Tingtoeng 104

1 Aw ka hinglu, BOEIPA te uem lah. Ka BOEIPA Pathen namah tah na sang tangkik tih mueithennah neh rhuepomnah te na bai.

Błogosław, moja duszo, PANA. PANIE, mój Boże, jesteś bardzo wielki; odziałeś się w chwałę i majestat.

2 Khosae neh himbai bangla muelh aka thing uh himbaiyan bangla vaan ah dup aka phaih,

Okryłeś się światłością jak szatą, rozciągnąłeś niebiosa jak zasłonę.

3 A imhman te tui soah aka ci, khomai te leng la aka saii, khohli phae neh aka cet,

Zbudowałeś na wodach swoje komnaty, czynisz obłoki swym rydwanem, chodzisz na skrzydłach wiatru.

4 khohli te a puencawn la aka saii tih hmai tak aka tueih loh,

Czynisz swoich aniołów duchami, swe sługi ogniem płonącym.

5 diklai khaw amah hmuen ah a suen tih kumhal ah tuen yoeyah pawh.

Założyłeś fundamenty ziemi, tak że się nigdy nie zachwieje.

6 Anih te tuidung neh pueinak bangla na khuk tih tui rhoek loh tlang rhoek soah pai uh.

Okryłeś ją głębią jak szatą, wody stanęły nad górami.

7 Namah kah tluungnah dongah rhaelrham uh tih na khohum ol dongah tamto uh.

Na twoje zgromienie rozbiegły się, a na głos twego grzmotu szybko pouciekały.

8 Tlang tom a lan uh tih amih ham na suen kolbawn hmuen la suntla uh.

Wzniosły się ponad góry, zniżyły się w doliny, na miejsce, które dla nich założyłeś.

9 Khorhi na suem te a poe uh thai pawt dongah diklai khuk ham ha mael uh thai pawh.

Wyznaczyłeś [im] granicę, aby jej nie przekroczyły ani nie powróciły, by okryć ziemię.

10 Tuisih rhoek te soklong la a loei tlang rhoek laklo ah long uh.

Wypuszczasz źródła po dolinach, [aby] płynęły między górami;

11 Kohong kah mulhing boeih te tui a tul uh tih kohong marhang rhoek khaw a tuihalh dip uh.

I napoiły wszystkie zwierzęta polne, dzikie osły gaszą [w nich] swoje pragnienie.

12 A taengah vaan kah vaa loh kho a sak uh tih thingsam laklo ah a ol huphup loei.

Przy nich mieszka ptactwo niebieskie i śpiewa pośród gałęzi.

13 Tlang boeih te a imhman lamkah aka suep, BOEIPAnamah kah kutci loh diklai te a hah sak.

Nawadniasz góry ze swoich komnat, owocami twoich dzieł syci się ziemia.

14 Rhamsa ham sulrham poe tih, hlang kah thohtatnah hamla baelhing neh, diklai lamkah buh na thoeng sak.

Sprawiasz, że rośnie trawa dla bydła i zioła na użytek człowieka, żeby dobywał chleb z ziemi;

15 Te dongah misurtui loh hlanghing thinko ko a hoe sak, situi loh maelhmai a hlampan sak tih buh loh hlanghing thinko a duel.

I wino, które rozwesela serce człowieka, i oliwę, od której rozjaśnia się twarz, i chleb, który krzepi serce ludzkie.

16 BOEIPA loh a ling thingkung, Lebanon kah lamphai te a kum sakuh.

Nasycone są drzewa PANA, cedry Libanu, które zasadził;

17 Teah te vaa loh bu a tuk tih, bungrho loh hmaical dongah a im a khueh.

Na których ptaki mają swe gniazda; jedliny, na których bocian [ma] swój dom.

18 Tlang sang boeih te sathai ham om tih, pango boeih khaw saphih ham hlipyingnah la om.

Wysokie góry są dla górskich kozłów, a skały [są] schronieniem dla królików.

