< Luka 10 >

1 To pacoengah Angraeng mah kalah kami quisarihtonawk doeh tok paek, a caeh han ih avang hoi ahmuen kruekah, nihcae to kami hnetto ah patoeh.
Y DESPUES de estas cosas, designó el Señor aun otros setenta, los cuales envió de dos en dos, delante de sí, á toda ciudad y lugar á donde él habia de venir.
2 Anih mah nihcae khaeah, Cang aah han pop parai, toe toksah kaminawk loe tamsi o: lawk tawnkung mah a lawk ah cang aat kaminawk patoeh thai hanah lawkthui oh.
Y les decia: La mies á la verdad [es] mucha, mas los obreros pocos: por tanto rogad al Señor de la mies que envie obreros á su mies.
3 Khenah, Na caeh o han ih loklam ah, tasuinawk salak ih tuu baktiah ni kang patoeh o.
Andad, hé aquí yo os envio como á corderos en medio de lobos.
4 Phiosa tabu, pasah hoi khokpanai doeh sin o hmah: loklam ah mi kawbaktih doeh lok tapring o hmah.
No lleveis bolsa, ni alforja, ni calzado; y á nadie saludeis en el camino.
5 Mi kawbaktih im ah doeh na kun o naah, hmaloe koekah hae imthung ah monghaih om nasoe, tiah thui oh.
En cualquier casa donde entrareis primeramente decid: Paz [sea] á esta casa.
6 To imthung ah monghaih koeh kami om nahaeloe, anih nuiah nangcae monghaih to om tih; om ai nahaeloe monghaih to nangmacae khaeah amlaem let tih.
Y si hubiere allí algun hijo de paz vuestra paz reposará sobre él: y si no, se volverá á vosotros.
7 Natoem o ih im ah om o poe ah, ang paek o ih caaknaek to caa oh loe, nae oh: toksahkung loe toksakhaih atho hnuk han krak. Im maeto hoi maeto bangah angpuen o hmah.
Y posad en aquella misma casa comiendo y bebiendo lo que os dieren; porque el obrero digno es de su salario. No [os] paseis de casa en casa.
8 Kawbaktih avang ah doeh na kun o naah, nihcae mah na toem o sak nahaeloe, nangcae hmaa ah patoem ih hmuennawk to caa oh.
Y en cualquier ciudad donde entrareis? y os recibieren, comed lo que os pusieren delante;
9 To ah nganna kaminawk ngantui o sak ah loe, nihcae khaeah, Sithaw mah siangpahrang ah uk ih prae loe nangcae khaeah phak tom boeh, tiah thui oh.
Y sanad los enfermos que en ella hubiere; y decidles: Se ha llegado á vosotros el reino de Dios.
10 Toe vangpui maeto thungah na kun o naah, nangcae toem o sak ai nahaeloe, to vangpui ih lampuinawk thungah caeh oh loe,
Mas en cualquier ciudad donde entrareis, y no os recibieren, saliendo por sus calles, decid:
11 nangcae koeh ai ih amtuengsak hanah, kaicae khokpadae ah kakap, na vangpui thung ih maiphu hae kang takhoek o thuih boeh: toe hae hae kahoihah panoek oh, Sithaw ukhaih prae loe nangcae khaeah phak tom boeh, tiah thui pae oh.
Aun el polvo que se nos ha pegado de vuestra ciudad á nuestros piés, sacudimos en vosotros: esto empero sabed, que el reino de los cielos se ha llegado á vosotros.
12 Kang thuih o, to ni phak naah to vangpui loe, Sodom vangpui pongah kanung kue lokcaekhaih to tong tih.
Y os digo que los de Sodoma tendrán más remision aquel dia, que aquella ciudad.
13 Korazin, khosak na bing! Bethsaida, khosak na bing! Nanghnik khaeah thacakhaih hoiah sak ih tok baktih toengah Tura hoi Sidon vangpui ah sak nahaeloe, canghnii ah ni buri kahni to angkhuk o ueloe, maiphu pong anghnut hoiah dawnpakhuem o tih boeh.
¡Ay de tí, Corazin! ¡Ay de tí, Bethsaida! que si en Tiro y en Sidon hubieran sido hechas las maravillas que se han hecho en vosotras, ya dias ha que, sentados en cilicio y ceniza, se habrian arrepentido.
14 Lokcaekhaih niah nanghnik loe, Tura hoi Sidon vangpui pongah kanung kue lokcaekhaih to na tong hoi tih.
Por tanto Tiro y Sidon tendrán más remision que vosotras en el juicio.
15 Nang, Kapernuam, van khoek to nam koeh langlacadoeh, hell thungah ni na khrah tathuk tih. (Hadēs g86)
Y tú, Capernaum, que hasta los cielos estás levantada, hasta los infiernos serás abajada. (Hadēs g86)
16 Nangcae ih lok tahngai kami loe, kai ih lok tahngai kami ah ni oh o; nangcae patoek kami loe kai patoek kami ah ni oh o; kai patoek kami loe kai patoehkung patoek kami ah oh o, tiah a naa.
