Job 7

1 Wala bay lisod nga buluhaton sa tagsatagsa nga tawo sa yuta? Dili ba ang iyang mga adlaw sama sa mga adlaw sa sinuholang tawo?

Is there not a warfare to man on earth? And as the days of an hireling his days?

2 Sama sa ulipon nga nagtinguha gayod sa landong sa kagabhion, sama sa sinuholang tawo nga nagapangita sa iyang suhol—

As a servant desireth the shadow, And as a hireling expecteth his wage,

3 busa naglahutay ako sa mga bulan sa kaalautan; gihatagan ako sa kagabhion nga puno sa kalisdanan.

So I have been caused to inherit months of vanity, And nights of misery they numbered to me.

4 Sa dihang magahigda na ako, moingon ako sa akong kaugalingon, 'Kanus-a pa ako mobangon ug kanus-a ba matapos ang kagabhion?' Kanunay akong maglimbaglimbag hangtod sa pagkabanagbanag.

If I lay down then I said, 'When do I rise!' And evening hath been measured, And I have been full of tossings till dawn.

5 Ang akong unod nalukop na sa mga ulod ug sa nagtibugol nga abog; ang mga nuka sa akong panit namurot na, unya namuto ug makaluod.

Clothed hath been my flesh [with] worms, And a clod of dust, My skin hath been shrivelled and is loathsome,

6 Ang akong mga adlaw mas labing paspas kay sa lansadera sa maghahabol; milabay kini nga walay paglaom.

My days swifter than a weaving machine, And they are consumed without hope.

7 O Dios, hinumdomi ang akong kinabuhi nga usa lamang ka gininhawa; ang akong mga mata dili na makakita sa maayo.

Remember Thou that my life [is] a breath, Mine eye turneth not back to see good.

8 Ang mata sa Dios nga nagatan-aw kanako, dili na makakita kanako; ang mata sa Dios ilantaw kanako, apan mawala na ako.

The eye of my beholder beholdeth me not. Thine eyes [are] upon me — and I am not.

9 Sama sa panganod nga mahurot ug mahanaw, mao usab kaninyo nga mokanaog sa Seol dili na gayod mobalik sa ibabaw. (Sheol h7585)

Consumed hath been a cloud, and it goeth, So he who is going down to Sheol cometh not up. (Sheol h7585)

10 Dili na gayod siya mobalik sa iyang pinuy-anan; ni makaila pa kaniya sa iyang dapit.

He turneth not again to his house, Nor doth his place discern him again.

11 Busa dili ako mopugong sa akong baba; mosulti ako sa kaguol sa akong espiritu; mag-agulo ako sa kapait sa akong kalag.

Also I — I withhold not my mouth — I speak in the distress of my spirit, I talk in the bitterness of my soul.

12 Dagat ba ako o usa ka mabangis nga mananap sa dagat nga magbutang ka man ug usa ka magbalantay alang kanako?

A sea -[monster] am I, or a dragon, That thou settest over me a guard?

13 Sa dihang moingon ako, 'Ang akong higdaanan molipay kanako, ug ang akong banig mohupay sa akong inagulo,'

When I said, 'My bed doth comfort me,' He taketh away in my talking my couch.

14 unya gihadlok mo ako sa mga damgo ug gilisang ako pinaagi sa mga panan-awon,

And thou hast affrighted me with dreams, And from visions thou terrifiest me,

15 aron nga palabihon pa nako ang malumsan ug mamatay kay sa pagtipig niining akong kabukogan.

And my soul chooseth strangling, Death rather than my bones.

16 Giluod ako sa akong kinabuhi; dili na ako buot pa nga mabuhi sa kanunay; pasagdi ako nga mag-inusara kay kawang na man ang akong mga adlaw.

I have wasted away — not to the age do I live. Cease from me, for my days [are] vanity.

17 Unsa ba ang tawo nga gitagad mo man siya, nga gihunahuna mo man gayod siya,

What [is] man that Thou dost magnify him? And that Thou settest unto him Thy heart?

18 nga gibantayan mo man siya matag buntag ug gisulayan sa matag gutlo?

And inspectest him in the mornings, In the evenings dost try him?

19 Hangtod kanus-a ka pa ba mohunong sa pagsud-ong kanako, nga pasagdan mo akong mag-inusara hangtod nga matulon ko ang akong kaugalingong laway?

How long dost Thou not look from me? Thou dost not desist till I swallow my spittle.

20 Bisan kung nakasala ako, unsa man ang mabuhat niini alang kanimo, ikaw nga magbalantay sa katawhan? Nganong ako man ang imong gipunting, aron ba nga mahimo akong palas-onon alang kanimo?

I have sinned, what do I to Thee, O watcher of man? Why hast Thou set me for a mark to Thee, And I am for a burden to myself — and what?

21 Nganong dili mo man ako pasayloon ang akong kalapasan, ug kuhaon ang akong kasaypanan? Kay karon naghigda ako sa abog; magapangita ka pag-ayo kanako, apan mawala na ako.”

Thou dost not take away my transgression, And cause to pass away mine iniquity, Because now, for dust I lie down: And Thou hast sought me — and I am not!