< Lokphong 14 >

1 Ka khet naah, Zion mae nuiah angdoe Tuuca to ka hnuk, nihcae ih lu pataeh ah Anih ih Ampa hmin kangrik, Anih hoi nawnto kaom kaminawk loe sing ha, sing pali, sang palito oh o.
E olhei, e eis que estava o Cordeiro sobre o monte de Sião, e com elle cento e quarenta e quatro mil, que em suas testas tinham escripto o nome de seu Pae.
2 To naah van hoiah pop parai tui tuen baktih, kalen parai khopazih tuen baktih lok to ka thaih: katoeng kruek kaminawk mah kruek o ih katoeng tuen baktih atuen to ka thaih.
E ouvi uma voz do céu, como a voz de muitas aguas, e como a voz de um grande trovão; e ouvi uma voz de harpistas, que tocavam com as suas harpas.
3 Nihcae loe angraeng tangkhang hmaa ah, sak ih kahing hmuen palitonawk hmaa hoi saningcoeh kaminawk hmaa ah laa kangtha to sak o: long hoiah akrang ih kami sing ha, sing pali, sang palito khue mah ai ah loe, mi mah doeh to laa to sah o thai ai.
E cantavam um como cantico novo diante do throno, e diante dos quatro animaes e dos anciãos: e ninguem podia aprender aquelle cantico, senão os cento e quarenta e quatro mil que foram comprados da terra.
4 Hae kaminawk loe nongpatanawk hoi zaehaih sah vai ai; kacuem kami ah oh o. Hae kaminawk loe Tuucaa caehhaih ahmuen kruekah bang kami ah oh o. Hae kaminawk loe kaminawk thung hoi akrangh ih kami ah oh o moe, Sithaw hoi Tuucaa khaeah kathai hmaloe thingthai ah oh o.
Estes são os que não estão contaminados com mulheres: porque são virgens. Estes são os que seguem o Cordeiro para onde quer que vae. Estes são os que d'entre os homens foram comprados por primicias para Deus e para o Cordeiro.
5 Nihcae loe Sithaw ih angraeng tangkhang hmaa ah sakpazaehaih tawn o ai: pakha ah alinghaih lok om ai.
E na sua bocca não se achou engano; porque são irreprehensiveis diante do throno de Deus.
6 To pacoengah van um ah kazawk kalah vankami maeto ka hnuk, anih loe long nuiah kaom prae kaminawk, acaengnawk, lok congca apae kaminawk boih khaeah taphong han ih dungzan ah kahoih tamthanglok to tawnh, (aiōnios g166)
E vi outro anjo voar pelo meio do céu, e tinha o evangelho eterno, para proclamal-o aos que habitam sobre a terra, e a toda a nação, e tribu, e lingua, e povo. (aiōnios g166)
7 Anih mah lokcaekhaih atue to phak boeh pongah, Sithaw to zii oh loe, a lensawkhaih to pakoeh oh: van hoi long, tuipui hoi tuibapnawk boih Sahkung to bok oh, tiah tha hoi a hang.
Dizendo com grande voz: Temei a Deus, e dae-lhe gloria; porque vinda é a hora do seu juizo. E adorae aquelle que fez o céu, e a terra, e o mar, e as fontes das aguas.
8 Kalah vankami maeto mah, Amtimh boeh, Babylon vangpui loe amtimh boeh, hae vangpui mah prae kaminawk to misurtui paquisak moe, nongpa nongpata zaehaih thungah amtimsak boih boeh. Sithaw palungphui pongah Babylon vangpui loe amtim boeh, tiah thuih.
E outro anjo seguiu, dizendo: É caída, é caída Babylonia, aquella grande cidade, porque a todas as nações deu a beber do vinho da ira da sua fornicação.
9 Thumto haih vankami mah nihcae to patom moe, Mi kawbaktih doeh moisan hoi anih ih krang to bok moe, lu pataeh ah maw, to tih ai boeh loe ban ah maw, anih ih catui daenghaih tawn kami loe,
E seguiu-os o terceiro anjo, dizendo com grande voz: Se alguem adorar a besta, e a sua imagem, e receber o signal na sua testa, ou na sua mão,
10 Sithaw palungphuihaih kakoi ah lawn ih boengloeng, Anih palungphuihaih misurtui to nae o toeng tih; Tuucaa hoi kaciim vankaminawk hmaa ah, anih to kamngaeh kaat hmai hoiah pacaekthlaek tih.
