Job 10
1 Gikapuyan na ako sa akong kinabuhi; ipadayag ko na ang akong sumbong; mosulti na ako sa kapaitan sa akong kalag.
My soul hath been weary of my life, I leave off my talking to myself, I speak in the bitterness of my soul.
2 Mosulti ako sa Dios, 'Ayaw dayon ako hukmi; ipakita una kanako nganong gipasanginlan mo ako.
I say unto God, 'Do not condemn me, Let me know why Thou dost strive [with] me.
3 Maayo ba kini alang kanimo nga makapanlupig kanako, aron tamayon ang buhat sa imong mga kamot samtang mipahiyom ikaw sa mga laraw sa mga daotan?
Is it good for Thee that Thou dost oppress? That Thou despisest the labour of Thy hands, And on the counsel of the wicked hast shone?
4 Aduna ka bay mga mata nga unodnon? Makita mo ba ang sama sa nakita sa tawo?
Eyes of flesh hast Thou? As man seeth — seest Thou?
5 Ang imong mga adlaw sama ba sa mga adlaw sa katawhan o ang imong mga katuigan sama ba sa katuigan sa mga tawo,
As the days of man [are] Thy days? Thy years as the days of a man?
6 nga nagpangita ka man sa akong kalapasan ug nagsusi sa akong mga sala,
That Thou inquirest for mine iniquity, And for my sin seekest?
7 bisan tuod nasayod ka nga ako dili sad-an ug walay usa nga makaluwas kanako gikan sa imong kamot?
For Thou knowest that I am not wicked, And there is no deliverer from Thy hand.
8 Ang imong mga kamot naghulma ug nag-umol kanako, apan nagalaglag ka man kanako.
Thy hands have taken pains about me, And they make me together round about, And Thou swallowest me up!
9 Hinumdumi, ipakilooy ko kanimo nga giumol mo ako sama sa lapok; dad-on mo ba ako pag-usab sa abug?
Remember, I pray Thee, That as clay Thou hast made me, And unto dust Thou dost bring me back.
10 Dili ba gibubo mo man ako sama sa gatas ug gipagahi daw sama sa keso?
Dost Thou not as milk pour me out? And as cheese curdle me?
11 Giputos mo ako sa panit ug sa unod ug gisumpay mo ang akong kabukogan uban ang kaugatan.
Skin and flesh Thou dost put on me, And with bones and sinews dost fence me.
12 Gihatagan mo ako sa kinabuhi ug matinud-anong kasabotan; ang imong pagtabang nagbantay sa akong espiritu.
Life and kindness Thou hast done with me. And Thy inspection hath preserved my spirit.
13 Apan kining mga butanga gitagoan mo sa imong kasingkasing— nasayod ako nga mao kini ang imong gihunahuna:
And these Thou hast laid up in Thy heart, I have known that this [is] with Thee.
14 nga kung makasala ako, timan-an mo kini; dili mo ako ipalingkawas sa akong kasaypanan.
If I sinned, then Thou hast observed me, And from mine iniquity dost not acquit me,
15 Kung daotan man ako, alaot ako; bisan kung ako matarong pa, dili ko mahangad ang akong ulo, sanglit kay puno man ako sa kaulawan ug nagtan-aw sa akong kaugalingong pag-antos.
If I have done wickedly — woe to me, And righteously — I lift not up my head, Full of shame — then see my affliction,
16 Kung ang akong ulo mohangad lamang sa iyang kaugalingon, mogukod ka kanako sama sa usa ka liyon; ikaw nagpadayag na usab kanako sa imong pagkagamhanan.
And it riseth — as a lion Thou huntest me. And Thou turnest back — Thou shewest Thyself wonderful in me.
17 May bag-o kang mga saksi batok kanako ug misamot ang imong kasuko batok kanako; gigubat mo ako uban sa mga bag-ong kasundalohan.
Thou renewest Thy witnesses against me, And dost multiply Thine anger with me, Changes and warfare [are] with me.
18 Nan, nganong gipagawas mo pa man ako sa tagoangkan? Namatay na lamang unta ako ug wala na untay mata nga nakakita kanako.
And why from the womb Hast Thou brought me forth? I expire, and the eye doth not see me.
19 Wala na lamang unta ako gipakatawo; Gihatod na lamang unta ako gikan sa tagoangkan paingon sa lubnganan.
As I had not been, I am, From the belly to the grave I am brought,
20 Dili ba hamubo na lamang ang akong mga adlaw? Nan undanga na, pasagdi ako nga mag-inusara, aron nga makapahulay ako sa makadiyut,
Are not my days few? Cease then, and put from me, And I brighten up a little,
21 sa dili pa ako molakaw sa dapit ug dili na mobalik, ngadto sa yuta sa kangitngit ug sa anino sa kamatayon,
Before I go, and return not, Unto a land of darkness and death-shade,
22 ang yuta mangitngit ingon sa tungang gabii, sa yuta sa anino sa kamatayon, walay kahapsayan diin ang kahayag sama sa tungang gabii.”'
A land of obscurity as thick darkness, Death-shade — and no order, And the shining [is] as thick darkness.'
