Rhaengsae 5
1 BOEIPA aw poek lamtah kaimih taengkah aka thoeng te paelki laeh. Paelki lamtah kaimih sokah kokhahnah he hmu lah.
Gedenk toch, Jahweh, wat wij verduren, Zie toe, en aanschouw onze smaad:
2 Kaimih kah rho te hlanglak taengla, ka im te kholong taengla pawk coeng.
Ons erfdeel is aan anderen vervallen, Onze huizen aan vreemden.
3 Cadah la ka om uh tih nuhmai bangla ka manu napa a om moenih.
Wezen zijn wij, vaderloos, Als weduwen zijn onze moeders;
4 Kamamih tui ha tangka neh ka ok uh tih kamamih kah thing ha a phu daengah ha pawk.
Ons water drinken wij voor geld, Wij moeten ons eigen hout betalen.
5 Ka rhawn ah n'hloem uh vaengah ka kohnue uh pawt bangla kaimih he n'duem sak pawh.
Voortgezweept, met het juk om de hals, Uitgeput, maar men gunt ons geen rust!
6 Buh ka cung uh ham khaw Egypt neh Assyria taengah kut ka duen uh.
Naar Egypte steken wij de handen uit, Naar Assjoer om brood!
7 A pa rhoek khaw tholh uh tih kaimih taengah a om voel moenih. Tedae kaimih loh amih kathaesainah te ka phueih uh.
Onze vaderen hebben gezondigd: zij zijn niet meer, Wij dragen hun schuld:
8 Sal rhoekkaimih soah n'taemrhai uh tih amih kut lamkah aka bawt om pawh.
Slaven zijn onze heersers, En niemand, die ons uit hun handen verlost.
9 Khosoek cunghang hmai ah ka hinglu nen ni ka buh ka dang uh.
Met gevaar voor ons leven halen wij brood, Voor het dreigende zwaard der woestijn;
10 Khokha rhamling hmai ah ka vin khaw hmaiulh bangla tloo coeng.
Onze huid is heet als een oven, Door de koorts van de honger.
11 Zion kah huta rhoek neh Judah khopuei kah oila rhoek khaw a tholh puei uh.
De vrouwen worden in Sion onteerd, De maagden in de steden van Juda;
12 Amih kut neh mangpa rhoek a kuiok sak tih patong rhoek kah maelhmai khaw hiin uh pawh.
Vorsten door hen opgehangen, Geen oudsten gespaard.
13 Tongpang rhoek loh phaklung a phueih uh tih camoe rhoek te thingpum dongah paloe uh.
De jongens moeten de molensteen torsen, De knapen bezwijken onder het hout;
14 Vongka lamkah patong rhoek neh, tongpang rhoek khaw a rhotoeng lamloh kangkuen uh.
Geen grijsaards meer in de poorten, Geen jonge mannen meer met hun lier.
15 Kaimih lungbuei kah omthennah he kangkuen coeng tih kaimih kah lamnah khaw nguekcoinah la poeh.
Geen blijdschap meer voor ons hart, Onze reidans veranderd in rouw,
16 Kamih lu kah rhuisam khaw yulh coeng. Anunae ka tholh uh khaw kaimih ham coeng ni.
Gevallen de kroon van ons hoofd: Wee onzer, wij hebben gezondigd!
17 Te dongah ko kaimih lungbuei he pumthim hainak la coeng. He dongah kaimih kah maelhmai khaw hmuep.
Hierom is ons hart verslagen, Staan onze ogen zo dof:
18 Zion tlang aka pong te a soah maetang ni a pongpa coeng.
Om de Sionsberg, die ligt verlaten, Waar enkel jakhalzen lopen.
19 BOEIPA namah tah kumhal duela na om tih, na ngolkhoel khaw cadilcahma phoeikah cadilcahma duela cak.
Maar Gij zetelt in eeuwigheid, Jahweh; Uw troon van geslacht tot geslacht!
20 Balae tih a yoeyah la kaimih nan hnilh? Kaimih nan hnoo khaw khohnin loh sen.
Waarom zoudt Gij ons dan altijd vergeten, Ten einde toe ons verlaten?
21 BOEIPA aw kaimih he namah taengah m'mael sak laeh. Ka mael uh van daengah ni hlamat kah bangla kaimih kah khohnin thai neh ka mael uh eh.
Ach Jahweh, breng ons tot U terug: wij willen bekeren; Maak onze dagen weer als voorheen!
22 Kaimih taengah a nah la na thintoek tih kaimih he nan hnawt nan hnawt mai.
Neen, Gij hebt ons niet voor immer verworpen, Gij blijft op ons niet zo hevig verbolgen!
