Saam 104

1 Aw ka hinghaih, Angraeng to tahamhoihaih paek ah; Aw Angraeng ka Sithaw, nang loe na len parai; nang loe lensawk thacakhaih hoiah nam thoep.

Błogosław, moja duszo, PANA. PANIE, mój Boże, jesteś bardzo wielki; odziałeś się w chwałę i majestat.

2 Anih loe aanghaih to kahni baktiah angkhuk; vannawk to kahni im baktiah payuengh,

Okryłeś się światłością jak szatą, rozciągnąłeś niebiosa jak zasłonę.

3 a ohhaih ranui im tung to tuinawk thungah a suek; tamainawk to hrang lakok ah a sak moe, takhi ih pakhraehnawk nuiah a caeh,

Zbudowałeś na wodach swoje komnaty, czynisz obłoki swym rydwanem, chodzisz na skrzydłach wiatru.

4 angmah ih vankaminawk to takhi baktiah a sak; angmah ih toksah kaminawk to hmaipalai baktiah a sak;

Czynisz swoich aniołów duchami, swe sługi ogniem płonącym.

5 dungzan khoek to angthuih ving han ai ah, long angdoethaih ahmuen to a sak.

Założyłeś fundamenty ziemi, tak że się nigdy nie zachwieje.

6 Long to kahni hoiah khuk baktih toengah kathuk tui hoiah na khuk; maenawk nuiah tui na ohsak.

Okryłeś ją głębią jak szatą, wody stanęły nad górami.

7 Na thuitaek pongah tuinawk loe cawnh o; nangmah ih khopazih tuen pongah karangah a cawnh o.

Na twoje zgromienie rozbiegły się, a na głos twego grzmotu szybko pouciekały.

8 Tuinawk loe mae nuiah long o tahang; azawnnawk ah long o tathuk moe, nihcae han na sak pae ih ahmuen ah a long o.

Wzniosły się ponad góry, zniżyły się w doliny, na miejsce, które dla nich założyłeś.

9 Tuinawk amlaem o moe, long to uem han ai ah, tui doeh amsah han ai ah, angzithaih ramri to na suek pae.

Wyznaczyłeś [im] granicę, aby jej nie przekroczyły ani nie powróciły, by okryć ziemię.

10 Maenawk salak ih azawnnawk ah tui to na pueksak.

Wypuszczasz źródła po dolinach, [aby] płynęły między górami;

11 Taw ah kaom moinawk boih hanah na naeksak; taw ih hrangnawk tui anghae na dipsak.

I napoiły wszystkie zwierzęta polne, dzikie osły gaszą [w nich] swoje pragnienie.

12 Van ih tavaanawk loe tui taengah tabu boh o; thing tanghangnawk salakah hang o.

Przy nich mieszka ptactwo niebieskie i śpiewa pośród gałęzi.

13 A ohhaih ranui ih im hoiah maenawk to tui a bawh; long loe na toksakhaih atho hoiah zok amhah boeh.

Nawadniasz góry ze swoich komnat, owocami twoich dzieł syci się ziemia.

14 Anih mah maitawnawk hanah phroh amprawksak; kami hanah anqam kahing amprawksak pongah, kami loe long hoiah caaknaek to a hnuk,

Sprawiasz, że rośnie trawa dla bydła i zioła na użytek człowieka, żeby dobywał chleb z ziemi;

15 kami poeknawmsak thaih misurtui, mikhmai pansak hanah situi, palungthin thacaksak hanah takaw to a paek.

I wino, które rozwesela serce człowieka, i oliwę, od której rozjaśnia się twarz, i chleb, który krzepi serce ludzkie.

16 Angraeng ih thingnawk loe tui amhah o; Lebanon ah a thling ih sidar thingnawk nuiah,

Nasycone są drzewa PANA, cedry Libanu, które zasadził;

17 tavaanawk tabu boh o; tahnong kapaw tuilawnnawk loe far thingnawk nuiah tabu boh o.

Na których ptaki mają swe gniazda; jedliny, na których bocian [ma] swój dom.

18 Maesangnawk to saza hoi satharnawk prathaih ahmuen ah a suek; cathaengnawk loe savehnawk ohhaih ahmuen ah a suek pae.

Wysokie góry są dla górskich kozłów, a skały [są] schronieniem dla królików.

