Lokphong 4

1 To pacoengah ka khet naah, khenah, van thok to amongh: hmaloe koekah ka thaih ih mongkah lok baktih kaom lok mah, Haeah angzo tahang ah, vaihi pacoengah kaom hankoi hmuennawk to kang patuek han, tiah ang naa.

Po tym wszystkim zobaczyłem otwarte drzwi do nieba. A głos, który usłyszałem na początku, brzmiący jak dźwięk trąby, przemówił: —Wejdź tutaj, chcę ci bowiem pokazać, co ma się wydarzyć w przyszłości.

2 To naah kai loe Muithla ah ka oh roep: khenah, van ah angraeng tangkhang to pahungh o, Anih loe to angraeng tangkhang nuiah anghnut.

Wtedy nagle ogarnął mnie Duch—znalazłem się w niebie i zobaczyłem tron oraz Tego, który na nim zasiada. Jego blask był podobny do jaspisu i rubinu, a Jego tron otaczała tęcza, mieniąca się jak szmaragd.

3 To angraeng tangkhang nuiah anghnu kami ih krang loe jasper hoi sardius thlung hoiah anghmong: emerald thlung rong hoi kanghmong khungzae mah angraeng tangkhang to takui.

4 To angraeng tangkhang taengah kalah angraeng tangkhang pumphae palito oh: to angraeng tangkhang nuiah saning coeh kami pumphae palito anghnut o, nihcae loe kahni kanglung to angkhuk o moe, sui lumuek to lu ah angmuek o.

Wokół Jego tronu stały dwadzieścia cztery inne trony, na których siedziało dwudziestu czterech starszych. Byli oni ubrani w białe szaty, a na głowach mieli złote wieńce.

5 Angraeng tangkhang thung hoiah tangphra puekhaih, khopazihhaih hoi loknawk to tacawt: angraeng tangkhang hmaa ah hmaiim sarihto paaang o; to hmaiim sarihto loe Sithaw ih Muithla sarihto ah oh.

Z głównego tronu wydobywały się błyskawice i grzmoty oraz dobiegały głosy. Przed nim zaś płonęło siedem ognistych pochodni, przedstawiających siedem Bożych Duchów,

6 Angraeng tangkhang hmaa ah loe kamdueng thlung hoi kanghmong hmaidan tuipui to oh: angraeng tangkhang um li hoi a taengah loe ahnuk ahmaa mik kaom kahing sak ih hmuen palito oh.

i rozpościerało się morze, które wyglądało jak kryształ. Na środku tronu i wokół niego znajdowały się cztery istoty, które miały mnóstwo oczu—zarówno z przodu, jak i z tyłu.

7 Hmaloe koek ih kahing sak ih hmuen loe kaipui hoiah anghmong, hnetto haih kahing sak ih hmuen loe maitaw hoiah anghmong, thumto haih kahing sak ih hmuen loe kami mikhmai baktiah oh, palito haih kahing sak ih hmuen loe kazawk li tahmu baktiah oh.

Pierwsza była podobna do lwa, druga—do byka, trzecia miała ludzką twarz, a czwarta przypominała lecącego orła.

8 To kahing moi palitonawk loe pakhraeh tarukto tawnh o boih; aqai hoi a thung bang loe mik cing ah oh: nihcae loe anghak ai aqum athun, Kacai, kacai, kacai, Thacak Angraeng Sithaw, Anih loe kaom tangcae, kaom li hoi kaom han koiah oh, tiah hangh o.

Istoty te miały po sześć skrzydeł i mnóstwo oczu—na całym ciele. Bez wytchnienia, dniem i nocą, wołały one:

9 Kahing sak ih hmuennawk mah, angraeng tangkhang nuiah anghnu, dungzan hoi dungzan ah kahing Anih khaeah, lensawkhaih, pakoehhaih hoi kawnhaih lok thuih o naah, (aiōn g165)

Podczas gdy istoty te otaczały chwałą, czcią oraz wdzięcznością Tego, który zasiada na tronie i żyje na wieki, (aiōn g165)

10 Angraeng tangkhang nuiah anghnu saning kacoeh pumphae palitonawk Anih hmaa ah cangkrawn o moe, dungzan hoi dungzan ah kahing Anih to bok o, angmacae ih angraeng lumuek to angraeng tangkhang hmaa ah vah o moe, (aiōn g165)

dwudziestu czterech starszych padało przed Nim na twarz i oddawało Mu pokłon. Składali oni swoje wieńce przed tronem Tego, który żyje na wieki, i mówili: (aiōn g165)

11 aw Angraeng, nang loe lensawkhaih, pakoehhaih hoi thacakhaih, hnuk han krak tangak: hmuennawk boih na sak, na koeh ih baktiah na sak pongah ni, hmuennawk to oh o, tiah thuih o.

„Panie nasz, Boże, Tobie należy się chwała, cześć i moc. Ty bowiem stworzyłeś wszechświat i wszystko zaistniało z Twojej woli”.