Mathai 10
1 Anih loe kami hatlai hnettonawk to angmah khaeah kawk moe, kasae taqawknawk haek thaihaih, ngannathaih hoi congca nathaihnawk hoisakthaihaih to a paek.
So kalla han til seg dei tolv læresveinarne sine, og gav deim magt yver ureine ånder, so dei kunde driva deim ut, og kraft til å lækja all sjukdom og vanhelsa.
2 Patoeh ih kami hatlai hnettonawk ih ahmin loe; hmaloe koek ah, Piter, tiah kawk ih Simon hoi amnawk Andru; Zebedi capa Jakob hoi amnawk Johan;
So er namni på dei tolv apostlarne: Fyrst Simon, han som kallast Peter, so Andreas, bror hans, og Jakob, son åt Sebedæus, og Johannes, bror hans,
3 Philip hoi Bartholomu; Thomas hoi tamut congkung Mathai; Alfai capa Jokob hoi Lebbai, tiah kalah ahmin kaom Thadai;
Filip og Bartolomæus, Tomas og Mattæus, tollmannen, Jakob, son åt Alfæus, og Lebbæus,
4 Kananite, tiah kawk ih Simon, Anih kaminawk ban ah paekkung, Juda Iskariot cae hae ni.
Simon Kananæus og Judas Iskariot, den same som sveik honom.
5 Jesu mah hae kami hatlai hnettonawk patoeh moe, nihcae khaeah, Gentel kaminawk khaeah caeh o hmah, Samaritan kaminawk ih vangpui ah doeh akun o hmah:
Desse tolv var det Jesus sende ut, og han rettleidde deim og sagde: «Tak ikkje vegen til heidningarne, og gakk ikkje inn i nokon av samaritan-byarne!
6 toe tuu kanghmaa Israel imthung takohnawk khaeah caeh oh.
Gakk heller til dei forkomne lambi av Israelshuset!
7 Na caeh o naah, van prae loe zoi boeh, tiah taphong oh.
Og kvar de kjem, so gjer kunnigt at himmelriket er nær!
8 Nganna kaminawk to ngantui o sak ah, ngansae man kaminawk to ciim o sak ah loe, kadueh kaminawk to pathawk oh, taqawknawk to haek oh: azom ah na hnuk o ih hmuen to azom ah paek oh.
Læk helselause, vekk upp daude, gjer spillsjuke reine, driv ut djevlar! For inkje hev de fenge det, for inkje skal de gjeva det.
9 Phoisa tabu thungah sui, sum kanglung hoi sum kamling phoisa to sin o hmah,
Tak ikkje med dykk gull eller sylv eller kopar i belti dykkar,
10 kholong na caeh o naah pasah, khukbuen hnetto, khokpanai hoi cunghet doeh sin o hmah: toksahkung loe a tok sakhaih atho to hnuk han krak.
ikkje ferdaskreppa, ikkje tvo trøyor, ikkje skor, ikkje stav! For ein arbeidsmann er kosten sin verd.
11 Vangpui ah maw, to tih ai boeh loe vangta ah maw, na kun o naah, na toemh o han koi im to pakrong oh; to ahmuen hoi na hloi o ai karoek to to im ah om o poe ah.
Kvar gong de kjem til ein by eller ei grend, so høyr etter kven der er som er verd å taka imot dykk, og hjå honom skal de vera til de tek ut att.
12 Im maeto thungah na kun o naah, lok tapring oh.
Når de kjem inn i eit hus, so lys velsigning yver det,
13 To im ah oh han amcuk nahaeloe, na monghaih a nuiah om nasoe: toe amcuk ai nahaeloe, na monghaih to nangmah khaeah amlaem let nasoe.
og er huset verdt det, so skal det få den velsigningi de hev lyst, men er det ikkje verdt det, so skal velsigningi koma attende til dykk.
14 Mi kawbaktih doeh nang toemsak ai, na lok doeh tahngai ai nahaeloe, to im hoiah maw, to tih ai boeh loe to vangpui hoiah maw na tacawt o naah, na khok pong ih maiphu to takhoek oh.
Og er det nokon stad dei ikkje vil taka imot dykk og ikkje vil høyra på ordi dykkar, so gakk ut att or det huset eller den byen, og rist dusti av føterne dykkar!
