Johan 8
1 Jesu loe Olive mae ah caeh.
Jesus gjekk til Oljeberget.
2 Anih loe khawnbang khawnthaw ah tempul ah caeh let, to naah kaminawk boih anih khaeah angzoh o; anih loe anghnut moe, nihcae to patuk.
Andre morgonen var han atter i templet; alt folket kom til honom, og han sette seg og lærde deim.
3 To naah ca tarik kaminawk hoi Farasinawk mah sava laep ah zaehaih sah nongpata maeto anih khaeah hoih o; kaminawk salakah nongpata to angdoet o sak pacoengah,
Då kjem dei skriftlærde og farisæarane med ei kona som var teki i egteskapsbrot; dei stelte henne midt framfyre honom
4 nihcae mah Jesu khaeah, Patukkung, zaehaih sak li naah hae nongpata hae ka naeh o.
og sagde: «Meister, denne kona hev dei kome yver med ho gjorde hor.
5 Mosi ih kaalok baktiah, hae baktih nongpata loe thlung hoi vah maat han oh: toe nangmah loe kawbangmaw na poek? tiah a naa o.
Moses hev sagt oss fyre i lovi at slike kvinnor skal steinast; kva segjer no du?»
6 Anih to zae net thai hanah, nihcae mah Anih to tanoek o. Toe Jesu loe lu takhum moe, nihcae ih lok thaih ai baktiah banpazung hoiah long ah ca tarik.
Det sagde dei av di dei vilde freista honom, so dei kunde hava noko å klaga honom for. Jesus lutte seg ned og skreiv med fingeren på marki.
7 Nihcae mah boeng ai ah Anih to lokdueng o pongah, Anih loe angthawk tahang moe, nihcae khaeah, Nangcae thung ih zaehaih tawn ai kami mah, nongpata to thlung hoi va o hmaloe nasoe, tiah a naa.
Då dei heldt på og spurde, rette han seg upp og sagde: «Lat den av dykk som er syndelaus kasta den fyrste steinen på henne!»
8 Anih loe takhum moe, long ah ca tarik let.
So lutte han seg ned att, og skreiv på marki.
9 Nihcae mah to lok to thaih o naah, angmacae panoekhaih palung mah angmacae zaehaih to amtuengsak pongah, kacoeh hoi kamtong boeng khoek to, maeto pacoeng maeto tacawt o boih: Jesu hoi toah nawnto angdoe nongpata khue oh hoi sut.
Men då dei høyrde det, gjekk dei burt, ein etter ein - dei eldste fyrst - so Jesus vart åleine att med kona som stod der.
10 Jesu angthawk naah, nongpata khue ai ah loe, mi doeh hnu ai boeh. Anih mah nongpata khaeah, Nongpata, Nang zaehaih net kaminawk loe naa ah maw caeh o boih boeh? Mi mah doeh lok na caek o ai maw? tiah a naa.
Då rette han seg upp og sagde til henne: «Kvar er dei, kona? Hev ingen felt domen yver deg?»
11 Nongpata mah, Angraeng, Mi mah doeh lok na caek o ai, tiah naa. Jesu mah nongpata khaeah, Kai mah doeh lok kang caek ai: caeh ah loe zaehaih sah let hmah lai ah, tiah a naa.
«Ingen, Herre, » svara ho. «So dømer ikkje eg deg heller, » sagde Jesus: «Gakk heim, og synda ikkje meir!»
12 Jesu mah nihcae khaeah lokthuih let, Kai loe long aanghaih ah ka oh: Ka hnukah bang kami loe, vinghaih thungah caeh mak ai, hinghaih to hnu tih, tiah a naa.
So tala Jesus atter til deim og sagde: «Eg er ljoset åt verdi. Den som fylgjer meg, skal ikkje ganga i myrkret, men hava livsens ljos.»
13 Farasinawk mah anih khaeah, Nang loe nangmah hoi nangmah hnukung ah na oh; hnukung ah na ohhaih to amsoem ai, tiah a naa o.
