Job 10

1 Ang akong kalag gikapuyan na sa akong kinabuhi; Ipagula ko ang akong kaguol; ako mosulti sa kapait sa akong kalag.

My soul is weary of my life; I will leave my complaint upon myself; I will speak in the bitterness of my soul.

2 Akong ingnon ang Dios: Ayaw ako pagsiloti; Itudlo kanako kong unsay hinungdan sa imong pagpakiglalis kanako.

I will say to God, Do not condemn me; show me why thou contendest with me.

3 Maayo ba alang kanimo nga ikaw magalupig, Nga ikaw magabiay-biay sa buhat sa imong kamot, Ug magadan-ag sa ibabaw sa ginatambag sa mga dautan?

Is it good to thee that thou shouldest oppress, that thou shouldest despise the work of thy hands, and shine upon the counsel of the wicked?

4 Aduna ba ikaw ing mga mata nga unod? Kun ang imong pagtan-aw, sama ba sa tinan-awan sa tawo?

Hast thou eyes of flesh? or seest thou as man seeth?

5 Ang imong mga adlaw sama ba sa mga adlaw sa tawo, Kun ang imong katuigan ingon ba sa mga adlaw sa tawo,

Are thy days as the days of man? are thy years as man’s days,

6 Nga ikaw nagapangita man sa akong kadautan, Ug nagasusi sa akong sala,

That thou enquirest after my iniquity, and searchest after my sin?

7 Bisan ikaw nahibalo nga ako dili man dautan, Ug walay bisan kinsa nga arang makakuha gikan sa imong kamot?

Thou knowest that I am not wicked; and there is none that can deliver out of thy hand.

8 Ang imong mga kamot nagbuhat kanako ug nag-umol kanako, Sa tingub sa nagalibut; apan ikaw magapukan man kanako.

Thy hands have made me and fashioned me in all my parts; yet thou dost destroy me.

9 Hinumdumi, ipakilooy ko kanimo, nga ingon sa lapok imo akong giumol; Ug imo ba akong dad-on pag-usab sa abug?

Remember, I beseech thee, that thou hast made me as the clay; and wilt thou bring me into dust again?

10 Wala ba ako ibubo nimo ingon sa gatas, Ug gipagahi sama sa queso?

Hast thou not poured me out as milk, and curdled me like cheese?

11 Imo akong gibistihan sa panit ug unod, Ug imo akong gitagik sa mga bukog ug mga ugat.

Thou hast clothed me with skin and flesh, and hast fenced me with bones and sinews.

12 Ikaw naghatag kanako sa kinabuhi ug mahigugmaong-kalolot, Ug ang imong pagmatoto nakagbantay sa akong espiritu.

Thou hast granted me life and favour, and thy care hath preserved my spirit.

13 Apan kining mga butanga imong gitipigan sa imong kasingkasing; Ako nahibalo nga kini anaa ra kanimo:

And these things hast thou hid in thy heart: I know that this is with thee.

14 Kong ako makasala, nan ikaw magatimaan kanako, Ug ikaw dili kanako magpagawas sa akong kasal-anan.

If I sin, then thou markest me, and thou wilt not acquit me from my iniquity.

15 Kong ako dautan man, alaut ako; Kong ako matarung, dili lamang ako mopaitaas sa akong ulo, Kay puno man sa kaulawan, Ug nagatan-aw sa akong kagul-anan.

If I be wicked, woe to me; and if I be righteous, yet will I not lift up my head. I am full of confusion; therefore see thou my affliction;

16 Kong ang akong ulo magapataas sa iyang kaugalingon, ikaw, ingon sa usa ka leon magapangita kanako; Ug ikaw nagapadayag na usab kanako, sa imong kaugalingon, ingon nga kahibulongan.

For it increaseth. Thou huntest me as a fierce lion: and again thou showest thyself marvellous upon me.

17 Imong ginabag-o ang imong mga pagpamatuod batok kanako, Ug ginadugangan mo ang imong kasuko batok kanako: Ang mga kausaban ug kagubatan ania uban kanako.

Thou renewest thy witnesses against me, and increasest thy indignation upon me; changes and war are against me.

18 Busa ngano man nga imo akong gipagula gikan sa tiyan? Patay na unta ako, ug walay mata unta nga nakakita kanako.

Why then hast thou brought me forth from the womb? O that I had given up the ghost, and no eye had seen me!

19 Ako maingon unta, ingon sa wala ako matawo; Gihatud na unta ako gikan sa tago-angkan ngadto sa lubnganan.

I should have been as though I had not been; I should have been carried from the womb to the grave.

20 Dili ba diyutay da ang akong mga adlaw? nan humonong ka, Ug pasagdi ako aron nga makabaton ako ug diyutayng kalipay,

Are not my days few? cease then, and let me alone, that I may take comfort a little,

21 Sa dili pa ako mogikan nga gikan didto dili na mobalik, Ngadto sa yuta sa kangitngitan ug sa landong sa kamatayon;

Before I go to the place from which I shall not return, even to the land of darkness and the shadow of death;

22 Ang yuta mangitngit ingon sa tungang gabii, Sa yuta sa landong sa kamatayon, ug walay kahusay, Ug diin ang suga ingon sa tungang gabii.

A land of darkness, as darkness itself; and of the shadow of death, without any order, and where the light is as darkness.