2 Korin 6

1 Anih hoi nawnto toksah kami ah a oh o baktih toengah, Sithaw tahmenhaih azom pui ah na talawk o han ai ah kang pacae o.

Men som medarbeidarar legg me dykk og på hjarta, at de ikkje til unyttes må taka imot Guds nåde.

2 (Talawk thaikoi atue ah lok kang tahngaih pae, pahlonghaih niah kang bomh, tiah Anih mah thuih: khenah, vaihi loe talawkhaih atue ah oh, khenah, vaihi loe pahlonghaih niah oh.)

For han segjer: «I den tid som meg tektest, bønhøyrde eg deg, og på frelse-dagen hjelpte eg deg.» Sjå, no er det tid som tekkjest vel, sjå, no er det frelse-dagen!

3 Ka sak o ih tok to kasae thuih han ai ah, raihaih omsak koi hmuen tidoeh ka sah o ai:

Og me gjev ikkje meinstøyt i nokon ting, so ikkje tenesta skal verta lasta,

4 Sithaw toksah kami ah ka oh o baktih toengah hmuen boih ah pauephaih, patangkhanghaih, amtanghaih, poek amrohaih,

men i alt viser me oss som Guds tenarar: ved stort tolmod, i trengslor, i naud, i hugverk,

5 bohhaih, thongkrakhaih, lokpunghaih, karai toksakhaih, iip thai ai ah ohhaih, buhcaa ai ah ohhaihnawk to ka tong o;

under slag, i fengsel, i upprør, i træling, i vaking, i fasta,

6 toe poekciimhaih, panoekthaihaih, palungsawkhaih, tahmenhaih, Kacai Muithla zaehhoihhaih, loktang amlunghaih,

ved reinleik, ved skynsemd, ved langmod, ved godleik, ved den Heilage Ande, ved uskrymta kjærleik,

7 loktang lok taphonghaih, Sithaw thacakhaih hoiah tok ka sak o moe, banqoi bantang toenghaih hmuen to kahni baktiah kang khuk o,

med sannings ord, med Guds kraft, med rettferds våpn på høgre og vinstre sida;

8 pakoehhaih lok, patoekhaih lok, kasae thuihaih lok hoi kahoih lok thuihaihnawk ka thaih o naah, kaicae loe aling thaih kaminawk baktiah ka oh o, toe loktang lok ni ka thuih o;

i æra og vanæra, med lastord og lovord, som villførande og endå sannferdige,

9 minawk mah panoek ai ih kami baktiah ka oh o, toe ahmin kam thang o; kadueh kami baktiah ka oh o, toe khenah, ka hing o; ang thuitaek o, toe ka dueh o ai;

som ukjende og endå velkjende, som døyande, og sjå, me liver! som dei som vert refste, men ikkje ihelslegne,

10 palungsae baktiah ka oh o, toe kang hoe o thaih poe; amtang kami baktiah ka oh o, toe paroeai kaminawk to kang raeng o sak; tidoeh tawn ai kami ah ka oh o, toe hmuen boih ka tawnh o.

som syrgjande, men alltid glade, som fatige, men som endå gjer mange rike, som inkje havande og endå eigande alt.

11 Aw Korin kaminawk, nangcae khaeah kamnoek ah lok kang thuih o boeh, nangcae han poekhaih kawk palung khongkha to kang paongh pae o.

Vår munn er upplaten mot dykk, korintarar, vårt hjarta hev vidga seg ut.

12 Nangcae han thok ka khaa o ai, toe nangcae mah ni poekhaih palung thok nang khah o thuih.

De hev ikkje trongt rom hjå oss, men det er trongt i dykkar hjarto.

13 Nangcae nuiah ka tawnh o ih poekhaih baktih toengah (ka caanawk baktiah ni lok kang thuih o, ) nangcae doeh poekhaih kawk palung to tawn o toeng ah.

Men til likt vederlag - eg talar som til born -: vidga de og ut dykkar hjarto!

14 Katang ai kaminawk hoi anghmong ai hmuen to nawnto phaw o hmah; katoeng kami hoi katoeng ai kami nawnto om thai tih maw? Aanghaih hoi vinghaih nawnto oh thai maw?

Gakk ikkje i framandt ok med vantruande! For kva samlag hev rettferd med urett? eller kva samfund hev ljos med myrker?

15 Kri hoi Belial angdaeh thai tih maw? Katang kami hoi katang ai kami doeh kawbangmaw nawnto om thai tih?

Og kva samklang er det millom Kristus og Belial? eller kva lut hev ein truande med ein vantruande?

16 Krang bokhaih im hoi Sithaw ih tempul to anghmong maw? Nangcae loe kahing Sithaw ih tempul ah ni na oh o. Sithaw mah, Nihcae thungah Ka oh moe, nihcae salakah kam kaeh han, nihcae ih Sithaw ah Ka oh han, nihcae loe Kai ih kami ah om to tih, tiah thuih.

Og kva semja hev Guds tempel med avgudar? For me er den livande Guds tempel, som Gud sagde: «Eg vil bu og ferdast millom deim, og eg vil vera deira Gud, og dei skal vera mitt folk.»

17 To pongah nihcae thung hoi tacawt ah loe, kamhoe ah om ah, tiah Angraeng mah thuih. Kaciim ai hmuen to sui o hmah, to tih nahaeloe nangcae to Kang talawk han.

«Difor, gakk ut frå deim, og skil dykk frå deim, segjer Herren, og rør ikkje ved ureint, so skal eg taka imot dykk,

18 Nangcae ih Ampa ah Ka oh han, nangcae loe Ka capa hoi canu ah na om o tih, tiah lensawk Angraeng mah thuih.

og eg skal vera dykk ein fader, og de skal vera meg søner og døtter, segjer Herren, den allmegtige.»