Joba 28

1 Cak ham a khorhui om tih sui ham khaw a ciil nah hmuen om.

Sylv hev sin stad, der dei det finn, og gullet, som dei reinsa vinn,

2 Thicung khaw laipi lamloh a loh tih lungto te rhohum la a tlae.

og jarn fram or jordi fær, og kopar ut or steinen bræ’r;

3 A bawtnah te a hmuep neh a khuetnah a cungkuem hil a khueh. Anih loh lungto te a hmuep neh dueknah hlipkhup ah khaw a hoem.

På natteskuggen gjer dei slutt og myrkheims steinar granskar ut.

4 Soklong te aka bakuep taeng lamloh a yoe tih kho neh caeh khaw a hnilh uh. Hlanghing lamkah aka tlayae rhoek khaw hinghuen uh.

Djupt under by med annsamt liv i gruvor bergmenn kliv og sviv.

5 Diklai amah lamloh buh thoeng tih a hmui ah hmai bangla om.

På jordi brødkorn fram dei driv, men inni upp som eld dei riv.

6 A lungto te minhum hmuen tih a taengah sui laipi om.

Safiren sit i steinar der, og der seg og gullklumpar ter,

7 A hawn te vatlung loh ming pawt tih maisi mik loh hmu pawh.

Ei ørnen kjenner denne veg, for haukesyn han løyner seg.

8 Te te sa ca rhoek loh cawt pawt tih te donglong te sathuengca long khaw pawn pawh.

Ei stolte rovdyr vegen fann, og løva aldri gjeng på han.

9 Hmailung soah a kut a hlah tih tlang pataeng a yung ah a phil.

På harde steinen dei handi legg; då sturtar mang ein bergevegg.

10 Sokko lungpang dongah a khoel tih umponah cungkuem khaw a mik loh a hmuh.

I berget seg gangar grev og skodar mang ein skatt so gjæv.

11 Tuiva tuilong khaw a kueng tih olhuep te khosae la a khuen.

Dei dytter til for rennand’ å, det løynde fram for ljoset må.

12 Tedae me rhoek ah nim cueihnah a hmuh tih yakmingnah hmuen he menim?

Men visdomen, kvar er han å få? Og kvar skal ein vitet nå?

13 A phu te hlanghing loh ming pawt tih mulhing khohmuen ah a hmuh moenih.

Slett ingen veit hans verd og vinst; i manneheim han ikkje finst;

14 Tuidung loh, “Te te kai ah moenih,” a ti tih tuitunli loh, “Kai taengah moenih,” a ti.

Avgrunnen dyn: «Her ei han er!» Og havet segjer: «Ikkje her!»

15 Te ham te cui cilh khaw pae thai pawt tih cueihnah a phu te cak khaw a khiing pah.

Du kann’kje kjøpa han for gull, men sylv ei vega prisen full,

16 Ophir sui nen khaw, oitha lung vang nen khaw minhum nen khawting pawh.

og ei for gull ifrå Ofir, ei for onyks, ei for safir.

17 Te te sui neh canglung neh tluk pawt tih a hnothung he suicilh hnopai bal moenih.

Ei gull og glas er nok til kaup, og ei til byte fingull-staup.

18 Maerhuhlung neh disaehlung khaw thui lawk pawt tih cueihnah rhovoep tah lungvang lakah then.

Korall, krystall gjeld ikkje her. Visdom er meir enn perlor verd.

19 Te te Kusah vaya nen khaw tluk pawt tih sui cilh nen khaw ting pawh.

Topas frå Kus er altfor ring, ja, reinast gull vert ingen ting.

20 Te dongah cueihnah he me lamkah nim ha pawk tih yakmingnah hmuen he menim?

Visdomen, kvar kjem han ifrå? Og kvar skal ein til vitet nå?

21 Mulhing boeih kah mik lamloh a thuh pah tih vaan kah vaa taeng lamloh a thuh.

Det ingen veit på denne jord; ei fugl det fann, kvar helst han for.

22 Abaddon neh dueknah loh, “A olthang te kaimih hna neh ka yaak uh,” a ti.

Avgrunn og daude segjer greidt: «Eit gjetord er alt det me veit.»

23 Pathen loh a longpuei a yakming tih a hmuen te khaw amah loh a ming.

Men Gud han kjenner denne veg; han veit kvar visdom løyner seg.

24 Amah loh diklai khobawt hil a paelki tih vaan hmui khaw boeih a hmuh.

Han skodar heilt til heimsens tram, og under himmeln ser han fram.

25 Yilh kah a khiing a khueh pah tih tui khaw cungnueh neh a nueh.

Då vinden han med vegti vog og sette mål for vatnet og,

26 Amah loh khotlan ham rhi a suem tih rhaek ol ham khaw longpuei a khueh.

då han gav regnet lovi si og ljomet veg å ganga i,

27 Cueihnah te a hmuh tih a tae. Cueihnah te a sikim sak tih a khe bal.

då såg han og synte fram og granska honom umhugsam.

28 Hlang taengah khaw, 'Ka Boeipa hinyahnah he cueihnah la om tih boethae lamloh nong he yakmingnah,’ a ti,” a ti nah.

Til menneskja han sagde so: «I Herrens otte visdom sit, og fly det vonde, det er vit.»»