Då sagde farisæarane til honom: «Du vitnar um deg sjølv; vitnemålet ditt sæter ikkje.»
14 Jesu mah nihcae khaeah, Kaimah hoi kaimah hnukung ah oh cadoeh, Kai loe naa hoiah maw angzoh moe, naa ah maw ka caeh han, tito ka panoek pongah, hnukung ah ka ohhaih loe amsoem: toe nangcae loe Kai naa hoiah maw angzoh moe, naa ah maw ka caeh han, tito na panoek o ai.
Jesus svara deim so: «Um eg so vitnar um meg sjølv, so er vitnemålet mitt sant; for eg veit kvar eg er komen ifrå og kvar eg fer av, men de veit ikkje kvar eg kjem ifrå eller kvar eg fer av.
15 Nangcae loe taksa baktiah lok na caek o; toe Kai loe mi doeh lok ka caek vai ai.
De dømer etter kjøtet, eg dømer ingen;
16 Kai loe kaimah bueng ah ka om ai, Kai patoehkung Pa hoi nawnto ka oh pongah, lok ka caek aep to mah, ka lokcaekhaih loe amsoem.
men endå um eg dømer, so er domen min rett, for eg er ikkje einsleg, men eg og han som sende meg, er saman.
17 Kami hnetto mah thuih ih lok loe amsoem, tiah nangmacae ih daan thungah tarik ih oh.
Og i dykkar eigi lov stend skrive at tvo manns vitnemål sæter.
18 Kai loe kaimah hoi kaimah hnukung ah Ka oh, Kai patoehkung Pa doeh Kai hnukung ah oh.
Her er det eg som vitnar um meg sjølv, og Faderen, som sende meg, vitnar um meg.»
19 To naah nihcae mah anih khaeah, Nam pa loe naa ah maw oh? tiah dueng o. Jesu mah, Kai doeh Kam Pa doeh na panoek o ai: Kai nang panoek o soe nahaeloe, kam Pa doeh na panoek o tih, tiah a naa.
«Kvar er far din?» sagde dei då. Jesus svara: «De kjenner korkje meg eller far min; kjende de meg, so kjende de far min og.»
20 Hae lok loe Jesu mah tempul thung ih phoisa bawm suekhaih taengah patuk nathuem ah thuih pae ih lok ah oh: angmah ih atue pha ai vop pongah, mi mah doeh anih to naeh o ai.
Desse ordi tala Jesus innmed tempelkista, med han lærde i heilagdomen, og ingen lagde hand på honom; for tidi hans var endå ikkje komi.
21 Jesu mah nihcae khaeah lokthuih pae let, Kai loe ka caeh ving han boeh, kai nang pakrong o tih, toe nangmacae zaehaih pongah na dueh o tih: ka caehhaih ahmuen ah nang zo o thai mak ai, tiah a naa.
Ein annan gong sagde han til deim: «Eg gjeng burt, og de kjem til å leita etter meg, og de skal døy i syndi dykkar; dit som eg gjeng, kann ikkje de koma.»
22 Judahnawk mah, Ka caehhaih ahmuen ah nang zo o thai mak ai, tiah a thuih pongah, angmah hoi angmah anghum han thuih kalang mue, tiah poek o.
«Tru han vil drepa seg sjølv?» sagde jødarne, «sidan han segjer: «Dit som eg gjeng, kann ikkje de koma?»»
23 Toe anih mah nihcae khaeah, Nangcae loe atlim bang ih kami ah na oh o; kai loe ranui bang ih kami ah ni ka oh: nangcae loe hae long kami ah na oh o; kai loe hae long kami na ai ni.
Då sagde han til deim: «De er nedantil, eg er ovantil; de er frå denne verdi, eg er ikkje frå denne verdi;
24 To pongah kang thuih o, Na zae o haih pongah na dueh o tih: Kai loe Anih to boeh ni, tiah na tang o ai nahaeloe, nangmacae zaehaih pongah na dueh o tih, tiah a naa.
difor sagde eg dykk at de skal døy i synderne dykkar; når de ikkje trur at eg er den eg er, so skal de døy i synderne dykkar.»
