Job 14
1 Ang tawo, nga natawo sa usa ka babaye, Hamubo ra sa panuigon, ug tugob sa kasamok.
Man, that is born of a woman, Is of few days, and full of trouble.
2 Siya mobuswak sama sa usa ka bulak, ug pagaputlon: Siya nagadalagan usab ingon sa usa ka anino, ug dili magadayon.
He cometh forth like a flower, and is cut down: He fleeth also as a shadow, and continueth not.
3 Nan magabuka ba ikaw sa mga mata sa pagsud-ong kaniya, Ug magadala kanako sa hukmanan uban kanimo?
And dost thou open thine eyes upon such a one, And bringest me into judgment with thee?
4 Kinsa ang makakuha ug usa ka butang nga mahinlo gikan sa mahugaw? walay mausa.
Who can bring a clean thing out of an unclean? not one.
5 Sanglit ang iyang mga adlaw tinagalan, Ang gidaghanon sa iyang mga bulan anaa kanimo, Ug ikaw nagbutang ug mga utlanan kaniya nga dili niya malabang.
Seeing his days are determined, The number of his months is with thee, And thou hast appointed his bounds that he cannot pass;
6 Ayaw na siya pagsud-onga, aron siya makapahulay, Hangtud nga, ingon sa usa ka sulogoon, matapus niya ang adlaw.
Look away from him, that he may rest, Till he shall accomplish, as a hireling, his day.
7 Kay adunay kalauman sa usa ka kahoy, Kong kana pagaputlon aron nga manalingsing pag-usab, Ug nga ang diyutayng sanga niana dili mohunong.
For there is hope of a tree, If it be cut down, that it will sprout again, And that the tender branch thereof will not cease.
8 Bisan pa magakagulang ang gamot niana diha sa yuta, Ug ang tuud niana madunot sa yuta;
Though the root thereof wax old in the earth, And the stock thereof die in the ground;
9 Apan tungod sa baho sa tubig kana mangudlot, Ug mananga ingon sa usa ka tanum.
Yet through the scent of water it will bud, And put forth boughs like a plant.
10 Apan ang tawo mamatay, ug igalubong: Oo, ang gininhawa sa tawo mabugto, ug hain na man siya?
But man dieth, and is laid low: Yea, man giveth up the ghost, and where is he?
11 Ingon nga ang katubigan maitus sa dagat, Ug ang suba magakakunhod ug momala;
[As] the waters fail from the sea, And the river wasteth and drieth up;
12 Mao usab ang tawo mamatay ug dili na mobalik: Hangtud nga mawala ang kalangitan, sila dili na manghigmata, Dili usab sila mapukaw sa ilang pagkatulog.
So man lieth down and riseth not: Till the heavens be no more, they shall not awake, Nor be roused out of their sleep.
13 Oh nga sa Sheol unta tagoan mo ako, Nga imo unta akong ibutang sa tago, hangtud nga mahupay ang imong kaligutgut, Nga imo unta akong tagalan ug panahon, ug mahinumdum ka kanako! (Sheol h7585)
Oh that thou wouldest hide me in Sheol, That thou wouldest keep me secret, until thy wrath be past, That thou wouldest appoint me a set time, and remember me! (Sheol h7585)
14 Kong ang tawo mamatay, mabuhi ba siya pag-usab? Paabuton unta nako ang tanang adlaw sa akong pagpakigbisog, Hangtud ang akong pagkabalhin modangat.
If a man die, shall he live [again]? All the days of my warfare would I wait, Till my release should come.
15 Ikaw motawag unta, ug kanimo ako motubag: Ikaw mokinahanglan sa buhat sa imong mga kamot.
Thou wouldest call, and I would answer thee: Thou wouldest have a desire to the work of thy hands.
16 Apan karon imong ginaihap ang akong mga lakang? Dili ba ikaw magtimaan sa akong sala?
But now thou numberest my steps: Dost thou not watch over my sin?
17 Ang akong kalapasan gibaliktosan sulod sa usa ka puntil, Ug imong gitak-uman ang akong kadautan.
My transgression is sealed up in a bag, And thou fastenest up mine iniquity.
18 Apan ang bukid nga nagakatumpag, mawagtang: Ug ang bato mahasalikway gikan sa iyang nahamutangan;
But the mountain falling cometh to nought; And the rock is removed out of its place;
19 Ang katubigan magahilis sa mga bato; Ang mga pag-awas niana magabugwas sa abug sa yuta: Maingon man niana ginalaglag mo ang paglaum sa tawo.
The waters wear the stones; The overflowings thereof wash away the dust of the earth: So thou destroyest the hope of man.
20 Ikaw sa walay katapusan makadaug kaniya, ug siya molabay: Ikaw magausab sa iyang nawong, ug kaniya magapalakaw.
Thou prevailest for ever against him, and he passeth; Thou changest his countenance, and sendest him away.
21 Ang iyang mga anak mahimong dungganon, ug siya dili mahibalo niana; Ug sila ginahimong ubos apan siya dili makatimaan niana kanila.
His sons come to honor, and he knoweth it not; And they are brought low, but he perceiveth it not of them.
22 Apan kaniya may kasakit ang iyang unod, Ug sa sulod niya nagabangotan ang iyang kalag.
But his flesh upon him hath pain, And his soul within him mourneth.