El que á vosotros oye, á mí oye; y el que á vosotros desecha, á mí desecha; y el que á mí desecha, desecha al que me envió.
17 Quisarihto kaminawk loe anghoehaih hoiah amlaem o moe, Angraeng, taqawknawk mataeng doeh nang ih ahmin hoiah ka pazawk o, tiah a naa o.
Y volvieron los setenta con gozo, diciendo: Señor, aun los demonios se nos sujetan en tu nombre.
18 Anih mah nihcae khaeah, Tangphrapuek baktiah van bang hoiah krah tathuk Setan to ka hnuk.
Y les dijo: Yo veia á Satanás, como un rayo, que caia del cielo.
19 Khenah, Pahui, sataai atit thaihaih hoi thacak misa pazawk thaihaih to kang paek o boeh: tih hmuen mah doeh nganbawh kana na paek o mak ai.
Hé aquí os doy potestad de hollar sobre las serpientes y sobre los escorpiones, y sobre toda fuerza del enemigo; y nada os dañará.
20 Kahoih ai muithlanawk na pazawk o pongah, anghoe o hmah, van prae ah nangcae ih ahmin tarik boeh pongah anghoe oh, tiah a naa.
Mas no os goceis de esto, [á saber, ] que los espíritus se os sujetan; ántes gozáos de que vuestros nombres están escritos en los cielos.
21 To nathuem ah Jesu loe Muithla ah anghoe moe, Aw Pa, long hoi van Angraeng, palungha kami hoi panoekhaih tawn kaminawk khae hoiah hae hmuennawk hae na hawk moe, nawktanawk khaeah nam tuengsak boeh: Ue, Pa, hae loe na mikhnuk ah kahoih hmuen ah oh.
En aquella misma hora Jesus se alegró en espíritu, y dijo: Yo te alabo, oh Padre, Señor del cielo y de la tierra, que escondiste estas cosas á los sabios entendidos, y las has revelado á los pequeños: así Padre, porque así te agradó.
22 Kam Pa mah hmuennawk boih ang paek boeh: Ampa ai ah loe, mi kawbaktih mah doeh Capa loe mi maw, tito panoek ai; Capa mah ai ah loe, Ampa loe mi maw, tito mi mah doeh panoek ai, Capa mah Anih amtuengsak han koeh ih kami khue mah ai ah loe, mi mah doeh Ampa to panoek ai, tiah a naa.
Todas las cosas me son entregadas de mi Padre: y nadie sabe quién sea el Hijo, sino el Padre; ni quién sea el Padre, sino el Hijo, y á quien el Hijo lo quisiere revelar.
23 Anih a hnukbang kaminawk khaeah angqoi moe, Na hnuk o ih hmuennawk kahnu mik loe tahamhoih:
Y vuelto particularmente á [sus] discípulos, dijo: Bienaventurados los ojos que ven lo que vosotros veis;
24 kang thuih o, pop parai tahmaa hoi siangpahrangnawk mah na hnuk o ih hmuennawk to hnuk hanah koeh o, toe hnu o thai ai; na thaih o ih hmuennawk thaih hanah a koeh o, toe thaih o thai ai, tiah a naa.
Porque os digo que muchos profetas y reyes desearon ver lo que vosotros veis, y no [lo] vieron; y oir lo que oís, y no [lo] oyeron.
25 Khenah, daan kop kami maeto loe anih to tanoek hanah angdoet moe, Patukkung, dungzan hinghaih ka hnuk hanah timaw ka sak han? tiah a naa. (aiōnios g166)
Y hé aquí, un doctor de la ley se levantó tentándole, y diciendo: Maestro, ¿haciendo qué cosa poseeré la vida eterna? (aiōnios g166)
26 Anih mah to kami khaeah, Kaalok thungah timaw tarik? Kawbangah maw na thaih? tiah a naa.
Y él le dijo: ¿Qué esta escrito en la ley? ¿Cómo lees?
27 To kami mah, Na Angraeng Sithaw to palungthin boih, na hinghaih pakhra boih, na thacakhaih boih, na poekhaih boih hoiah palung ah; to pacoengah na imtaeng kami to nangmah ih takpum baktih toengah palung ah, tiah thuih, tiah pathim pae.
Y él respondiendo, dijo: Amarás al Señor tu Dios de todo tu corazon, y de toda tu alma, y de todas tus fuerzas, y de todo tu entendimiento; y á tu projimo, como á tí mismo.
28 Jesu mah to kami khaeah, Nang pathim ih lok loe amsoem: to tiah sah ah, na hing tih, tiah a naa.
Y díjole. Bien has respondido: haz esto, y vivirás.
