Olcueih 13

1 Ca aka cueih loh pa kah thuituennah a hnatun tih, hmuiyoi long tah tluungnah pataeng hnatun pawh.

Den vise son let seg aga av far sin, men spottaren høyrer ikkje på skjenn.

2 Hlang lai thaih lamloh a then khaw a cah dae, hnukpoh kah hinglu tah kuthlahnah la poeh.

Sjølv fær ein godt av den frukt som munnen ber, men hugen åt svikarar stend etter vald.

3 A hinglu aka ngaithuen long tah a ka a tuem, a ka aka ang soeh khaw amah ham porhaknah la om.

Den som agtar munnen sin, varar si sjæl, men gapen fær seg ei ulukka.

4 Kolhnaw loh a ngaidam dae a hinglu a thum moenih. Tedae aka haam kah a hinglu tah hah ngaikhoek.

Hugen i letingen lyster og fær ikkje noko, hugen i strævsame folk fær rikleg mette.

5 Aka dueng loh a hong ol te a hmuhuet. Halang tah a borhim tih a hmai tal.

Den rettferdige hatar ljugarord, men den gudlause fer stygt og skamleg åt.

6 Duengnah loh thincaknah longpuei te a kueinah tih, halangnah loh tholhnah a paimaelh.

Rettferd varar den som fer ulastande, men gudløysa feller den som gjer synd.

7 Boei tih ba aka khueh pawt khaw om, vawtthoek dae a boei a rhaeng aka coih khaw om.

Mang ein ter seg rik og eig då inkje, ein annan ter seg fatig og eig mykje.

8 Khuehtawn he hlang kah hinglu tlansum ni. Tedae khodaeng loh tluungnah a yaak moenih.

Mannsens rikdom er ein løysepeng for livet hans, men fatigmannen fær inkje trugsmål høyra.

9 Aka dueng kah khosae tah a kohoe tih, halang kah hmaithoi tah a thih pah.

Ljoset åt dei rettferdige brenn lystigt, men lampa åt ugudlege vil slokna.

10 Althanah loh olpungnah a paek tih, uentonah dongah cueihnah om.

Med ovmod veld ein berre trætta, men hjå deim som tek mot råd, er visdom.

11 A honghi lamkah boeirhaeng khaw yip muei tih, amah kut neh aka coi long tah a ping sak.

Lettfengen rikdom minkar, men sankar du smått um senn, fær du meir og meir.

12 Ngaiuepnah loh lungbuei aka nue a dangrhoek tih, hingnah thingkung loh ngaihlihnah a cung sak.

Langdrøg von gjer hjarta sjukt, men uppfyllt ynskje er eit livsens tre.

13 Olka aka hnoelrhoeng loh amah ham lai a koi vetih, olpaek aka rhih te anih loh a rhong ni.

Den som vanvyrder ordet, tyner seg sjølv, men den som ottast bodordet, fær løn.

14 Aka cueih kah olkhueng tah hingnah thunsih la om tih, dueknah hlaeh lamloh aka nong sak la om.

Vismanns læra er livsens kjelda, so ein slepp undan frå daudesnaror.

15 Lungmingnah then tah mikdaithen la a khueh tih, hnukpoh kah longpuei tah mueng.

Godt vit gjev manntekkje, men hard er vegen som svikarar gjeng.

16 Aka thaai loh mingnah neh boeih a saii tih, aka ang loh a anglat te a yaal.

Kvar som er klok, fer fram med vit, men ein dåre briskar seg med dårskap.

17 Halang puencawn tah yoethae ah cungku tih, oltak kah laipai tah hoeihnah la om.

Ein gudlaus sendemann fell i ulukka, men trufast bodberar er lækjedom.

18 Khodaeng neh yah loh thuituennah a hlahpham tih, toelthamnah aka tuem tah a thangpom.

Armod og skam fær den som viser age ifrå seg, men den som agtar på refsing, vinn æra.

19 Ngaihlihnah a dip te hinglu ham khaw tui dae, aka ang long tah boethae lamloh nong ham te tueilaehkoi la a om pah.

Uppfyllt ynskje er søtt for sjæli, men å vika frå vondt er ei gruv for dårar.

20 Hlang cueih taengah aka cet la aka cet tah cueih rhoela cueih tih, hlang ang neh aka luem tah lolh coeng.

Gakk saman med dei vise, so vert du vis, men ilag med dårar gjeng det deg ille.

21 Hlangtholh rhoek te yoethae loh a hloem dae, aka dueng te hnothen neh a thuung.

Ulukka forfylgjer syndarar, men rettferdige fær godt til løn.

22 Hlang then long tah a ca kah a ca khaw a phaeng dae, laihmu kah a thadueng tah hlang dueng hamla a khoem pah.

Den gode let etter seg arv til barneborn, men det syndaren eig, er gøymt åt den rettferdige.

23 Khodaeng kah khohai cang tah thawt tangloeng dae, tiktamnah a om pawt dongah a khoengvoep.

Fatigfolks nybrot gjev rikeleg føda, men mang ein vert tynt ved urettferd.

24 A ca aka thiinah loh a cungcik a hnaih, tedae aka lungnah tah thuituennah neh a toem.

Den som sparer riset sitt, hatar son sin, men den som elskar han, tuktar honom tidleg.

25 Hlang dueng loh a hinglu dongah kodam la a caak dae, halang tah a bung a vaitah.

Rettferdige hev mat til å metta seg på, men gudlause gjeng med magen tom.