15 Loktang kang thuih o, lokcaekhaih niah to vangpui loe Sodom hoi Gomorrah vangpui pongah nung kue tih.
det segjer eg dykk for visst: På domedag skal det ganga Sodoma- og Gomorralandet likare enn den byen.
16 Khenah, tasuinawk salak ih tuu baktiah ni kang patoeh o: to pongah pahui baktiah palungha oh loe, pahuu baktiah acoe oh.
Sjå no eg sender dykk liksom sauer inn i ulveflokken; ver då kloke som ormen og godtrugne som duva!
17 Kaminawk khae hoiah acoe oh: to tih ai nahaeloe lokcaekhaih im ah na caeh o haih ueloe, angmacae ih Sineko ah na bop o moeng tih.
Tak dykk i vare for folk! For dei kjem til å gjeva dykk yver til domstolarne og hudfletta dykk i synagogorne sine,
18 Kai pongah nihcae hoi Gentel kaminawk khaeah hnukung ah na oh o hanah, prae ukkungnawk hoi siangpahrangnawk khaeah na caeh o haih tih.
og for kongar og landshovdingar skal dei føra dykk fram for mi skuld, so de skal vitna for deim og for heidningarne.
19 Toe ang naeh o naah, nangcae mah kawbangmaw ka thuih o han, timaw ka thuih o han, tiah poek o hmah: to na atue thuem roe ah, na thuih o han ih lok to na paek tih.
Men når dei dreg dykk for retten, so syt ikkje for korleis eller kva de skal tala! Ordi de skal tala, skal de få i same stundi.
20 Lokthuikung loe nangcae na ai ni, nangcae Ampa ih Muithla mah ni nangcae thungah lok to thuih.
For det er ikkje de som talar; det er åndi åt far dykkar som talar i dykk.
21 Nawkamya mah nawkamya, ampa mah a caa to paduek hanah paek tih: a caanawk mah amno hoi ampa to misa ah suem ueloe, nihcae to paduek hanah sah o tih.
Bror skal senda bror i dauden, og faren barnet sitt, og born skal standa fram mot foreldri sine, og valda at dei lyt døy.
22 Kai pongah kaminawk boih mah na hnukma o tih: toe boeng khoek to pauep kami loe pahlonghaih to hnu tih.
Og alle skal hata dykk for mitt namn skuld: men den som held ut til endes, han skal verta frelst.
23 Ahmuen maeto ah na pacaekthlaek o nahaeloe, kalah ahmuen bangah caeh o taak ah: loktang kang thuih o, Kami Capa angzo ai karoek to Israel ih vangpuinawk to nam kae o boih mak ai.
Når dei då søkjer etter dykk i ein by, so røm til ein annan! For det segjer eg dykk for visst: De vinn ikkje vitja alle byarne i Israel fyrr Menneskjesonen kjem.
24 Ca amtuk kami loe patukkung ranui ah om ai, tamna doeh angmah ih angraeng ranui ah om ai.
Læresveinen er ikkje yver meisteren, og tenaren er ikkje yver husbonden sin.
25 Ca amtuk kami to patukkung baktiah oh moe, tamna doeh angraeng baktiah oh boeh loe khawt boeh. Im tawnkung to Beelzabub, tiah kawk o nahaeloe, anih imthung takoh ih kaminawk cae loe kawkruk maw kawk o tih?
Det lyt vera nok for læresveinen at han vert som meisteren sin, og for tenaren at han vert som husbonden. Hev dei kalla husbonden Be’elsebul, kann so husfolket venta det betre?
26 To pongah nihcae to zii o hmah: amtueng thai han ai ah kraeng ih hmuen tidoeh om ai; panoek thai han ai ah, hawk ih hmuen tidoeh om mak ai.
Ver då ikkje rædde deim! For ingen ting er løynt anna det ein gong kjem upp, og ingen ting dult anna det ein gong vert kjent.
27 Khoving ah kang thuih o ih lok to, khodai ah thui oh: naa hoi na thaih o ih lok to imphu nuiah taphong oh.
Det som eg segjer dykk i myrkret, skal de tala i ljoset, og det som vert kviskra i øyra på dykk, skal de ropa ut på taki.
