Olcueih 24

1 Hlang thae rhoek taengah thatlai boeh. Amih taengah om hamla nai rhoe nai boeh.

Misunn ikkje vonde menneskje, og hav ikkje hug til å vera med deim.

2 Amih kah lungbuei loh rhoelrhanah te a taeng tih, a hmuilai loh thakthaenah ni a thui.

For hjarta deira tenkjer på vald, og um ulukka talar lipporne deira.

3 Cueihnah neh im a sak tih a lungcuei neh a thoh.

Med visdom byggjer ein hus, og med vit grunngfester ein det,

4 Mingnah loh boeirhaeng neh a kuel a ka, a naep a noi boeih khaw imkhui ah a khawk sak.

og med kunnskap fær ein romi fulle av alle slag dyre og gilde ting.

5 Cueih he tah hlang kah sarhi la om tih, mingnah loh hlang kah thadueng a cong pah.

Ein vis mann er sterk, og ein kunnig er veldug i kraft.

6 Caemtloek vaengah nang hamla a niing hang hol vetih, uentonah cungkuem neh loeihnah hang khueh ni.

Klok styring skal du bruka når du fører krig, hev du mange rådvise menn gjeng det godt.

7 Cueihnah he aka ang ham tah sang aih. Vongka ah a ka a ong pah moenih.

Visdom heng for høgt for fåmingen, i porten let han ikkje upp sin munn.

8 Thaehuet ham aka moeh tah, “Tangkhuepnah boei,” la a khue uh ni.

Den som tenkjer på å gjere vondt, honom kallar me ein fuling.

9 Anglat kah a tholh khaw khonuen rhamtat, hmuiyoi hlang khaw tueilaehkoi ni.

Synd er dårskaps råd, og spottaren er ei gruv for folk.

10 Citcai tue vaengah na tahah tih, na thadueng khaw tla.

Misser du modet når trengsla kjem, då er di kraft for trong.

11 Duek sak ham a khuen uh te huul uh laeh, ngawnnah la aka yalh te khaw hloh uh laeh.

Berga deim som dei fører til dauden, og dei som vinglar til rettarstaden, haldt deim att!

12 “Ka ming uh moenih ko he,” na ti cakhaw, amah loh lungbuei a khiinglang tih yakming mahpawt a? Na hinglu aka kueinah loh a ming ta. Te dongah hlang he amah kah bisai bangla a thuung ni ta.

Um du segjer: «Me visste det ikkje, ser du, » tru ikkje han som veg hjarto, skynar det, og han som agtar på sjæli di, veit det, og han løner mannen etter hans gjerning?

13 Ka ca, khoitui tah then tih ca lah. Khoilitui tah na ka dongah didip ta.

Et honning, son min, for den er god, og sjølvrunnen honning er søt for din gom.

14 Cueihnah te na hinglu ham ming van lah. Na hmuh atah na hmailong khui vetih, na ngaiuepnah khaw yoe mahpawh.

Lær sameleis visdom for sjæli di! Finn du honom, so hev du ei framtid, og di von skal ikkje verta til inkjes.

15 Halang aw, hlang dueng tolkhoeng ke rhongngol thil boeh, a kolhmuen te khaw rhoelrhak pah boeh.

Lur ikkje, du gudlause, på rettferdig manns bustad, legg ikkje heimen hans i øyde!

16 Aka dueng tah voei rhih a cungku akhaw koep thoo dae, halang rhoek tah yoethae nen ni a tongtah uh.

For sju gonger dett den rettferdige og stend upp att, men dei gudlause stuper når ulukka kjem.

17 Na thunkha, na thunkha te a cungku vaengah kokhahnah boeh, a paloe vaengah khaw na lungbuei omngaih sak boeh.

Når din fiend’ fell, so gled deg ikkje, og når han stupar, fegnast ei ditt hjarta!

18 BOEIPA loh a hmuh vaengah a mik lolh vetih, anih taengkah a thintoek te vik lat ve.

Elles vil Herren sjå det og mislika det og venda frå honom vreiden sin.

19 Thaehuet dongah sai boeh. Halang rhoek taengah khaw thatlai boeh.

Harmast ei yver illgjerdsmenner, misunn ikkje dei gudlause!

20 Boethae ham a hmailong a khui pah moenih, halang kah hmaithoi khaw a thih pah ni.

For den vonde hev ingi framtid; lampa åt gudlause sloknar.

21 Ka ca, BOEIPA khaw, manghai khaw rhih lah. Aka thovael neh pitpom boeh.

Ottast Herren, son min, og kongen! Gakk ikkje i lag med upprørsmenner!

22 Amih te rhainah loh buengrhuet a pai thil vetih, amih rhoi kah yoethaenah te ulong a ming?

For brått kjem ulukka yver deim, og kven veit når åri deira fær ein usæl ende?

23 He rhoek khaw hlang cueih kah a hut ni. Laitloeknah dongah maelhmai loha sak khaw then pawh.

Desse ordi er og av vismenner. Det er ikkje godt når ein gjer mannemun i domen.

24 Halang te, “Na dueng,” aka ti nah tah, amah te pilnam loh a tap vetih, namtu loh kosi a sah thil ni.

Den som segjer til den skuldige: «Du er uskuldig.» Honom vil folkeslag banna og folk forbanna;

25 Tedae amih aka tluung rhoek te hoel ti vetih, a soah yoethennah hnothen loh a thoeng pah ni.

men deim som refsar han, gjeng det vel, og velsigning av godt kjem yver deim.

26 Langya la olka aka mael tah, a hmuilai te a mok pah.

Ein kyss på lipporne er det når einkvan gjev det rette svaret.

27 Na bibi te vongvoel ah khaw cikngae sak. Anih te a hnukah na lo ah a sikim phoeiah na im te thoh.

Fullfør yrket ditt ute, og gjer det ferdigt for deg på marki! Sidan kann du byggja deg hus

28 Na hui te ahong mai neh laipai la om thil boeh. Namah kah hmuilai neh na hloih a?

ver ikkje vitne mot næsten din utan grunn, for du vil vel’kje svika med lipporne dine?

29 “Kai taengah a saii bangla amah te ka saii van ni, hlang te amah kah bisai bangla ka thuung ni,” ti boeh.

Seg ikkje: «Som han hev gjort med meg, so vil eg gjera med han. Eg vil løna mannen etter hans gjerning.»

30 Kolhnaw hlang kah lohma longah khaw, lungbuei aka talh hlang kah misur taengah khaw ka cet coeng.

Eg gjekk framum ein lat manns mark, og vinhagen til eit vitlaust menneskje,

31 Lo pum ah dohui daih tih, canghli ah lota loh a thing. A vongtung dongkah lungto khaw a koengloeng coeng ke.

og sjå, han var vaksen full av tistlar, grunnen var yvergrodd med netlor, og steingarden kringom var riven ned.

32 Ka hmuh vaengah kai long tah, ka lungbuei ah ka khueh tih, ka sawt vaengah thuituennah la ka loh.

Og eg skygnde på det og agta på det, eg såg det, og denne lærdomen tok eg:

33 Bet ip, bet ngam, kut bet a poem neh yalh pahoi.

«Endå litt soving, endå litt blunding, endå litt kvild med henderne i kross!

34 Te vaengah na khodaeng loh aka cetpaitai bangla, na tloelnah loh photling aka bai hlang bangla ha pawk.

So kjem armodi di som ein farande fant, og naudi som skjoldvæpna mann.»