Saam 116

1 Ka lok hoi tahmen ka hnikhaih lok, anih mah ang thaih pae pongah, Angraeng to ka palung.

Eg elskar Herren, for han høyrer mi røyst, mine bøner.

2 Kai khae bangah a naa to patueng pongah, ka hing thung anih to ka kawk han.

For han hev bøygt sitt øyra til meg, og alle mine dagar vil eg kalla på honom.

3 Kai loe duekhaih qui mah ang zaeng moe, taprong patangkhanghaih mah ang naeh; raihaih hoi palungsethaih to ka tongh. (Sheol h7585)

Daude-band hadde spent seg um meg, helheims trengsla hadde funne meg; naud og sorg fann eg. (Sheol h7585)

4 To naah Angraeng ih ahmin to ka kawk; Aw Angraeng, ka hinghaih na pahlong ah, tiah ka hnik.

Men eg kalla på Herrens namn: «Å Herre, berga mi sjæl!»

5 Angraeng loe toeng moe, tahmenhaih hoiah koi; ue, aicae ih Sithaw loe palungnathaih hoiah koi.

Herren er nådig og rettferdig, og vår Gud er miskunnsam.

6 Angraeng mah poektoeng kami to khetzawn; poekhaih ka pahnaem naah, kai hae ang bomh.

Herren varar dei einfalde, eg var ein arming, og han frelste meg.

7 Aw ka hinghaih, nang hakhaih ahmuen ah amlaem ah; Angraeng mah nang hanah kahoih hmuen to sak boeh.

Kom attende, mi sjæl, til di ro! for Herren hev gjort vel imot deg.

8 Duekhaih thung hoiah ka hinghaih hae pahlong ah, mikkhraetui krakhaih thung hoiah ka mik hae pahlong ah loe, amthaekhaih thung hoiah ka khoknawk to na pahlong rae ah.

Ja, du fria mi sjæl frå dauden, mitt auga frå tåror, min fot frå fall.

9 Kai loe kahing kaminawk ih prae ah Angraeng hmaa ah ka caeh han.

Eg skal vandra for Herrens åsyn i landi åt dei livande.

10 Kai loe patangkhang parai boeh, tiah ka thuih, toe tanghaih ka tawnh vop.

Eg trudde, for eg tala; eg var i stor plåga.

11 Poek ai pui hoiah kaminawk loe lok amlai o boih, tiah ka thuih moeng boeh.

Eg sagde i min ræddhug: «Kvar mann er ein ljugar!»

12 Angraeng mah ka nuiah sak ih hoihaihnawk boih kawbangmaw ka pathok han?

Kva skal eg gjeva Herren att for alle hans velgjerningar imot meg?

13 Pahlonghaih boengloeng to ka patawnh moe, Angraeng ih ahmin to ka kawk han.

Eg vil lyfta frelse-staupet, og Herrens namn vil eg påkalla.

14 Angraeng khaeah lokkamhaih to anih ih kaminawk boih hmaa ah ka koepsak han.

Mine lovnader vil eg halda for Herren, og det for augo på alt hans folk.

15 Angmah ih kaciim kaminawk duekhaih loe, Angraeng mikhnuk ah atho kaom koek ah oh.

Dyr er i Herrens augo dauden åt hans heilage.

16 Aw Angraeng, kai loe na tamna tangtang ni; kai loe na tamna hoi na tamna nongpata ih capa ah ka oh; pathlethaih khawkqui to nang khramh pae.

Å Herre, eg er din tenar, veit du, eg er din tenar, son åt di tenestkvinna; du hev løyst mine band.

17 Kawnhaih lok thuihaih to nang khaeah kang tathlang moe, Angraeng ih ahmin to ka kawk han.

Til deg vil eg ofra takkoffer, og Herrens namn vil eg påkalla.

18 Angmah ih kaminawk boih hmaa ah Angraeng khaeah lokkamhaih to ka koepsak han,

Mine lovnader vil eg halda for Herren, og det for augo på alt hans folk,

19 Angraeng ih im longhmaa ah, Aw Jerusalem, nang salakah ka koepsak han. Angraeng to saphaw oh.

i fyregardarne til Herrens hus, midt i deg, Jerusalem. Halleluja!