Saam 30
1 David ih im tathlanghaih Saam laa. Aw Angraeng, nang kang pakoeh han; kai hae nang pahlong, ka misanawk mah ka nuiah anghoe o thai han ai ah na sak.
Ein salme, ein song då huset vart vigt av David. Høgt vil eg lova deg, Herre, for du hev drege meg upp og ikkje late mine fiendar gleda seg yver meg.
2 Aw Angraeng ka Sithaw, nang kang kawk naah, kai ngan nang tuisak.
Herre, min Gud, eg ropa til deg, og du lækte meg.
3 Aw Angraeng, ka pakhra taprong thung hoiah nang zuh tahang moe, tangqom thungah ka caeh han ai ah, nang hingsak. (Sheol h7585)
Herre, du hev ført meg upp frå helheimen, du hev vakt meg upp til liv frå deim som fer ned i gravi. (Sheol h7585)
4 Nangcae Angraeng ih kaciim caanawk, Angraeng khaeah laa sah oh, ahmin kaciim to saphaw oh.
Syng lov til Herren, de hans trugne, og prisa hans heilage namn!
5 Anih palungphuihaih loe nawnetta ah ni oh; anih tahmenhaih loe hing thung cak poe tih: qahhaih loe qumto thung khue ni oh, toe akhawnbang ah loe anghoehaih to oh let.
For ein augneblink varer hans vreide, ei heil levetid hans nåde; um kvelden kjem gråt til gjest, men til morgons vert det gledesong.
6 Khosak hoih li nathuem ah loe, natuek naah doeh mawnhaih ka tawn mak ai boeh, tiah ka thuih.
Men eg sagde i min tryggleik: «Eg skal ikkje verta rikka i all æva.»
7 Aw Angraeng, nang tahmenhaih rang hoiah ni kai ih mae hae nang caksak: mikhmai na hawk ving naah, dawnraihaih hoiah ka oh.
Herre, ved din nåde hadde du grunnfest mitt fjell; du løynde di åsyn, då vart eg forfærd.
8 Aw Angraeng, nang ni kang kawk; Angraeng khaeah lawk ka thuih.
Til deg, Herre, ropa eg, og til Herren bad eg inderleg:
9 Ka hinghaih amro moe, tangqom thungah ka caeh nahaeloe timaw atho om tih? Maiphu mah nang to pakoeh tih maw? Anih mah nang ih loktang lok to taphong tih maw?
«Kva vinning er det i mitt blod, i at eg fer ned i gravi? Kann mold prisa deg, forkynna din truskap?
10 Aw Angraeng, tahngai ah loe, ka nuiah palungnathaih to tawn raeh: Aw Angraeng, kai abomkung ah om ah.
Herre, høyr og ver meg nådig! Herre, ver min hjelpar!»
11 Ka qahhaih to hnawhhaih ah nang coengsak: buri canghnawh to nang khringh pae moe, anghoehaih kazii hoiah nang zaeng;
Du vende mi sorg um til dans for meg, du klædde av meg min syrgjebunad og gyrde meg med gleda,
12 to pongah anghngai duem ai, ka hinghaih mah nang pakoehhaih laa to sah tih. Aw Angraeng ka Sithaw, dungzan khoek to kawnhaih lok kang thuih han.
so mi æra kann lovsyngja deg og ikkje tagna. Herre, min Gud, eg vil æveleg prisa deg.