19 Atue panoek hanah khrah to a sak; ni mah doeh niduemhaih atue to panoek.

Uczynił księżyc, aby odmierzał czas; słońce zna swój zachód.

20 Vinghaih to na sak moe, khoving naah, taw ih moinawk boih avah o.

Sprowadzasz ciemność i nastaje noc, w której wychodzą wszystkie zwierzęta leśne.

21 Saning nawk kaipuinawk loe taw ih moinawk kaek hanah a hang o; Sithaw khaeah caak han koi moi to pakrong o.

Lwiątka ryczą za łupem i szukają swego pokarmu od Boga.

22 Ni tacawt naah nawnto angpop o moe, angmacae ih thlungkhaw thungah tabok o.

Słońce wstaje, schodzą się razem i kładą się w swoich jamach.

23 To naah kami loe toksak hanah caeh moe, duembang khoek to tok a sak.

[Wtedy] wychodzi człowiek do swojej roboty i do swojej pracy aż do wieczora.

24 Aw Angraeng, na toksakhaih loe pop parai! To hmuennawk boih to palunghahaih hoiah na sak; long loe na sak ih hmuennawk hoiah koi,

O, jak liczne są twoje dzieła, PANIE! Wszystkie je uczyniłeś mądrze, ziemia jest pełna twego bogactwa.

25 kakawk parai tuipui doeh oh moe, kathoeng kalen moinawk hoi kroeklaek ai, long ah kavak moinawk doeh oh o.

Oto morze wielkie i szerokie, w nim niezliczone istoty pełzające, zwierzęta małe i wielkie.

26 Palongpuinawk loe to ahmuen ah caeh o; to ah amhai hanah, na sak ih kalen pui Leviathan doeh oh.

Po nim pływają okręty i Lewiatan, którego stworzyłeś, aby w nim igrał.

27 To moinawk loe nang khaeah ni amha o, atue phak naah to moinawk to na pacah.

Wszystko to czeka na ciebie, abyś dał im pokarm we właściwym czasie.

28 Na paek ih buh to ni, nihcae mah caak o; na ban pathae naah nihcae loe kahoih hmuen hoiah koi o.

[Gdy] dajesz im, zbierają; gdy otwierasz swą rękę, sycą się dobrami.

29 Mikhmai na hawk naah, nihcae raihaih tong o; nihcae anghahhaih takhi na lak pae ving naah, nihcae loe duek o moe, maiphu ah amlaem o let.

[Lecz gdy] ukrywasz swe oblicze, trwożą się; gdy odbierasz im ducha, giną i obracają się w proch.

30 Na Muithla to na patoeh moe, nihcae to na sak; long krang hae nang thasak let.

[Gdy] wysyłasz twego ducha, zostają stworzone i odnawiasz oblicze ziemi.

31 Angraeng lensawkhaih loe dungzan khoek to om poe tih; Angraeng loe a toksakhaihnawk pongah anghoe tih.

Niech chwała PANA trwa na wieki, niech się raduje PAN swymi dziełami.

32 Long to a khet moe, anghuensak; anih mah maenawk sui naah, hmaikhue tacawt o.

Patrzy na ziemię, a ona drży, dotyka gór, a dymią.

33 Ka hing thung Angraeng khaeah laa ka sak han; khosak nathung ka Sithaw pakoehhaih laa to ka sak han.

Będę śpiewał PANU, póki żyję; będę śpiewał memu Bogu, póki istnieję.

34 Ka poekhaih loe angmah khaeah anghoehaih ah om nasoe; kai loe Angraeng ah kang hoe han.

Moje rozmyślanie o nim wdzięczne będzie, rozraduję się w PANU.

35 Kazae kaminawk loe long hoiah anghmaa o nasoe loe, kasae kaminawk doeh om o hmah lai nasoe. Aw ka hinghaih, Angraeng to tahamhoihaih paek ah. Angraeng to pakoeh ah.

Niech zostaną wytraceni z ziemi grzesznicy i niech nie będzie już niegodziwych! Błogosław, moja duszo, PANA. Alleluja.