Tambem o tal beberá do vinho da ira de Deus, que se deitou puro no calix da sua ira; e será atormentado com fogo e enxofre diante dos sanctos anjos e diante do Cordeiro.
11 Nihcae pacaekthlaekhaih kaat hmaikhue loe, dungzan hoi dungzan khoek to khue tahang tih: moisan hoi anih ih krang bok kami, anih in catui daenghaih tawn kaminawk loe, aqum athun anghakhaih om mak ai, tiah tha hoi a hang. (aiōn g165)
E o fumo do seu tormento sobe para todo o sempre; e não teem repouso nem de dia nem de noite os que adoram a besta e a sua imagem, e aquelle que receber o signal do seu nome. (aiōn g165)
12 Haeah Sithaw mah paek ih lok pakuem kami hoi Jesu tanghaih tawn kaminawk loe palungsawkhaih tawnh han angaih.
Aqui está a paciencia dos sanctos: aqui estão os que guardam os mandamentos de Deus e a fé de Jesus.
13 To pacoengah van bang hoiah lok maeto ka thaih, kai khaeah, Vaihi hoi kamtong Angraeng ah dueh kaminawk loe tahamhoih o, tiah tarik ah, tiah thuih ih lok to ka thaih: ue, nihcae loe a sak o ih karai tok hoiah anghak o tih boeh, a sak o ih toknawk mah nihcae to patom tih, tiah Muithla mah thuih.
E ouvi uma voz do céu, que me dizia: Escreve: Bemaventurados os mortos que desde agora morrem no Senhor. Sim, diz o Espirito; para que descancem dos seus trabalhos, e as suas obras os sigam.
14 Ka khet naah, kanglung tamai to ka hnuk, kami Capa baktih Maeto loe, a lu ah sui lumuek maeto angmuek, a ban ah kanoe cakra to sinh moe, tamai nuiah anghnut.
E olhei, e eis uma nuvem branca, e assentado sobre a nuvem um similhante ao Filho do homem, que tinha sobre a sua cabeça uma corôa de oiro, e na sua mão uma foice aguda.
15 Kalah vankami maeto tempul thung hoiah angzoh moe, Tamai nuiah anghnu kami khaeah, Na cakra to quh ah loe aat ah: cang na aahhaih atue phak boeh, long nuiah cang aah hanah cang hminh boeh, tiah tha hoi anih khaeah thuih pae.
E outro anjo saiu do templo, clamando com grande voz ao que estava assentado sobre a nuvem: Lança a tua foice, e sega; pois já é vinda a hora de segar, porquanto já a seara da terra está madura.
16 Tamai kanglung nuiah anghnu kami loe, cakra to long nuiah quk tathuk moe, long ih cang to aah.
E aquelle que estava assentado sobre a nuvem lançou a sua foice á terra, e a terra foi segada.
17 Van ah kaom tempul thung hoiah kalah vankami maeto angzoh, anih doeh kanoe cakra maeto sinh toeng.
E saiu do templo, que está no céu, outro anjo, o qual tambem tinha uma foice aguda.
18 Kalah vankami maeto hmaicam hoiah angzoh, anih loe hmai pazawk thaihaih to tawnh; kanoe cakra sin kami khaeah, Kanoe na cakra to quh ah loe, long ih kangboom misurthaih to aat ah, misurthaih loe hminh boeh, tiah tha hoi a thuih pae.
E saiu do altar outro anjo, que tinha poder sobre o fogo, e clamou com grande voz ao que tinha a foice aguda, dizendo: Lança a tua foice aguda, e vindima os cachos da vinha da terra, porque já as suas uvas estão maduras.
19 To naah vankami mah angmah ih cakra to long ah quk tathuk, kangboom misurthaih to aah moe, Sithaw palungphuihaih kalen misurtui pasawhhaih akhaw thungah vah tathuk.
E o anjo lançou a sua foice á terra e vindimou as uvas da vinha da terra, e lançou-as no grande lagar da ira de Deus.
20 Misurthaih pasawhhaih loe vangpui tasa bangah oh moe, misurtui to khok hoiah atit o; to naah misur pasawhhaih ahmuen hoiah hrang tahmawh moemhaih khoek to kasang ah, farlong sang cumvai tarukto karoek to athii to longh.
E o lagar foi pisado fóra da cidade, e saiu sangue do lagar até aos freios dos cavallos, por mil e seiscentos estadios.

< Lokphong 14 >