Hosea 13

1 “Sa dihang miistorya si Efraim, adunay pag-uyog. Gituboy niya ang iyang kaugalingon ngadto sa Israel, apan nahimo siyang sad-an tungod sa pagsimba kang Baal, ug namatay siya.

When Ephraim speaketh tremblingly, He hath been lifted up in Israel, When he becometh guilty in Baal he dieth.

2 Karon nagpakasala pa gayod sila ug dugang. Nagbuhat sila ug puthaw nga mga larawan gikan sa ilang plata, mga diosdios nga hinimo pag-ayo gikan sa mga banggiitan nga magkukulit. Miingon ang katawhan kanila, 'Mao kini ang mga kalalakin-an nga mohalad ug halok sa larawan nga baka.'

And now do they add to sin, And make to them a molten image of their silver, By their own understanding — idols, A work of artisans — all of it, Of them they say, who [are] sacrificers among men, 'The calves let them kiss.'

3 Busa mahisama sila sa mga panganod sa kabuntagon, sama sa yamog nga mahanaw sa sayo, sama sa tahop nga gipadpad palayo sa hangin gikan sa giokanan nga salog, ug sama sa aso gikan sa panghaw.

Therefore they are as a cloud of the morning, And as dew, rising early, going away, As chaff tossed about out of a floor, And as smoke out of a window.

4 Apan ako si Yahweh nga inyong Dios gikan sa yuta sa Ehipto. Kinahanglan nga ako lamang ang inyong ilhon nga Dios ug wala nay lain pa; kinahanglan nga ilhon ninyo nga walay laing manluluwas gawas kanako.

And I [am] Jehovah thy God from the land of Egypt, And a God besides Me thou dost not know, And a Saviour — there is none save Me.

5 Nailhan ko ikaw didto sa kamingawan, didto sa yuta nga hilabihan ka uga.

I — I have known thee in a wilderness, In a land of droughts.

6 Napuno ka sa dihang anaa kay sibsibanan; ug sa dihang napuno ka, nagmapahitas-on ang imong kasingkasing. Tungod niana gikalimtan mo ako.

According to their feedings they are satiated, They have been satiated, And their heart is lifted up, Therefore they have forgotten Me,

7 Mahimo akong sama sa liyon kanila; moatang ako sa dalan sama sa leopardo.

And I am to them as a lion, As a leopard by the way I look out.

8 Hasmagan ko sila sama sa oso nga gikawatan sa iyang mga anak. Kuniskunison ko ang ilang mga dughan, ug lamoyon ko sila sama sa liyon, sama sa ihalas nga mananap nga mokuniskunis pag-ayo kanila.

I do meet them as a bereaved bear, And I rend the enclosure of their heart.

9 Laglagon ko ikaw, Israel; kinsa man ang makatabang kanimo?

And I consume them there as a lioness, A beast of the field doth rend them.

10 Asa na man karon ang imong hari, aron nga moluwas kanimo ug sa tanan nimong mga siyudad? Asa na man ang imong mga tigdumala, nga tungod kanila miingon ka kanako, 'Tagai ako ug hari ug mga prinsipe'?

Thou hast destroyed thyself, O Israel, But in Me [is] thy help, Where [is] thy king now — And he doth save thee in all thy cities? And thy judges of whom thou didst say, 'Give to me a king and heads?'

11 Gihatagan ko ikaw ug hari tungod sa akong kasuko, ug gikuha ko siya sa akong kapungot.

I give to thee a king in Mine anger, And I take away in My wrath.

12 Nagtapun-og na gayod ang kalapasan ug ang pagkasad-an ni Efraim.

Bound up [is] the iniquity of Ephraim, Hidden [is] his sin,

13 Moabot kaniya ang kasakit sa pagpanganak, apan dili siya maalamon nga anak nga lalaki, kay sa panahon nga ipakatawo na siya, wala siya migawas sa tagoangkan.

Pangs of a travailing woman come to him, He [is] a son not wise, For he remaineth not the time for the breaking forth of sons.

14 Luwason ko ba sila gikan sa kamot sa Seol? Luwason ko ba sila gikan sa kamatayon? Asa na man, O kamatayon, ang imong mga hampak? Asa na man, O Seol, ang imong kalaglagan? Nalilong ang kaluoy gikan sa akong mga mata.” (Sheol h7585)

From the hand of Sheol I do ransom them, From death I redeem them, Where [is] thy plague, O death? Where thy destruction, O Sheol? Repentance is hid from Mine eyes. (Sheol h7585)

15 Bisan paman ug madagayaon na si Efraim labaw sa iyang mga igsoon nga lalaki; moabot gayod ang sidlakan nga hangin; mohuros ang hangin ni Yahweh gikan sa kamingawan. Mahubas gayod ang tubod ni Efraim, ug mahubas ang iyang balon. Ilogon sa kaaway ang iyang mga balay nga adunay mga bililhong butang.

Though he among brethren produceth fruit, Come in doth an east wind, a wind of Jehovah, From a wilderness it is coming up, And it drieth up his fountain, And become dry doth his spring, It — it spoileth a treasure — every desirable vessel.

16 Mahimong sad-an ang Samaria, kay misupak man siya batok sa iyang Dios. Mangalaglag sila pinaagi sa espada; wataswatason ang ilang mga gagmayng anak, ug laslasan ang tiyan sa ilang mga mabdos nga babaye.

Become desolate doth Samaria, Because she hath rebelled against her God, By sword they do fall, Their sucklings are dashed in pieces, And its pregnant ones are ripped up!