng. Cehlai ka mimah awh ang hang kaana, thlakthi ak thawhkung Khawsa awh ka ming hangnaak thai ahamni vemyihna a awm.

Więcej, sami w sobie mieliśmy wyrok śmierci, abyśmy nie ufali samym sobie, lecz Bogu, który wskrzesza umarłych.

10 Anih ing cemyih thihpit dyna awmnaak awhkawng ni loet sak khqi hy, haiben awh awm ni loet sak hyn bai kaw. Anih ing ni loet sak khqi bai kaw, tinawh ngaih-unaak ce ak khanawh ta unyng,

On to wyrwał nas z tak wielkiej śmierci i [jeszcze] wyrywa. W nim [też] mamy nadzieję, że nadal będzie wyrywać;

11 nangmih ing cykcahnaak ing ni bawm uhyk ti. Thlang khawzah ak cykcahnaak ce am qeennaak ak caming thung na a awm a dawngawh kaimih ang zyngna thlang khawzah ing zeelnaak awi kqawn kawm uh.

Także przy waszej pomocy poprzez modlitwę za nas, aby dar, który [otrzymaliśmy] dzięki wielu, stał się dla wielu powodem dziękczynienia za nas.

12 Ve ve kaimih a zoeksangnaak na awm hy: ka mimah awhkaw ak che ak leek simnaak kawlung ing Khawsa ven awhkaw ciimcaihnaak, kawlung tang ing khawmdek awh, awipui na nangmih mi tuqunaak awh ak nep na khaw sa unyng tice ni sim sak hy. Khawmdek cyihnaak ing cemyihna bi am bi unyng saw Khawsa am qeennaak ak caming ni.

To bowiem jest naszą chlubą: świadectwo naszego sumienia, że w prostocie i w szczerości Bożej, nie w cielesnej mądrości, ale w łasce Boga postępowaliśmy na świecie, a szczególnie względem was.

13 Ikawtih nangmih ing am nami noet thai ingkaw am naming zaksim ce am qee law nyng.

Nie piszemy wam [nic] innego, jak tylko to, co czytacie albo rozumiecie. Spodziewam się zaś, że też do końca zrozumiecie;

14 Kaimih ve ak kek am tai awm nami ning zaksim hawh dawngawh, Bawipa Jesu a nyn awh nangmih awh ka zoeksang qu aham a awm amyihna, kaimih awh awm nangmih zoeksang qu kawm uk ti, tice ak soep cana zasim bit kawm uk ti tinawh ngaih-u unyng.

Jak już po części nas zrozumieliście, że jesteśmy waszą chlubą, jak i wy naszą w dniu Pana Jezusa.

15 Ikawtih vawhkaw yp qunaak ka taak dawngawh, nangmih hih voei na nami hawihkhangnaak ham, lamma na nangmih a venawh law aham cai nyng.

Z tą ufnością chciałem przybyć do was wcześniej, abyście otrzymali powtórne dobrodziejstwo;

16 Makedonia na ka ceh awh nangmih hqip pahoei aham cai nyng, cekcoengawh Makedonia awhkawng nangmih a venna law tlaih aham cai nyng, cawhkawng Judah dyna nangmih ing ni thak uh, ti nyng.

A od was udać się do Macedonii, a z Macedonii znowu przybyć do was i zostać przez was wyprawionym do Judei.

17 Vemyihna kang cai awh, a zanghoep cana nu kang cai? Kang hqi ing, “Oeih, oeih” am awhtaw “Am, am” ka tinaak ham khawmdek phung na nu kang cai?

Czy więc tak postanawiając, postąpiłem lekkomyślnie? Albo [czy] to, co postanawiam, postanawiam według ciała, aby było u mnie „tak, tak” i „nie, nie”?

18 Cehlai Khawsa taw a yp a awm dawngawh, kaimih ak awithang ve nangmih a venawh, “Oeih” ingkaw “Am” amni.

Lecz [jak] Bóg jest wierny, tak nasze słowa do was nie były „tak” i „nie”.

19 Ikawtih Khawsa Capa, Jesu Khrih, nangmih a venawh kai, Sila ingkaw Timote mi ing kamik khypyi ce, “Am” ingkaw “Oeih” amni, Cehlai amah awhtaw a poepa na “Oeih” na awm hy.

Ponieważ Syn Boży, Jezus Chrystus, który wśród was głoszony był przez nas, [to znaczy] przeze mnie, Sylwana i Tymoteusza, nie był „tak” i „nie”, lecz było w nim „tak”.

20 Ikawtih Khawsa ing iqyt awi taaknaak sai mai seiawm, Khrih awh cemyihkhqi boeih ce “Oeih” na awm hy. Anih ak caming Khawsa thangleeknaak aham ningnih ing “Amen” ni ti uhy.

Ile jest bowiem obietnic Boga, w nim [są] „tak” i w nim [są] „Amen”, ku chwale Boga przez nas.

21 Khawsa ing ni kaimih ingkaw nangmih ve Khrih awh ak cak na a ning dyih sak khqi. Anih ing situi ni syp khqi nawh,

Tym zaś, który utwierdza nas [razem] z wami w Chrystusie i który nas namaścił, [jest] Bóg;

22 amah a koena ni awmnaak tacik ce ni deng sih khqi nawh, Ciim Myihla ce nipek khqi hy.

Który też zapieczętował nas i dał do naszych serc Ducha [jako] zadatek.

23 Nangmih hlyn aham ka ngaih awh ni Korin khaw na am kang hlat hy, tice anik sim pyikung na Khawsa ta nyng.

A ja wzywam Boga na świadka mojej duszy, że aby was oszczędzić, nie przybyłem dotąd do Koryntu.

24 Nangmih ak cangnaak awh ak cak na naming dyih dawngawh, nangmih a zeelnaak ahamni nangmih mi bi ni bi haih uh hy.

Nie dlatego, że panujemy nad waszą wiarą, ale jesteśmy pomocnikami waszej radości; wiarą bowiem stoicie.