25 Nihcae mah anih khaeah, Nang loe mi aa? tiah dueng o. Jesu mah nihcae khaeah, Kai loe tangsuek nathuem hoi kang thuih o khing ih kami ah ka oh.
«Kven er du?» sagde dei då. «Kvi let eg’kje heller reint vera å tala til dykk?» svara Jesus.
26 Lok thuih moe, nangcae lokcaek hanah ka tawnh mangh: toe kai patoehkung loe loktang ah oh; anih khae hoi ka thaih ih hmuennawk ni long khaeah ka thuih, tiah a naa.
«Mykje hev eg å segja og døma um dykk; men han som sende meg, er sannordig, og eg talar ikkje anna til verdi enn det eg hev høyrt av honom.»
27 Jesu mah thuih ih Ampa kawng to nihcae mah thai pae o kop ai.
Dei skyna ikkje at det var Faderen han tala til deim um.
28 Jesu mah nihcae khaeah, Kami Capa na takhing o naah ni, Kai loe Anih to boeh ni, kaimah bueng ah tidoeh Ka sah ai; kam Pa mah ang patuk ih loknawk ni ka thuih, tiah na panoek o vop tih.
Difor sagde Jesus: «Når de fær lyft Menneskjesonen upp i høgdi, då skal de skyna at eg er den eg er, og at eg ikkje gjer noko av meg sjølv, men talar dette soleis som Far min lærde meg det.
29 Kai patoehkung loe Kai hoi nawnto oh: Pa mah kaimah bueng na caehtaak sut ai; a koeh ih hmuennawk ni ka sak pae toepsoep, tiah a naa.
Og han som sende meg, er med meg; han let meg ikkje vera åleine; for eg gjer allstødt det som tekkjest honom.»
30 Anih mah hae loknawk thuih naah, paroeai kaminawk mah anih to tang o.
Då han tala so, trudde mange på honom.
31 Jesu mah Anih tanghaih tawn Judahnawk khaeah, Ka lok ah na oh o poe nahaeloe, ka hnukbang kami tangtang ah ni na oh o.
So sagde Jesus til dei jødarne som trudde på honom: «Vert de verande i mitt ord, so er de rette læresveinarne mine,
32 Loktang to na panoek o ueloe, loktang mah na loih o sak tih, tiah a naa.
og de skal læra å kjenna sanningi, og sanningi skal gjera dykk frie.»
33 Nihcae mah anih khaeah, Kaicae loe Abraham ih atii ah ka oh o, minawk ih tamna ah ka om o vai ai: kawbangmaw na loih o tih, tiah na thuih? tiah pathim pae o.
«Me er Abrahams ætt, » lagde dei imot, «og hev aldri vore trælar for nokon; korleis hev det seg at du segjer: «De skal verta frie?»»
34 Jesu mah nihcae khaeah, Loktang to, loktang ah, Kang thuih o, mi kawbaktih doeh zaehaih sah kami loe zaehaih tamna ah oh.
Jesus svara: «Det segjer eg dykk for visst og sant: Kvar den som gjer synd, er træl åt syndi.
Men trælen vert ikkje verande i huset for all tid - sonen vert verande der for all tid. (aiōn g165)
36 To pongah Capa mah na loih o sak nahaeloe, na loih o tangtang tih.
Fær no Sonen frigjort dykk, so vert de retteleg frie.
37 Abraham ih atii ah na oh o, tito ka panoek; toe nangcae thungah ka lok ohhaih ahmuen om ai pongah, kai hum hanah nang pakrong o.
Eg veit at de er Abrahams ætt; men de tenkjer på å drepa meg, av di ordet mitt ikkje fær rom hjå dykk.
