Job 6
1 To naah Job mah,
Respondens autem Job, dixit:
2 Palung ka sethaih hoi raihaih loe tah thai mak ai,
Utinam appenderentur peccata mea quibus iram merui, et calamitas quam patior, in statera!
3 tuipui ih savuet pongah doeh azit kue, to pongah ni kamthlai hmoek ah lok ka paeh moeng.
Quasi arena maris hæc gravior appareret; unde et verba mea dolore sunt plena:
4 Thacak Sithaw ih palaanawk mah kai to cop moe, ka pakhra mah kasoe tui to naek; zitthok Sithaw thacakhaih loe ka hmaa ah oh.
quia sagittæ Domini in me sunt, quarum indignatio ebibit spiritum meum; et terrores Domini militant contra me.
5 Qam caak naah taw ih laa hrang hang maw? Caak han phroh oh naah maitawtae ambuu maw?
Numquid rugiet onager cum habuerit herbam? aut mugiet bos cum ante præsepe plenum steterit?
6 Kakhraem ai caaknaek paloi ai ah caak thai maw? To tih ai boeh loe aadui tui kanglung pongah khraemhaih oh maw?
aut poterit comedi insulsum, quod non est sale conditum? aut potest aliquis gustare quod gustatum affert mortem?
7 Ka pakhra mah to baktih caaknaek sui hanah koeh ai; to baktih caaknaek loe palungsethaih caaknaek ah oh.
Quæ prius nolebat tangere anima mea, nunc, præ angustia, cibi mei sunt.
8 Aw ka hnik ih hmuen to hak nasoe, ka koeh ih hmuen to Sithaw mah na paek nasoe!
Quis det ut veniat petitio mea, et quod expecto tribuat mihi Deus?
9 Sithaw mah kai hae paro nasoe, tiah koehhaih ka tawnh; a ban phok nasoe loe, na takroek pat halat nasoe!
et qui cœpit, ipse me conterat; solvat manum suam, et succidat me?
10 To tiah ni monghaih ka tawn tih, ue, palungsethaih ka pauep han, kai hae na tahmen hmah nasoe; Ciimcai Sithaw ih loknawk to ka aek ai.
Et hæc mihi sit consolatio, ut affligens me dolore, non parcat, nec contradicam sermonibus Sancti.
11 Thacakhaih ka tawn ai boeh, timaw ka oep khing han vop? Saning kasawk ah ka hing cadoeh tih oephaih maw oh vop?
Quæ est enim fortitudo mea, ut sustineam? aut quis finis meus, ut patienter agam?
12 Ka thacakhaih loe thlung thacakhaih ah maw oh? To tih ai boeh loe kai ih angan loe sumkamling ngan maw?
Nec fortitudo lapidum fortitudo mea, nec caro mea ænea est.
13 Kai loe kaimah hoi kaimah kang bomh thai ai, ka palunghahaih doeh boeng boeh.
Ecce non est auxilium mihi in me, et necessarii quoque mei recesserunt a me.
14 Patangkhang kami loe angmah ih ampui mah tahmenhaih amtuengsak han oh; toe anih mah tahmen ai nahaeloe, anih loe Lensawk Sithaw zithaih tawn ai kami ah ni oh.
Qui tollit ab amico suo misericordiam, timorem Domini derelinquit.
15 Kam nawkamyanawk loe kalen moe, kakang let vacong tui baktiah aling thaih kami ah oh o;
Fratres mei præterierunt me, sicut torrens qui raptim transit in convallibus.
16 to tui loe kamkhawk tui, amtueng ai ah kamzawt dantui mah lensak:
Qui timent pruinam, irruet super eos nix.
17 toe to tui loe nipui tue ah kang moe, ni kabae mah amzawtsak boih.
Tempore quo fuerint dissipati, peribunt; et ut incaluerit, solventur de loco suo.
18 To vacongnawk loe angmacae longhaih loklam to anghmang o, loklam ai ah a long o moe, anghmat angtaa o.
Involutæ sunt semitæ gressuum eorum; ambulabunt in vacuum, et peribunt.
19 Tema ih kaminawk mah tui to pakrong o, Sheba prae hoi kholong caeh kaminawk mah tui to oephaih hoiah zing o.
Considerate semitas Thema, itinera Saba, et expectate paulisper.
20 Nihcae oephaih tawnh o, toe palungboeng o ving; to ah phak o naah, palungboeng o.
Confusi sunt, quia speravi: venerunt quoque usque ad me, et pudore cooperti sunt.
21 To baktih toengah nangcae doeh azom pui ni, tiah amtueng boeh; ka tongh ih raihaih na hnuk o naah, na zit o boeh.
Nunc venistis; et modo videntes plagam meam, timetis.
22 Kai khaeah bokhaih tangqum to sin oh, to tih ai boeh loe na tawnh o ih hmuenmae thung hoiah tangqum na paek oh,
Numquid dixi: Afferte mihi, et de substantia vestra donate mihi?
23 misa ban thung hoiah na pahlong oh loe, thacak kami ban thung hoiah na krang oh, tiah ka thuih vai maw?
vel: Liberate me de manu hostis, et de manu robustorum eruite me?
24 Ka sak pazaehaih na patuek oh, kang hngaiduem han.
Docete me, et ego tacebo: et si quid forte ignoravi, instruite me.
25 Toenghaih lok loe thacak! Toe kasae nang aek o ih lok mah timaw angcoengsak?
Quare detraxistis sermonibus veritatis, cum e vobis nullus sit qui possit arguere me?
26 Ka thuih ih loknawk kasaethuih hanah na poek o maw, oephaih tawn ai kami mah thuih ih lok loe takhi baktih maw na poek o?
Ad increpandum tantum eloquia concinnatis, et in ventum verba profertis.
27 Ue, ampa tawn ai kaminawk to na pacaekthlaek o moe, nam puinawk hanah quum na qaih pae o.
Super pupillum irruitis, et subvertere nitimini amicum vestrum.
28 To pongah na khen oh; nangcae hmaa ah lok kam lai mak ai.
Verumtamen quod cœpistis explete: præbete aurem, et videte an mentiar.
29 Khopoek o let rae ah, zaehaih net o hmah; ue, khopoek o let raeh; kai loe toenghaih hoiah ni tok ka sak.
Respondete, obsecro, absque contentione; et loquentes id quod justum est, judicate.
30 Ka palai ah sethaih akap maw? Kai loe kasae kahoih pathlaeng thai ai kami ah maw ka oh?
Et non invenietis in lingua mea iniquitatem, nec in faucibus meis stultitia personabit.
