< Joba 30 >

1 Tedae a kum la kai lakah aka noe long khaw kai taengah luem uh coeng. Te rhoek kah a napa pataeng ka boiva kah ui taengah khueh ham ka hnawt lah mako.
然るに今は我よりも年少き者等われを笑ふ 彼等の父は我が賤しめて群の犬と並べ置くことをもせざりし者なり
2 Amih kut dongkah thadueng khaw kai taengah metlam a om? Amih te a hminkhah lamni a paltham.
またかれらの手の力もわれに何の用をかなさん 彼らは其氣力すでに衰へたる者なり
3 Vaitahnah neh khokha rhamling lamkah pumhong loh hlaem vaengah khohaeng neh imrhong kah rhamrhae te a cilh.
かれらは缺乏と饑とによりて痩おとろへ 荒かつ廢れたる暗き野にて乾ける地を咬む
4 Tangpuem dongkah baekkoi te a hlaek uh tih a buh la hlingcet yung a khueh.
すなはち灌木の中にて藜を摘み苕の根を食物となす
5 A nam lamloh a haek uh tih amih taengah hlanghuen bangla a o uh.
彼らは人の中より逐いださる 盜賊を追ふがごとくに人かれらを追て呼はる
6 Soklong cakhom kah laipi neh thaelsawk khui ah kho a sak.
彼等は懼ろしき谷に住み 土坑および磐穴に居り
7 Tangpuem khuiah pang uh tih lota hmuiah poem uh.
灌木の中に嘶なき 荊棘の下に偃す
8 Aka ang ca rhoek neh ming mueh ca rhoek ni khohmuen lamloh a hawt uh.
彼らは愚蠢なる者の子 卑むべき者の子にして國より撃いださる
9 Te dongah amih kah rhotoeng la ka om coeng tih amih taengah ol la ka om.
しかるに今は我かれらの歌謠に成り 彼らの嘲哢となれり
10 Kai aka tuei rhoek tah kai lamloh lakhla uh tih ka mikhmuh ah timtui khaw tuem uh pawh.
かれら我を厭ふて遠く我を離れ またわが面に唾することを辭まず
11 A lirhui lakah ka lirhui he pawl coeng. Te dongah kai he m'phaep tih ka mikhmuh ah kamrhui han tueih uh.
神わが綱を解て我をなやましたまへば彼等もわが前にその韁を縱せり
12 Ka bantang kah hlangyoe loh tlai ka kho a kalh. Amih kah rhainah caehlong te kai taengah a picai uh.
この輩わが右に起あがり わが足を推のけ我にむかひて滅亡の路を築く
13 Ka talnah khuiah ka hawn a mak uh tih, amih aka bom pawt khaw hoeikhang uh.
彼らは自ら便なき者なれども尚わが逕を毀ち わが滅亡を促す
14 A puut aka len bangla ael uh tih a khohli rhamrhael hmuiah paluet uh.
かれらは石垣の大なる崩口より入がごとくに進み來り 破壞の中にてわが上に乗かかり
15 Kai soah mueirhih pai tih khohli bangla ka moeihoeihnah a hloem vaengah kai kah khangnah te khomai bangla a yah.
懼ろしき事わが身に臨み 風のごとくに我が尊榮を吹はらふ わが福祿は雲のごとくに消失す
16 Kai lamloh ka hinglu a kingling coeng tih phacip phabaem khohnin loh kai n'tuuk.
今はわが心われの衷に鎔て流れ 患難の日かたく我を執ふ
17 Khoyin ah ka rhuh te ka pum dong lamloh a cueh. Kai aka thuek he a dim moenih.
夜にいれば我骨刺れて身を離る わが身を噬む者つひに休むこと無し
18 Thadueng cungkuem dongah ka pueinak a phuelhthaih tih ka angkidung te rhawnmoep bangla ka vah.
わが疾病の大なる能によりてわが衣服は醜き樣に變り 裏衣の襟の如くに我身に固く附く
19 Kai he dikpo khuila n'dong tih laipi neh hmaiphu bangla n'thuidoek.
神われを泥の中に投こみたまひて我は塵灰に等しくなれり
20 Na taengah bomnah kam bih dae kai nan doo moenih. Ka pai akhaw kai he nan yakming moenih.
われ汝にむかひて呼はるに汝答へたまはず 我立をるに 汝只われをながめ居たまふ
21 Kai soah a muen la na poeh tih na ban thaa neh kai nan konaeh thil.
なんぢは我にむかひて無情なりたまひ 御手の能力をもて我を攻撃たまふ
22 Kai he khohli dongah nan phueih. Kai nan ngol thil vaengah kai nan paci sak tih lungming cueihnah a yawn.
なんぢ我を擧げ風の上に乗て負去しめ 大風の音とともに消亡しめたまふ
23 Mulhing boeih kah tingtunnah im la dueknah neh kai nan mael sak ham khaw ka ming.
われ知る汝はわれを死に歸らしめ一切の生物の終に集る家に歸らしめたまはん
24 A yoethaenah khuiah bombihnah a yaak vaengah kut aka thueng he lairhok dongah a om moenih.
かれは必ず荒垤にむかひて手を舒たまふこと有じ 假令人滅亡に陷るとも是等の事のために號呼ぶことをせん
25 Khohnin a mangkhak dongah ka rhap tih khodaeng dongah ka hinglu a omdam moenih.
苦みて日を送る者のために我哭ざりしや 貧しき者のために我心うれへざりしや
26 A then ka lamtawn vaengah boethae ha pawk. Vangnah te ka ngaiuep vaengah a hmuep ha pai.
われ吉事を望みしに凶事きたり 光明を待しに黑暗きたれり
27 Ka bung he tlawk tih a kuemsuem moenih. Kai he phacip phabaem khohnin loh n'doe.
わが膓沸かへりて安からず 患難の日我に追及ぬ
28 Khomik a tal dongah maelhmai a hmuep la ka cet. Hlangping neh ka pai tih ka pang.
われは日の光を蒙らずして哀しみつつ歩き 公會の中に立て助を呼もとむ
29 Pongui kah a manuca neh tuirhuk vanu kah a hui la ka om.
われは山犬の兄弟となり 駝鳥の友となれり
30 Ka vin khaw kamah dong lamloh mu tih ka rhuh khaw kholing neh tlum coeng.
わが皮は黑くなりて剥落ち わが骨は熱によりて焚け
31 Ka rhotoeng te nguekcoinah la, ka phavi rhah ol la poeh.
わが琴は哀の音となり わが笛は哭の聲となれり

< Joba 30 >