38 Kai loe Kam Pa khae hoi ka hnuk ih hmuen to ni ka thuih: nangcae loe nam pa khae hoi na hnuk o ih hmuen to na sak o, tiah a naa.
Eg talar um det eg hev set hjå far min, og soleis gjer de det som de hev høyrt av far dykkar.»
39 Nihcae mah anih khaeah, Abraham loe kaicae ih ampa ni, tiah pathim pae o. Jesu mah nihcae khaeah, Abraham ih caa ah na oh o nahaeloe, Abraham mah sak ih toknawk to na sak o han oh bae.
«Vår far er Abraham, » svara dei. Jesus segjer: «Var de Abrahams born, so gjorde de som Abraham gjorde;
40 Toe Sithaw khae hoi ka thaih ih, loktang lok kang thuih o pongah, vaihi Kai hum hanah nang pakrong o, Abraham loe to baktih hmuen to sah ai.
men no sit de um og vil drepe meg, ein mann som hev tala til dykk um sanningi, som eg hev høyrt av Gud. Slikt gjorde ikkje Abraham.
41 Nangcae loe nam panawk mah sak o ih hmuennawk ni na sak o, tiah a naa. Nihcae mah Anih khaeah, Kaicae loe payang caa na ai ni; kaicae loe Ampa, Sithaw maeto ni ka tawnh o, tiah a naa o.
De gjer som far dykkar gjorde.» «Me er ikkje fødde i hor, » sagde dei; «me hev ein far, Gud!»
42 Jesu mah nihcae khaeah, Kai loe Sithaw khae hoi tacawt kami ah ka oh, anih khae hoiah ni kang zoh; kai mah koeh ah kang zo ai, Sithaw loe nangcae Ampa ah om nahaeloe, anih mah kai ang patoeh pongah, kai hae nang palung o tih.
Jesus sagde til deim: Var Gud far dykkar, so hadde de meg kjær; for eg hev gjenge ut frå Gud, og er komen frå honom; ikkje heller er eg komen av meg sjølv; det er han som hev sendt meg.
43 Tipongah ka thuih ih lok na thaih o kop ai loe? Ka lok na tahngai o kop ai pongah ni, kalok hae na thaih o kop ai.
«Kvi skynar de ikkje min tale? Av di de ikkje toler å høyra ordi mine!
44 Nangcae loe nam pa taqawk ih caa ah na oh o, to pongah nam pa koehhaih sak hanah na koeh o. Anih loe tangsuek nathuem hoi boeh ni kami humkung ah oh, anih thungah loktang om ai pongah, anih loe loktang ah angdoe ai. Anih mah amsawnlok thuih naah, angmah koeh baktiah ni a thuih: anih loe lok amlai kami ah oh moe, lok amlai kaminawk ih ampa ah oh.
De hev djevelen til far, og det de vil, er å gjera det far dykkar hugast; han var ein manndråpar frå fyrste tid, og hev’kje sitt støde i sanningi; for det finst ikkje sanning i honom. Når han talar lygn, talar han av sitt eige; for han er ein ljugar og far åt lygni.
45 Loktang lok ka thuih pongah, Kai nang tang o ai.
Men av eg talar sanningi, trur det meg ikkje.
46 Nangcae thungah kai zaehaih net thaih na oh o maw? Loktang bae kang thuih o, tipongah Kai nang tang o ai loe?
Kven av dykk kann segja meg saka i nokor synd? Men når eg talar sanning, kvi trur de meg ikkje?
47 Sithaw kami loe, Sithaw ih loknawk to tahngaih: Sithaw kami ah na om o ai pongah ni, a lok na tahngai o ai, tiah a naa.
Den som er av Gud, høyrer Guds ord; de er ikkje av Gud, difor er det de ikkje høyrer.»
48 Judahnawk mah anih khaeah, Taqawk na tawnh, Samaritan kami maeto ah na oh, tiah kang naa o ih lok loe amsoem, tiah pathim pae o.