28 Takpum paduek thaih, hinghaih pakhra paduek thai ai kaminawk to zii o hmah: toe hinghaih pakhra hoi takpum hell thungah paduek thaih hmaek kami to zii oh. (Geenna g1067)
Ottast ikkje dei som drep likamen, men ikkje kann drepa sjæli! Ottast heller honom som kann tyna både sjæl og likam i helvite! (Geenna g1067)
29 Paritca hnetto loe phoisa dip maeto hoiah zawh o na ai maw? Toe van ah kaom nangcae Ampa koehhaih baktih ai ah loe maeto doeh long ah krah mak ai.
Sel dei ikkje tvo sporvar for ein skilling? Og ikkje ein av deim fell ned på jordi utan Far dykkar vil.
30 Nangcae lu nui ih sam mataeng doeh kroek boih ah oh.
Og jamvel alle håri på hovudet dykkar er talde.
31 To pongah zii o hmah, nangcae loe paritcanawk pongah atho na oh o kue.
So ver ikkje rædde! De er meir enn mange sporvar.
32 To pongah mi kawbaktih doeh kaminawk hmaa ah kai angdoe haih kami loe, van ah kaom kam Pa hmaa ah anih to kang doet haih toeng han.
Den som då kjennest ved meg for folk, honom skal eg og kjennast ved for far min i himmelen;
33 Toe mi kawbaktih doeh kaminawk hmaa ah kai pahnawt kami loe, van ah kaom kam Pa hmaa ah anih to ka pahnawt toeng han.
Men den som avneittar meg for folk, honom skal eg og avneitta for far min i himmelen.
34 Kai loe angdaehhaih sin han ih ni long ah kang zoh, tiah poek o hmah: angdaehhaih sin hanah kang zo ai, sumsen sin han ih ni kang zoh.
De må’kje tru eg er komen for å føra fred ned på jordi! Eg er’kje komen med fred, men med sverd.
35 Kai pongah kami mah ampa to misa ah suem tih, canu mah amno to misa ah suem ueloe, langah mah angmah ih amni to misa ah suem tih,
Eg er komen for å setja ufred millom far og son, og millom mor og dotter, og millom vermor og sonekona,
36 a imthung ih kami a misa ah ohsak han ih ni kang zoh, tiah a naa.
og mannen skal få sin eigen huslyd til uven.
37 Kai pongah amno maw, ampa maw, palung kue kami loe kai ih kami ah oh han amcuk ai; a canu maw, a capa maw, kai pongah palung kue kami loe kai ih kami ah oh han amcuk ai.
Den som hev far eller mor kjærare enn meg, er ikkje verd meg, og den som hev son eller dotter kjærare enn meg, er ikkje verd meg,
38 Angmah ih thinglam to aput moe, ka hnukah bang ai kami loe, kai ih kami ah oh han amcuk ai.
og den som ikkje tek krossen sin og fylgjer etter meg, er ikkje verd meg.
39 A hinghaih pakrong kami loe, pathlong ving tih: kai pongah a hinghaih pathlong ving kami loe hinghaih to hnu tih.
Den som vinn livet sitt, skal missa det, og den som misser livet for mi skuld, skal vinna det.
40 Nangcae talawk kami loe kai talawk kami ah oh, kai talawk kami loe kai patoehkung talawk kami ah oh.
Den som tek imot dykk, tek imot meg, og den som tek imot meg, tek imot honom som sende meg.
41 Tahmaa ih ahmin hoiah tahmaa talawk kami loe, tahmaa ih tangqum to hnu tih; katoeng kami ih ahmin hoiah katoeng kami talawk kami loe, katoeng kami ih tangqum to hnu tih.
Den som tek imot ein profet for di han er ein profet, skal få same løni som ein profet, og den som tek imot ein rettferdig for di han er rettferdig, skal få same løni som ein rettferdig.
42 Mi kawbaktih doeh tetta hae kaminawk thung ih maeto khaeah, hnukbang kami maeto ih ahmin hoiah tui angqai boengloeng maeto paek kami loe, loktang kang thuih o, angmah ih tangqum to sung mak ai, tiah a naa.
Og den som gjev ein av desse små um det er’kje anna enn ei skål med kaldt vatn, for di han er min læresvein, han skal på ingen måte missa løna si, det segjer eg dykk for visst.»
