Job 21
1 Unya mitubag si Job ug miingon,
Then Job answered:
2 “Patalinghogi pag-ayo ang akong isulti, ug tugoti kini nga mohupay kaninyo.
“Listen carefully to my words; let this be your consolation to me.
3 Paantosa ako, ug magasulti usab ako; human ako makasulti, tamaya dayon ako.
Bear with me while I speak; then, after I have spoken, you may go on mocking.
4 Alang kanako, sa tawo ba ang akong sumbong? Nganong kinahanglan man nga dili ako mag-apura?
Is my complaint against a man? Then why should I not be impatient?
5 Tan-wa ako ug katingala, ug ibutang ang imong kamot sa imong baba.
Look at me and be appalled; put your hand over your mouth.
6 Sa paghunahuna ko sa akong mga pag-antos, nasamok gayod ako, ug nagagunit ang kahadlok sa akong unod.
When I remember, terror takes hold, and my body trembles in horror.
7 Nganong nagpadayon man ang mga daotang tawo sa pagkabuhi, hangtod matigulang, ug magdako nga kusgan diha sa gahom?
Why do the wicked live on, growing old and increasing in power?
8 Nagmalig-on ang ilang mga kaliwatan atubangan sa ilang panan-aw, ug nalig-on ang ilang kaliwatan atubangan sa ilang mga mata.
Their descendants are established around them, and their offspring before their eyes.
9 Ang ilang mga balay mahilayo gikan sa kahadlok; bisan ang sungkod sa Dios anaa kanila.
Their homes are safe from fear; no rod of punishment from God is upon them.
10 Misanay ang ilang torong baka; wala gayod kini napakyas sa pagbuhat niana; ang ilang mga bayeng baka nanagpanganak ug wala nangamatay ang ilang mga nati.
Their bulls breed without fail; their cows bear calves and do not miscarry.
11 Pagawason nila ang ilang mga anak sama sa panon sa mananap, ug nanagsayaw ang ilang mga anak.
They send forth their little ones like a flock; their children skip about,
12 Nanag-awit sila uban ang mga tambor ug alpa ug nagsadya uban sa mga sonata sa plawta.
singing to the tambourine and lyre and making merry at the sound of the flute.
They spend their days in prosperity and go down to Sheol in peace. (Sheol h7585)
14 Moingon sila sa Dios, 'Biya gikan kanamo tungod kay wala kami nangandoy ug bisan unsa nga kahibalo sa imong mga pamaagi.
Yet they say to God: ‘Leave us alone! For we have no desire to know Your ways.
15 Unsa man ang Gamhanan, nganong kinahanglan man nga mosimba kita kaniya? Unsa man ang atong makuha kung moampo kita kaniya?'
Who is the Almighty, that we should serve Him, and what would we gain if we pray to Him?’
16 Tan-awa, dili ba ang ilang kadagaya anaa man sa ilang mga kamot? Wala akoy mahimo sa tambag sa daotang tawo.
Still, their prosperity is not in their own hands, so I stay far from the counsel of the wicked.
17 Makapila man ka higayon nga ang suga sa tawong daotan palungon, o nga ang kalamidad mahitabo kanila? Makapila man ka higayon nga maghatag kanila ang Dios ug kalisdanan pinaagi sa iyang kasuko?
How often is the lamp of the wicked put out? Does disaster come upon them? Does God, in His anger, apportion destruction?
18 Makapila man ka higayon nga mahimo silang sama sa uhot atubangan sa hangin o sama sa tahop nga mapalid sa bagyo?
Are they like straw before the wind, like chaff swept away by a storm?
19 Miingon kamo, 'Nagalista ang Dios sa kasal-anan sa iyang mga anak aron bayran nila kini.' Tugoti nga siya mismo ang mobayad niini, aron masayod siya sa iyang kasal-anan.
It is said that God lays up one’s punishment for his children. Let God repay the man himself, so he will know it.
20 Tugoti nga makita niya ang iyang pagkalaglag, ug tugoti siya sa pag-inom sa kasuko sa Makagagahom.
Let his eyes see his own destruction; let him drink for himself the wrath of the Almighty.
21 Kay unsa man ang kalabotan niya sa iyang pamilya sa dihang ang gidaghanon sa iyang mga bulan giputol na?
For what does he care about his household after him, when the number of his months has run out?
22 Aduna bay makatudlo sa Dios ug kaalam nga bisan man gani ang anaa sa kahitas-an iyang ginahukman?
Can anyone teach knowledge to God, since He judges those on high?
23 Ang tawo mamatay diha sa iyang tibuok kusog, hingpit nga hilom ug kalmado.
One man dies full of vigor, completely secure and at ease.
24 Napuno sa gatas ang iyang lawas, ug ang kinauyokan sa iyang bukog nagyamog ug anaa sa maayo nga panlawas.
His body is well nourished, and his bones are rich with marrow.
25 Ang usa ka tawo namatay sa kapait sa kalag, ang usa ni wala nakasinati ug bisan unsang butang nga maayo.
Yet another man dies in the bitterness of his soul, having never tasted prosperity.
26 Managsama sila nga mihigda sa yuta; ang mga ulod nitabon kanilang duha.
But together they lie down in the dust, and worms cover them both.
27 Tan-awa, nasayod ako sa inyong mga hunahuna, ug sa inyong mga pamaagi aron himoon akong sayop.
Behold, I know your thoughts full well, the schemes by which you would wrong me.
28 Kay kamo moingon, 'Asa man karon ang balay sa prinsipe? Asa man ang tolda nga gipuy-an kaniadto sa daotang tawo?'
For you say, ‘Where now is the nobleman’s house, and where are the tents in which the wicked dwell?’
29 Wala ba kamo nangutana sa mga tawong nagapanaw? Wala ba kamo nasayod sa kamatuoran nga ilang giingon,
Have you never asked those who travel the roads? Do you not accept their reports?
30 nga ang daotang tawo ipahilayo sa adlaw sa kalamidad, ug nga ipahilayo siya gikan sa adlaw sa kasuko?
Indeed, the evil man is spared from the day of calamity, delivered from the day of wrath.
31 Kinsa man ang mohukom sa binuhatan sa tawong daotan sa iyang atubangan? Kinsa man ang mobayad sa iyang gibuhat?
Who denounces his behavior to his face? Who repays him for what he has done?
32 Hinuon ipakatawo siya aron ilubong; ang tawo magbantay sa iyang lubnganan.
He is carried to the grave, and watch is kept over his tomb.
33 Ang tibugol nga yuta sa walog mahimong tam-is kaniya; ang tanang mga tawo magasunod kaniya, ingon nga adunay dili maihap nga katawhan sa iyang atubangan.
The clods of the valley are sweet to him; everyone follows behind him, and those before him are without number.
34 Unsaon man ninyo ako paghupay sa walay pulos nga butang, nga bakak man gani ang inyong mga tubag?”
So how can you comfort me with empty words? For your answers remain full of falsehood.”