Då tok jødarne til ords og sagde til honom: «Er det’kje sant som me segjer at du er ein samaritan, og er forgjord?»
49 Jesu mah, Taqawk ka tawn ai; kam Pa to ni ka pakoeh, toe nangcae mah loe kasae nang thuih o.
Jesus svara: «Eg er ikkje forgjord; eg ærar Far min, og de vanærar meg.
50 Kaimah hoi kaimah amkoehhaih ka pakrong ai: Ka lensawkhaih pakrong moe, lokcaek kami Maeto oh.
Men eg søkjer ikkje mi eigi æra, det er ein som søkjer henne, og dømer.
51 Loktang to, loktang ah, Kang thuih o, Ka thuih ih lok pakuem kami loe, natuek naah doeh dueh mak ai, tiah a naa. (aiōn g165)
Det segjer eg dykk for visst og sant: Den som held seg etter mine ord, skal ikkje i all æva sjå dauden.» (aiōn g165)
52 Judahnawk mah anih khaeah, Taqawk na tawnh, tiah vaihi kang panoek o boeh. Abraham loe duek boeh moe, Tahmaanawk doeh duek o boeh; toe nang mah loe Ka lok pakuem kami loe, natuek naah doeh duekhaih hnu mak ai, tiah na thuih. (aiōn g165)
«No veit me at du er forgjord, » sagde jødarne. «Abraham hev døytt, og profetarne og, og du segjer: «Den som held seg etter mine ord, skal ikkje i all æva smaka dauden.» (aiōn g165)
53 Nang loe kaicae ampa Abraham pongah na len kue maw? Anih loe duek boeh, tahmaanawk doeh duek o boeh: nangmah hoi nangmah to kawbangmaw na poek? tiah a naa o.
Er då du større enn Abraham, ættfaren vår? han døydde, og profetarne døydde! Kven gjer du deg sjølv til?»
54 Jesu mah, Kaimah hoi kaimah amkoeh nahaeloe, to tiah kam koehhaih to tiah doeh angcoeng mak ai: Anih loe kaicae ih Sithaw ni, tiah na thuih o ih, Kam Pa mah ni Kai hae ang pakoeh:
Jesus svara: «Dersom eg ærar meg sjølv, so er æra mi ingen ting; det er Far min som ærar meg; de segjer han er dykkar Gud,
55 Anih to na panoek o ai, toe kaimah loe Anih to panoek: Anih to Ka panoek ai, tiah Ka thuih nahaeloe, Kai doeh nangcae baktiah amsawnlok thui kami ah ni ka om tih: toe anih to ka panoek moe, a thuih ih lok to ka pakuem.
men de hev ikkje kjent honom, men eg kjenner honom; sagde eg at eg ikkje kjenner honom, so var eg ein ljugar som de! Men eg kjenner honom og held meg etter hans ord.
56 Nangcae ampa Abraham loe Kai ih ani to hnuk hanah koeh parai: anih mah hnuk naah, paroeai anghoe, tiah pathim pae.
Abraham, ættfaren dykkar, gledde seg hjarteleg til å sjå min dag; og han såg honom og var fegen.»
57 Judahnawk mah anih khaeah, Nang loe saning quipangato mataeng doeh akoep ai vop, Abraham to na hnuk maw? tiah a naa o.
«Du er endå ikkje femti år, » sagde jødarne, «og so hev du set Abraham!»
58 Jesu mah nihcae khaeah, Loktang to, loktang ah, Kang thuih o, Abraham om ai naah, Ka oh boeh, tiah a naa.
Jesus sagde til deim: «Det segjer eg dykk for visst og sant: Fyrr Abraham vart til, er eg til.»
59 To naah nihcae mah Anih vah hanah thlung akhui o: toe Jesu mah anghawk taak ving, paroeai kaminawk salakah a caeh moe, tempul thung hoiah tacawt ving.
Då tok dei upp steinar og vilde kasta på honom; men Jesus løynde seg og gjekk ut or templet.