19 Khoning ham hla a saii tih khomik loh a khotlak khaw a ming.

Uczynił księżyc, aby odmierzał czas; słońce zna swój zachód.

20 Khohmuep na khueh tih khoyin ha pawk vaengah duup kah mulhing boeih loh a khuiah yuel uh.

Sprowadzasz ciemność i nastaje noc, w której wychodzą wszystkie zwierzęta leśne.

21 Maeh te sathueng rhoek loh a kawk thil uh tih a caak te Pathen taengah a tlap uh.

Lwiątka ryczą za łupem i szukają swego pokarmu od Boga.

22 Khomik a thoeng neh vawl khoem uh tih a khuisaek la kol uh.

Słońce wstaje, schodzą się razem i kładą się w swoich jamach.

23 Hlang he a bisai ham neh a thohtatnah la kholaeh hil cet.

[Wtedy] wychodzi człowiek do swojej roboty i do swojej pracy aż do wieczora.

24 BOEIPA nang kah kutngo he yet tangkik. Te rhoek boeih te cueihnah nen ni na saii. Na hnopai rhoemah diklai ah baetawt coeng.

O, jak liczne są twoje dzieła, PANIE! Wszystkie je uczyniłeś mądrze, ziemia jest pełna twego bogactwa.

25 Tuitunli aka len tih a dang, aka dangka ah, rhulcai mulhing a yit a len tae lek pawt la om bal.

Oto morze wielkie i szerokie, w nim niezliczone istoty pełzające, zwierzęta małe i wielkie.

26 Teah te sangpho rhoek loh pongpa uh tih a khuiah aka luem ham Leviathan te na saii.

Po nim pływają okręty i Lewiatan, którego stworzyłeś, aby w nim igrał.

27 A tuetang vaengah amih caak paek ham khaw amih loh namah taengla boeih lamso uh.

Wszystko to czeka na ciebie, abyś dał im pokarm we właściwym czasie.

28 Amih taengah na paek te a rhuh uh. Na kut na hlam tih hnothen kum uh.

[Gdy] dajesz im, zbierają; gdy otwierasz swą rękę, sycą się dobrami.

29 Na maelhmai na thuh vaengah let uh. A hil na khoem pah vaengah pal uh tih laipi la bal uh.

[Lecz gdy] ukrywasz swe oblicze, trwożą się; gdy odbierasz im ducha, giną i obracają się w proch.

30 Na mueihla na tueih daengah anmih te suen uh tih diklai maelhmai khaw na tlaih pueng.

[Gdy] wysyłasz twego ducha, zostają stworzone i odnawiasz oblicze ziemi.

31 BOEIPA kah thangpomnah tah kumhal duela om tih, a bibi dongah BOEIPA a kohoe saeh.

Niech chwała PANA trwa na wieki, niech się raduje PAN swymi dziełami.

32 Diklai a paelki vaengah thuen tih, tlang rhoek te a taek vaengah khuu.

Patrzy na ziemię, a ona drży, dotyka gór, a dymią.

33 Ka hingnah neh BOEIPA te ka hlai vetih ka om rhuet vaengah ka Pathen te ka tingtoeng ni.

Będę śpiewał PANU, póki żyję; będę śpiewał memu Bogu, póki istnieję.

34 Ka olding he anih ham a lungtui saeh. Kai tah BOEIPA dongah ka kohoe coeng.

Moje rozmyślanie o nim wdzięczne będzie, rozraduję się w PANU.

35 Hlangtholh rhoek te diklai lamloh mitmoeng uh saeh lamtah halang rhoek khaw koep om boel saeh. Aw ka hinglu, BOEIPA tah a yoethen pai saeh tila BOEIPA te thangthen lah.

Niech zostaną wytraceni z ziemi grzesznicy i niech nie będzie już niegodziwych! Błogosław, moja duszo, PANA. Alleluja.