29 Toe to kami loe angmah hoi angmah to katoeng kami ah oh han koeh pongah, Jesu khaeah, Ka imtaeng kami loe mi maw? tiah a naa.
Mas él, queriéndose justificar á sí mismo, dijo á Jesus: ¿Y quién es mi prójimo?
30 Jesu mah, Kami maeto loe Jerusalem hoiah Jeriko ah caeh tathuk, to naah kamqunawk hoiah angqum, nihcae mah to kami ih khukbuen to khring pae o moe, anih to kadueh duih khoek to boh o pacoengah, caeh o taak.
Y respondiendo Jesus, dijo: Un hombre descendia de Jerusalem á Jericó, y cayó en [manos de] ladrones, los cuales le despojaron, é hiriéndole, se fueron dejándole medio muerto.
31 To naah qaima maeto loe poek ai pui hoiah to loklam ah caeh tathuk: anih mah to kami to hnuk naah, kalah bangah ayae taak.
Y aconteció, que descendió un sacerdote por el mismo camino; y viéndole se pasó de un lado.
32 To baktih toengah, Levi kami maeto doeh to loklam ah caeh toeng, anih mah to kami to hnuk naah, kalah bangah a caeh taak ving.
Y asimismo un Levita llegando cerca de aquel lugar, y viéndole, se pasó de un lado.
33 Toe Samaria kami maeto loe, to kami ohhaih ahmuen ah caeh: to kami to a hnuk naah, anih nuiah tahmenhaih to tawnh,
Mas un Samaritano que transitaba, viniendo cerca de él, y viéndole, fué movido á misericordia;
34 anih khaeah caeh moe, situi hoi misurtui to a nok pae, anih ih ahmaanawk to komh pae pacoengah, anih to angmah ih laa hrang nuiah angthuengsak, to kami to angvin toemhaih im ah caeh haih moe, anih to a khetzawn.
Y llegándose, vendó sus heridas echándo[le] aceite y vino: y poniéndole sobre su cabalgadura, llevólo al meson, y cuidó de él.
35 Khawnbang ah to im hoi tacawt naah loe, anih mah phoisa hnetto lak moe, angvin im toepkung hanah a paek, anih khaeah, Hae kami hae kahoihah khen ah, kang zoh let naah, na pasaeng ih phoisa to kang paek boih let han hmang, tiah a naa.
Y otro dia al partir, sacó dos denarios, y diólos al huésped, y le dijo: Cuídamele; y todo lo que demás gastares, yo cuando vuelva te [lo] pagaré.
36 To tih nahaeloe poek oh, to kami thumto thungah, kawbaktih kami maw kamqunawk mah boh pak palak pongah, angsong sut kami ih imtaeng kami ah om tih, tiah a naa.
¿Quién, pues, de estos tres te parece que fué el prójimo de aquel que cayó en [manos de] los ladrones?
37 Daan kop kami mah, Boh pakpalak ih kami nuiah tahmenhaih tawn kami, tiah a naa. Jesu mah anih khaeah, Caeh ah loe, to tiah sah ah, tiah a naa.
Y él dijo: El que usó con él de misericordia. Entónces Jesus le dijo: Vé y haz tú lo mismo.
38 Nihcae caeh o li naah, avang maeto thungah akun o: Martha, tiah ahmin kaom nongpata maeto mah anih to angmah im ah toemsak.
Y aconteció, que yendo, entró él en una aldéa; y una mujer, llamada Marta, le recibió en su casa:
39 Nongpata loe Meri, tiah kawk ih amnawk nongpata maeto tawnh, anih loe Jesu ih lok tahngai hanah, Jesu khokkung ah anghnut.
Y esta tenia una hermana, que se llamaba María, la cual sentándose á los piés del Señor, oia su palabra.
40 Toe Martha loe caaknaek to thongh pongah tok kong ai, anih khaeah Martha angzoh moe, Angraeng, kam nawk mah kaimah buengah tok ang saksak, anih to na khet sut han maw? Kai ang bomh hanah na thui pae ah, tiah a naa.
Empero Marta se distraia en muchos servicios; y sobreviniendo, dice: Señor, ¿no tienes cuidado que mi hermana me deja servir sola? Díle, pues, que me ayude.
41 Jesu mah nongpata khaeah, Martha, Martha, paroeai hmuenmae nuiah mawnhaih na tawnh:
Pero respondiendo Jesus, le dijo: Marta, Marta, cuidadosa estás, y con las muchas cosas estás turbada:
42 angaihaih hmuen maeto oh vop: Meri mah loe kahoih hmuen to qoih boeh, to hmuen loe anih khae hoiah la ving thai mak ai, tiah a naa.
Empero una cosa es necesaria; y María escogió la buena parte, la cual no le será quitada.

< Luka 10 >