Jeremias 9

1 Kung makahatag pa lamang unta ug tubig ang akong ulo ug mahimong tuboran sa mga luha ang akong mga mata! Kay gitinguha ko ang paghilak adlaw ug gabii alang niadtong gipamatay nga anak nga babaye sa akong katawhan.

Who doth make my head waters, And mine eye a fountain of tears? And I weep by day and by night, For the wounded of the daughter of my people.

2 Kung aduna pa untay tawo nga makahatag kanako ug usa ka dapit aron kapuy-an alang sa mga magpapanaw sa kamingawan, diin moadto ako aron biyaan ang akong katawhan. Kung mabiyaan ko lamang sila, tungod kay mga mananapaw silang tanan, usa ka pundok sa mga mabudhion!

Who doth give me in a wilderness A lodging-place of travellers? And I leave my people, and go from them, For all of them [are] adulterers, An assembly of treacherous ones.

3 Mipahayag si Yahweh, “Gibawog nila ang mga pana nga mga bakak nga anaa sa ilang mga dila, apan dili kini tungod sa bisan unsa nga pagkamatinud-anon nga anaa kanila nga nakahimo kanilang kusgan ibabaw sa kalibotan. Nagpadayon sila sa pagkadaotan. Wala sila makaila kanako.”

And they bend their tongue, their bow [is] a lie, And not for stedfastness have they been mighty in the land, For from evil unto evil they have gone forth, And Me they have not known, An affirmation of Jehovah!

4 Ang matag-usa kaninyo, magbantay batok sa inyong silingan ug ayaw pagsalig kang bisan kinsa ninyo nga igsoong lalaki. Kay malimbongon gayod ang matag igsoong lalaki, ug ang matag silingan naglakaw sa pagkamabutangbutangon.

Each of his friend — beware ye, And on any brother, do not trust, For every brother doth utterly supplant, For every friend slanderously doth walk,

5 Ang matag tawo magbiaybiay sa iyang silingan ug wala magsulti sa kamatuoran. Nagtudlo ug malimbongong mga butang ang ilang mga dila. Naghago sila sa pagbuhat ug daotan.

And each at his friend they mock, And truth they do not speak, They taught their tongue to speak falsehood, To commit iniquity they have laboured.

6 Ang imong puloy-anan anaa taliwala sa limbong; pinaagi sa ilang limbong nagdumili sila sa pag-ila kanako—kini ang gipahayag ni Yahweh.”

thy dwelling [is] in the midst of deceit, Through deceit they refused to know Me, An affirmation of Jehovah.

7 Miingon si Yahweh nga pangulo sa kasundalohang anghel niini, “Tan-awa, tunawon ko sila ug sulayan, kay unsa paman ang akong mabuhat, tungod sa nabuhat sa akong katawhan?

Therefore, thus said Jehovah of Hosts: Lo, I am refining them, and have tried them, For how do I do because of the daughter of My people?

8 Daw hait nga mga udyong ang ilang mga dila; nagsulti sila sa dili matinud-anong mga butang. Nagmantala sila ug kalinaw sa ilang mga baba ngadto sa ilang mga silingan, apan namakak sila sulod sa ilang mga kasingkasing ngadto kanila.

A slaughtering arrow [is] their tongue, Deceit it hath spoken in its mouth, Peace with its neighbour it speaketh, And in its heart it layeth its ambush,

9 Dili ko ba gayod sila silotan tungod niini nga mga butang—kini ang gipahayag ni Yahweh— ug dili ko ba gayod mismo panimaslan ang nasod nga sama niini?

For these things do not I see after them? An affirmation of Jehovah, Against a nation such as this doth not My soul avenge itself?

10 Moawit ako ug usa ka awit sa pagbangotan ug pagtuaw alang sa kabukiran, ug pagaawiton ang awit alang sa patay sa kasagbotan. Kay gisunog sila aron walay bisan usa nga makalatas kanila. Dili sila makadungog sa tingog sa mga baka. Mikalagiw ang tanang kalanggaman sa kawanangan ug kahayopan.

For the mountains I lift up weeping and wailing, And for the habitations of the wilderness a lamentation, For they have been burnt up without any passing over, Nor have they heard the voice of cattle, From the fowl of the heavens unto the beast they have fled, they have gone.

11 Busa himoon ko ang Jerusalem nga mga tapok sa mga nagun-ob, usa ka tagoanan sa mga ihalas nga mga iro. Himoon ko nga magun-ob ang mga siyudad sa Juda ang mga dapit nga walay mga lumolupyo.

And I make Jerusalem become heaps, A habitation of dragons, And the cities of Judah I make a desolation, Without inhabitant.

12 Kinsa man gayod ang maalamon nga tawo ang makasabot niini? Alang kang kinsa man nagsulti si Yahweh, ug gipahayag niya kini? Nganong namatay man ug nagun-ob ang yuta sama sa kamingawan nga walay makalatas?

Who [is] the wise man? and he understandeth this, And he to whom the mouth of Jehovah spake? And he doth declare it, For what hath the land perished? It hath been burnt up as a wilderness, Without any passing through.

13 Miingon si Yahweh, “Tungod kay gisalikway nila ang akong balaod nga akong gihimo sa ilang atubangan, kay wala sila naminaw sa akong tingog o nagsubay pinaagi niini.

