Palungha Lok 23
1 Ukkung hoi buh nawnto caak han nang hnut naah, na tuinuen to kahoihah angsum ah;
Når du sit til bords hjå ein hovding, so agta vel på kven du hev fyre deg,
2 buhcaak nam oeh hmoek nahaeloe, na qawnh to haita hoi aah baktiah ni oh.
og set ein kniv på strupen din, um mathugen din er stor.
3 Kakhraem anih ih buh to khit hmah; to buh loe alinghaih buh ah ni oh.
Fys ikkje etter hans lostemat, for det er dårande føda.
4 Angraeng thai hanah toksah hmah; na palunghahaih to oep hmah.
Mød deg ei med å verta rik, lat fara den klokskapen din!
5 Nawnetta ah anghma thaih hmuen to na khet maw? Tangtang ni van bangah kazawk tahmu baktih toengah, angraenghaih doeh pakhraeh tawnh moe, azawk ving.
Lat ei augo fljuga til det som kverv, for det gjer seg vengjer, det er visst, som ein ørn som flyg til himmels.
6 Uthaih tawn kami ih buh to caa pae hmah; anih ih kahoih caaknaek doeh khit pae hmah;
Et ikkje brød hjå den som misunner deg, og fys ikkje etter hans lostemat!
7 anih loe a palung thung hoi poek ih baktih toengah oh; caa ah loe nae ah, tiah ang naa, toe palung tang hoiah thui ai.
For som han reknar ut i sjæli si, soleis er han. «Et og drikk!» han segjer til deg, men hjarta hans er ikkje med deg.
8 Zetta na caak ih buh to palok roep ueloe, kahoih loknawk to na sung moeng tih.
For biten din som du hev ete, lyt du spy upp att, og du hev spilt dine fagre ord.
9 Kamthu khaeah lokthui hmah; anih loe na thuih ih palunghahaih lok to patoek tih.
For øyro på dåren skal du ikkje tala, for han vanvyrder visdommen i dine ord.
10 Canghnii ih prae angzithaih ramri to pathui hmah; naqah ih lawk to lomh pae hmah;
Flyt ikkje gamall merkestein, og kom ei inn på åkrane åt faderlause.
11 anih krangkung loe thacak; Angraeng mah nihcae kawng pongah na thuitaek tih.
For deira målsmann er sterk, han skal føra saki deira imot deg.
12 Thuitaekhaih bangah palung paek ah loe, palunghahaih lok bangah na naa to patueng ah.
Vend hjarta ditt til age og øyro dine til kunnskaps ord!
13 Nawkta to thuitaek hanah paquem hmah; anih to cung hoiah na boh cadoeh dueh mak ai.
Lat ikkje guten vera utan age! Slær du han med riset, skal han ikkje døy.
Du slær han med riset, og sjæli hans bergar du frå helheim. (Sheol h7585)
15 Ka capa, palunghahaih na tawnh nahaeloe, ka palung hae anghoe tih.
Son min, vert hjarta ditt vist, so gled seg og mitt hjarta,
16 Ue, na pahni mah katoeng hmuen to thuih naah, ka palung hae anghoe tih.
og nyro mine fegnast når lipporn’ dine talar det som rett er.
17 Kazae kaminawk to awt hmah; Angraeng zithaih khue to palung thung hoi poek ah.
Lat ikkje hjarta ditt misunna syndarar, men stræva stødt etter gudlegdom.
18 Na oephaih loe hmabang ah oh, na oephaih loe boeng mak ai.
For då er du viss på ei framtid, og di von skal ei verta til inkjes.
19 Ka capa, tahngai ah loe palungha ah; katoeng loklam ah na poekhaih palung to suem ah.
Høyr du, son min, og vert vis, og lat hjarta ditt ganga beint fram på vegen.
20 Mu coih kami, moi caak koeh hmoek kami hoi angkom hmah.
Ver ikkje med millom vindrikkarar, millom deim som foret seg på kjøt.
21 Mu coih kami hoi caaknaek amoeh kaminawk loe amtang tih; iih koeh hmoek kami loe amtanghaih mah khuk hmoek tih.
For drikkar og storetar fatig vert, og svevn gjev fillor for klæde.
22 Na tapenkung nam pa ih lok to tahngai ah, nam no mitong naah hnap hmah.
Høyr på far din som avla deg, og vanvyrd ei mor di når ho vert gamall!
23 Loktang to qan ah, zaw let hmah; palunghahaih, thuitaekhaih hoi panoekhaih to talawk ah.
Kjøp sanning og sel henne ikkje, visdom og age og vit.
24 Katoeng kami ih ampa loe paroeai anghoe tih; palungha caa tapen ampa loe a caa nuiah anghoe tih.
Storleg fegnast far til den rettferdige, og den som fær ein vis son, skal få gleda av han.
25 Nam no hoi nam pa to anghoe tih, nang tapenkung loe anghoehaih tawn tih.
Lat far din og mor di gleda seg, og ho som fødde deg, fegnast.
26 Ka capa, palung to na paek ah loe, ka loklamnawk hae na mik hoiah khen ah.
Son min, gjev meg hjarta ditt, og lat dine augo lika vegarne mine.
27 Tangzat zaw nongpata loe kathuk tangqom baktih, minawk zoek thaih nongpata loe tamcaek tuikhaw baktiah oh.
For skjøkja er som djupe gravi og den framande kona som tronge brunnen,
28 Mingcah baktiah kami to angang moe, nongpanawk zaehaih to pungsak.
ja, ho ligg på lur som ein ransmann, og ho aukar talet på utrue folk.
29 Khosak bing kami loe mi maw? Mi maw palungsae? Mi maw patangh? Mi maw amoek? Tidoeh na ai ah mi maw nganbawh kana hak? Mi maw mik kamlingh?
Kven hev sorg? Kven hev sut? Kven hev dragsmål? Kven hev klagemål? Kven hev sjølvvalde sår? Kven hev dimsynte augo?
30 To baktih kaminawk loe mu naek angsum thai ai kami, tasi hoi atok ih mu naek hanah pakrong kaminawk ni.
Dei som drygjer lenge hjå vinen, dei som kjem og smakar på mjøden.
31 Mu kathim maw, boengloeng pong lawn naah rong kampha mu maw, naek naah akun kahoih mu kathim maw to khen hmah.
Sjå ikkje på vinen kor han raudnar, kor vænt han smiler i staupet! lett renn han ned.
32 Boenghaih ah loe pahui baktiah kami to patuk moe, pahui sae ih kasoetui baktiah oh.
Men sidan han sting som ein slange og høgg som ein orm.
33 Na mik mah kahoih ai nongpata to khen ueloe, na poekhaih palungthin to amkhraengsak ving tih.
Då skal augo dine sjå rare syner, og hjarta ditt talar tull og tøv.
34 Ue, nang loe tuipui um ah iip kami baktih, palong paehhaih qui nuiah iip kami baktiah na om tih.
Du vert som låg du i havsens djup, eller låg i toppen av mastri.
35 Nihcae mah ang boh o, toe kana panoek ai; ang caep o, toe tidoeh ka panoek ai! Kang thawk naah, naek hanah mu to pakrong let han vop, tiah ni na thui tih.
«Dei slo meg, men det gjorde’kje vondt, dei banka meg, men eg kjende det ikkje. Når skal eg vakna? Eg vil få tak i endå meir.»
