Tingtoeng 107
1 A sitlohnah tah kumhal hil ham a then dongah BOEIPA te uem uh lah.
Prisa Herren, for han er god, for æveleg varer hans miskunn!
2 Rhal kut lamkah a tlan hlang loh BOEIPA kah a tlan te thui saeh.
So segjer Herrens utløyste, som han hev løyst ut or naudi,
3 Te vaengah amih te khocuk, khotlak, tlangpuei, tuitunli, khohmuen amkah a coi.
som han hev sanka i hop frå landi, frå aust og frå vest, frå nord og frå havet.
4 Khosoek khopong ah khopuei tolrhum longpuei a hmuh uh mueh la kho a hmanguh.
Dei for vilt i øydemarki, i vegløysa, dei fann ingen by til å bu i.
5 Bungpong neh tuihalh la a khuiah a hinglu te rhae.
Hungrige og tyrste var dei, deira sjæl vanmegtast i deim.
6 Kho a bing vaengah BOEIPA te a khue uh tih khobing khui lamkah amih te a huul.
Då ropa dei til Herren i si naud, or deira trengslor fria han deim ut,
7 Te dongah amih te tolrhum khopuei la caeh ham a thuem longpuei neh a hoihaeng.
og han førde deim på rett veg, so dei gjekk til ein by dei kunde bu i.
8 Hlang koca rhoek ham a sitlohnah neh khobaerhambae aka sai BOEIPA te uem uh pai saeh.
Dei skal prisa Herren for hans miskunn og for hans under mot menneskjeborni,
9 A hinglu aka halthi te tuihalh a dip pah sak tih a hinglu aka pongnaeng te khaw hnothen a cung sak.
for han metta den tyrste sjæl, og den hungrige sjæl fyllte han med godt.
10 Hlangvang tah khohmuep neh dueknah hlipkhup kah thirhui neh phacipphabaem la aka ngol thongtla la coenguh.
Dei sat i myrker og daudeskugge, bundne i stakarsdom og jarn,
11 Pathen kah olka te a koek uh tih Khohni kah oluen khaw a tlaitlaek uh.
av di dei hadde tråssa mot Guds ord og vanvyrdt råderne frå den Høgste.
12 Te dongah thakthaenah dongla a kunyun sak tih a lungbuei a toh uh vaengah bom pawh.
Og han bøygde deira hjarto med liding, dei snåva, og der var ingen hjelpar.
13 Tedae kho a bing uh vaengah BOEIPA taengla pang uh tih amih te khobing khui lamkah koep a khang.
Då ropa dei til Herren i si naud, frå deira trengslor frelste han deim.
14 Amih te khohmuep neh dueknah hlipkhup lamkah a poh tih a kuelrhui khaw a bawt pah.
Han førde deim ut or myrker og daudeskugge, og deira band reiv han sund.
15 Hlang koca rhoek ham a sitlohnah neh khobaerhambae aka sai BOEIPA te uem uh pai saeh.
Dei skal prisa Herren for hans miskunn og for hans under mot menneskjeborni;
16 Rhohum thohkhaih te a phil tih thicung thohkalh khaw a tloek.
for han krasa koparportar og hogg sund jarnbommar.
17 Amih tah boekoek longpuei kah hlang ang neh amamih kathaesainah dongah phaep uh.
Dårar var dei for sin brotsveg, og for sine misgjerningar vart dei plåga.
18 A hinglu loh caak boeih a tuei pah uh tih dueknah vongka te a paan uh.
Deira sjæl vart leid av all mat, og dei kom nær til daudens portar.
19 Kho a bing vaengah BOEIPA taengah pang uh tih amih te khobing khui lamkah a khang.
Då ropa dei til Herren i si naud; frå deira trengslor frelste han deim.
20 A ol a hlah phoeiah amih a hoeih sak tih amih rhomhmop te a poeng a hal sak.
Han sende sitt ord og lækte deim og berga deim frå deira graver.
21 Hlang koca rhoek ham a sitlohnah neh khobaerhambae aka sai BOEIPA te uem uh pai saeh.
Dei skal prisa Herren for hans miskunn og for hans under mot menneskjeborni
22 Te dongah uemonah hmueih te nawn uh saeh lamtah tamlung neh a bibi te doek uh saeh.
og ofra takkoffer og fortelja um hans verk med fagnad.
