Job 39

1 Nasayod ka ba kung kanus-a manganak sa ilang mga nati ang mga ilahas nga kanding sa kabukiran? Nakakita ka ba sa dihang ang mga binaw nakabaton sa ilang mga nati?

“¿Sabéis en qué momento paren las cabras montesas? ¿Observas cuando la cierva tiene cervatillo?

2 Makaihap ka ba sa mga bulan nga nanamkon sila? Nasayod ka ba sa panahon nga nakabaton sila sa ilang mga nati?

¿Puedes contar los meses que cumplen? ¿O sabes la hora en que dan a luz?

3 Naglubog sila ug gianak ang ilang nati, ug unya natapos na ang kasakit sa ilang pagpanganak.

Se inclinan. Llevan a sus crías. Terminan sus dolores de parto.

4 Nahimong kusgan ang ilang mga nati ug mitubo diha sa kaumahan; manggawas sila ug dili na mamalik pag-sab.

Sus crías se hacen fuertes. Crecen en el campo abierto. Salen y no vuelven.

5 Kinsa may nagpalingkawas sa ihalas nga asno? Kinsa man ang nagbadbad sa hikot sa paspas nga asno,

“¿Quién ha liberado al burro salvaje? O que ha soltado las amarras del asno veloz,

6 kansang puloy-anan akong gihimo sa Arabah, iyang balay sa parat nga yuta?

cuyo hogar he convertido en el desierto, y la tierra salada su morada?

7 Mikatawa siya sa pagtamay sa mga kasaba sa siyudad; wala niya nadunggan ang singgit sa nagmaneho.

Desprecia el tumulto de la ciudad, tampoco oye los gritos del conductor.

8 Naglatagaw siya sa kabukiran isip iyang sibsibanan; didto nangita siya sa tanang lunhaw nga tanom aron kaonon.

La cordillera es su pasto. Busca cada cosa verde.

9 Malipayon bang moalagad kanimo ang ihalas nga torong baka? Magtugot ba siya nga magpabilin sa imong pasongan?

“¿Se contentará el buey salvaje con servirte? ¿O se quedará junto a tu comedero?

10 Pinaagi sa pisi, madumalahan ba nimo ang ihalas nga torong baka aron darohon ang mga tudling? Darohon ba niya ang walog alang kanimo?

¿Puedes sujetar al buey salvaje en el surco con su arnés? ¿O va a labrar los valles después de ti?

11 Saligan ba nimo siya tungod kay kusgan kaayo siya? Biyaan ba nimo ang imong bulohaton ngadto kaniya?

¿Confiarás en él, porque su fuerza es grande? ¿O le dejarás tu trabajo?

12 Magsalig ka ba nga dad-on niya ang imong lugas sa balay, aron tigomon ang lugas sa imong giokanan?

¿Confiarás en él para que traiga a casa tu semilla? y recoger el grano de tu era?

13 Magarbohon ang ostrits nga mibukhad sa mga pako, apan tag-as ba ug nalukop ang ilang balahibo sa gugma?

“Las alas del avestruz se agitan con orgullo, ¿pero son las plumas y el plumaje del amor?

14 Kay biyaan niya ang iyang mga itlog diha sa yuta, ug gipainitan niya sila diha sa abog;

Porque deja sus huevos en la tierra, los calienta en el polvo,

15 nalimot siya nga mahimong matamakan sila o nga madugmok sila sa usa ka mapintas nga mananap.

y olvida que el pie puede aplastarlos, o que el animal salvaje los pisotee.

16 Dili maayo ang iyang pagtagad sa iyang mga piso nga daw dili kini iya; wala siya nahadlok nga mahimong kawang ang iyang paghago,

Trata con dureza a sus crías, como si no fueran suyas. Aunque su trabajo es en vano, no tiene miedo,

17 tungod kay gihikawan siya sa Dios sa kaalam ug wala siya gihatagan ug panabot.

porque Dios la ha privado de sabiduría, tampoco le ha impartido entendimiento.

18 Sa dihang paspas siyang modagan, magkatawa siya nga magtamay sa kabayo ug sa nagsakay niini.

Cuando se eleva a lo alto, desprecia al caballo y a su jinete.

19 Gihatagan mo ba ang kabayo sa iyang kusog? Gibistihan mo ba ang iyang liog sa iyang daw nag-awas nga buhok sa ulo?

“¿Le has dado fuerza al caballo? ¿Has vestido su cuello con una melena temblorosa?

20 Napalukso na ba nimo siya sama sa dulon? Gikahadlokan pag-ayo ang kahalangdon sa iyang pagpangusmo.

¿Le has hecho saltar como una langosta? La gloria de su resoplido es impresionante.

21 Nagpanikad siya sa tibuok niyang kusog ug nagmalipayon sa iyang kusog; nagdali siya sa pagsugat sa mga hinagiban.

Pisa el valle y se regocija en su fuerza. Sale al encuentro de los hombres armados.

22 Gitamay niya ang kahadlok ug wala naluya; dili siya motalikod sa espada.

Se burla del miedo y no se amilana, ni se aparta de la espada.

23 Ang sakoban nag-uyog diha sa iyang kiliran, uban sa nagpangidlap nga bangkaw.

El carcaj se sacude contra él, la lanza y la jabalina.

24 Gilamoy niya ang yuta sa kabangis ug hilabihang kasuko; sa tingog sa budyong, dili siya magpabilin ug barog sa usa lamang ka dapit.

Come la tierra con fiereza y rabia, ni se queda quieto al sonido de la trompeta.

25 Sa tanang higayon nga motingog na ang budyong, moingon siya, 'Aha!' Nasimahoan na niya ang gubat sa layo pa lamang— ang daw dalugdog nga panagsinggit sa mga nagdumala sa kasundalohan ug sa mga singgit panahon sa gubat.

Cada vez que suena la trompeta, resopla: “¡Ah! Huele la batalla a lo lejos, el estruendo de los capitanes, y los gritos.

26 Pinaagi ba sa imong kaalam nga habog nga milupad ang banog, nga iyang gibukhad ang iyang mga pako alang sa habagatan?

“¿Es por tu sabiduría que el halcón vuela, y extiende sus alas hacia el sur?

27 Pinaagi ba sa imong mga mando nga ang agila mipataas ug nagbuhat ug salag ngadto sa habog nga dapit?

¿Es por tu orden que el águila se levanta, y hace su nido en las alturas?

28 Nagpuyo siya sa mga pangpang ug lig-on nga naghimo sa iyang panimalay sa kinatumyan sa pangpang.

En el acantilado habita y hace su hogar, en la punta del acantilado y la fortaleza.

29 Gikan didto nangita siya sa iyang mga dagitonon; nakita sila sa iyang mga mata gikan sa layo kaayo nga dapit.

Desde allí espía la presa. Sus ojos lo ven de lejos.

30 Ang iyang mga piso usab moinom ug dugo; kung diin ang mga patay nga tawo, atua usab siya.”

Sus crías también chupan sangre. Donde están los muertos, allí está él”.