And Jehovah saith: Because of their forsaking My law that I set before them, And they have not hearkened to My voice nor walked in it,

14 Tungod kay nagsubay sila pinaagi sa ilang tig-a nga mga kasingkasing ug nagsunod sa mga Baal sumala sa gitudlo sa ilang mga amahan nga ilang buhaton.

And they walk after the stubbornness of their heart, And after the Baalim, that their fathers taught them,

15 Busa miingon niini si Yahweh nga pangulo sa kasundalohang anghel, ang Dios sa Israel, 'Tan-awa, pakan-on ko kining katawhan ug panyawan ug paimnon ug makahilo nga tubig.

Therefore, thus said Jehovah of Hosts, God of Israel: Lo, I am causing them — this people — to eat wormwood, And I have caused them to drink water of gall,

16 Unya patibulaagon ko sila taliwala sa mga nasod nga wala nila nasayran, sila ni ang ilang mga katigulangan. Padad-an ko sila ug espada hangtod nga malaglag ko gayod sila sa hingpit.”'

And I have scattered them among nations Which they knew not, they and their fathers, And have sent after them the sword, Till I have consumed them.

17 Miingon si Yahweh nga pangulo sa kasundalohang anghel niini, “Hunahunaa kini: Ipatawag ang mga mag-aawit alang sa patay; paanhia sila. Ipadala ang mga babaye nga hanas sa pagbangotan; paanhia sila.

Thus said Jehovah of Hosts: Consider ye, and call for mourning women, And they come, And to the wise women send, and they come,

18 Padalia sila ug paawita sa awit sa pagbangotan alang kanato, aron modagayday ang mga luha sa atong mga mata ug ang tubig sa atong mga pilok.

And they hasten, and lift up for us a wailing. And run down our eyes do tears, And from our eyelids do waters flow.

19 Kay nadungog ang pagtuaw didto sa Zion, 'Kung unsa kita kaalaot. Naulawan kita pag-ayo, kay gibiyaan nato ang yuta sukad gigun-ob nila ang atong mga balay.'

For — a voice of wailing is heard from Zion: How have we been spoiled! We have been greatly ashamed, Because we have forsaken the land, Because they have cast down our tabernacles.

20 Busa kamong mga babaye, paminawa ang pulong ni Yahweh; patalinghogi ang mga mensahe nga mogikan sa iyang baba. Unya tudloi ang inyong anak nga mga babaye ug awit sa pagbangotan, ug ang matag silingan nga babaye ug awit alang sa patay.

But hear, ye women, a word of Jehovah, And your ear receiveth a word of His mouth, And teach ye your daughters wailing, and each her neighbour lamentation.

21 Kay miabot ang kamatayon agi sa atong mga bintana; miadto kini sa atong mga palasyo. Mipatay kini sa mga bata nga anaa sa gawas, ug sa batan-ong mga lalaki nga anaa sa mga plasa sa siyudad.

For death hath come up into our windows, It hath come into our palaces, To cut off the suckling from without, Young men from the broad places.

22 Gipahayag kini, 'Kini ang gipahayag ni Yahweh—ang mga patayng lawas sa mga tawo mangatagak sama sa mga hugaw sa hayop nga anaa sa kaumahan, ug sama sa mga uhay human sa mga mag-aani, ug wala nay motigom niini.”'

Speak thus — an affirmation of Jehovah, And fallen hath the carcase of man, As dung on the face of the field, And as a handful after the reaper, And there is none gathering.

23 Miingon si Yahweh niini, “Ayaw tugoti nga magpasigarbo ang maalamong tawo sa iyang kaalam, o ang maggugubat sa iyang kusog. Ayaw tugoti nga magpasigarbo ang adunahan sa iyang mga bahandi.

Thus said Jehovah: Let not the wise boast himself in his wisdom, Nor let the mighty boast himself in his might, Let not the rich boast himself in his riches,

24 Kay kung magpasigarbo ang tawo sa bisan unsa, tugoti nga anaa kini, nga aduna siyay pagsabot ug nakaila kanako. Kay ako si Yahweh, nga nagbuhat uban sa maunongong kasabotan, pagkamaangayon ug pagkamatarong ibabaw sa kalibotan. Kay mao kini ang makapahimuot kanako—kini ang gipahayag ni Yahweh.”

But — in this let the boaster boast himself, In understanding and knowing Me, For I [am] Jehovah, doing kindness, Judgment, and righteousness, in the earth, For in these I have delighted, An affirmation of Jehovah.

25 Tan-awa, moabot ang mga adlaw—kini ang gipahayag ni Yahweh—sa dihang silotan ko ang tanan nga tinuli sa ilang lawas lamang.

Lo, days are coming — an affirmation of Jehovah, And I have laid a charge on all circumcised in the foreskin,

26 Silotan ko ang Ehipto ug Juda, ang Edom, ang katawhan sa Amon, ang Moab, ug ang tanang katawhan nga nagpagupit ug mubo kaayo. Kay dili mga tinuli kining mga nasora, ug ang tanang balay sa Israel adunay dili tinuli nga kasingkasing.”

On Egypt, and on Judah, and on Edom, And on the sons of Ammon, and on Moab, And on all cutting the corner [of the beard], Who are dwelling in the wilderness, For all the nations [are] uncircumcised, And all the house of Israel [are] uncircumcised in heart!