23 Sangpho neh tuitunli ah suntla uh tih tui puei ah bitat aka saii rhoek loh,
Dei som for ut på havet med skip, og som dreiv handel på dei store vatni,
24 BOEIPA kah bibi neh a laedil kah khobaerhambae te a hmuh uh.
dei såg Herrens gjerningar og hans underverk på djupet.
25 A voek vaengah hlipuei khohli thoo tih tuilae khaw samboek.
Han tala og let det koma ein stormvind, og denne reiste havsens bylgjor.
26 Vaan la luei uh tih tuidung la a suntlak uh vaengah a hinglu tah yoethaenah neh paci uh.
Dei for upp imot himmelen, dei for ned i djupi, deira sjæl miste modet i ulukka.
27 Yurhui bangla lam uh tih a yoka dongah a cueihnah boeih hma uh.
Dei raga og tumla som drukne, og all deira visdom vart til inkjes.
28 Kho a bing vaengah BOEIPA taengla pang uh tih amih te khobing khui lamkah a poh.
Då ropa dei til Herren i si naud, or deira trengslor førde han deim ut.
29 Hlipuei te bidip la a duem sak tih tuiphu rhoek khaw ngam uh.
Han let storm verta til stilla, og bylgjorne kringum deim tagna.
30 Tuiphu a sap vaengah a kohoe uh tih amamih kah a naepnah langdai la a mawt.
Og dei vart glade då dei lagde seg, og han førde deim til den hamni dei ynskte.
31 Hlang koca rhoek ham a sitlohnah neh khobaerhambae aka sai BOEIPA te uem uh pai saeh.
Dei skal prisa Herren for hans miskunn og for hans under mot menneskjeborni
32 Te dongah pilnam hlangping lakliah amah te pomsang uh saeh lamtah patong rhoek kah tolrhum ah thangthen uh saeh.
og høglova honom i folkesamling og lovsyngja honom der dei gamle sit saman.
33 Tuiva te khosoek la, tuiphuet tui khaw tuihang la a khueh.
Han gjorde elvar til ei øydemark og vatskjeldor til eit turrlende,
34 Cangthen kho khaw boethae loh kho a sak thil dongah lungkaehlai la,
fruktsamt land til ei saltheid, for deira vondskap skuld, som budde der.
35 khosoek te tuibap tui la, rhamrhae lai khaw tuiphuet tui la a khueh.
Han gjorde øydemark til innsjø og turrlende til vatskjeldor.
36 Teah te bungpong rhoek kho a sak sak tih tolrhum khopuei a thong uh.
Og han let hungrige bu der, og dei bygde ein by til å bu i.
37 Te vaengah khohmuen a tawn uh tih misur a tue dongah a vuei a thaih cuen.
Og dei sådde åkrar og planta vinhagar, og dei fekk grøda til å hausta.
38 Amih te yoethen a paek tih muep a ping uh vaengah a rhamsa khaw polpai sak pawh.
Og han velsigna deim, og dei auka mykje, og av fe gav han deim ikkje lite.
39 Tedae a polpai uh vaengah caya yoethae neh kothae dongah ngam uh sut.
So minka dei att og vart nedbøygde av trykk og trengsla og sorg.
40 Hlangcong rhoek te nueihbu a hawk thil tih long mueng hinghong la kho a hmang sak.
Han som renner ut vanvyrdnad yver hovdingar og let deim villast i veglaus øydemark,
41 Tedae khodaeng te phacipphabaem lamkah a hoeptlang tih a hui a ko te boiva bangla a khueh.
han lyfte upp den fatige or vesaldomen og auka ætterne som ei hjord.
42 Aka thuem rhoek loh a hmuh uh vaengah a kohoe uh dae dumlai boeih long tah a ka khoep a buem.
Dei ærlege ser det og gled seg, og all vondskap let att sin munn.
43 U khaw aka cueih long tah hekah he kuem saeh lamtah BOEIPA kah sitlohnah te yakming uh saeh.
Den som er vis, han gjeve gaum etter dette, og dei må merke Herrens nådegjerningar.
