2 Hari 7

1 Miingon si Eliseo, “Paminawa ang pulong ni Yahweh. Mao kini ang giingon ni Yahweh: 'Ugmang adlawa sama niining taknaa mabaligya ang usa ka takos nga harina sa usa lamang ka shekel, ug ang duha ka takos nga sebada alang sa usa ka shekel, didto sa ganghaan sa Samaria.'”

Then Elisha said, “Hear the word of the LORD! This is what the LORD says: ‘About this time tomorrow at the gate of Samaria, a seah of fine flour will sell for a shekel, and two seahs of barley will sell for a shekel.’”

2 Unya mitubag ang kapitan nga sinaligan sa hari ngadto sa tawo sa Dios, ug miingon, “Tan-awa, bisan pa ug maghimo si Yahweh ug mga bintana sa langit, mahitabo ba kining butanga?” Mitubag si Eliseo, “Tan-awa, makita mo kini nga mahitabo sa imong kaugalingon nga mga mata, apan dili ka makakaon niini.”

But the officer on whose arm the king leaned answered the man of God, “Look, even if the LORD were to make windows in heaven, could this really happen?” “You will see it with your own eyes,” replied Elisha, “but you will not eat any of it.”

3 Karon adunay upat ka mga lalaki nga sanglahon gawas sa ganghaan sa siyudad. Nag-istoryahanay sila sa usag usa, “Nganong maglingkod lamang kita dinhi hangtod mamatay kita?

Now there were four men with leprosy at the entrance of the city gate, and they said to one another, “Why just sit here until we die?

4 Kung moingon kita nga mangadto kita didto sa siyudad, unya ang kagutom anaa sa siyudad, ug mangamatay kita didto. Apan kung magpadayon kita sa paglingkod dinhi, mamatay gihapon kita. Busa karon, dali, mangadto kita sa kasundalohan sa mga Arameanhon. Kung buhion kita nila, mabuhi kita, ug kung patyon kita nila, mamatay gayod kita.”

If we say, ‘Let us go into the city,’ we will die there from the famine in the city; but if we sit here, we will also die. So come now, let us go over to the camp of the Arameans. If they let us live, we will live; if they kill us, we will die.”

5 Busa mibangon sila pagkakilom-kilom ug miadto sa kampo sa Arameanhon; sa pag-abot nila sa kinatumyan nga bahin sa kampo, walay bisan usa ka tawo didto.

So they arose at twilight and went to the camp of the Arameans. But when they came to the outskirts of the camp, there was not a man to be found.

6 Kay gipadungog sa Ginoo ang kasundalohan sa Aram ug kasaba sa mga karwahe, ug kasaba sa mga kabayo—ang kasaba sa laing dako nga kasundalohan, ug miingon sila sa matag usa, “Gisuholan sa hari sa Israel ang mga hari sa mga Hitihanon ug sa Ehiptohanon aron pag-anhi batok kanato.”

For the Lord had caused the Arameans to hear the sound of chariots, horses, and a great army, so that they said to one another, “Look, the king of Israel must have hired the kings of the Hittites and Egyptians to attack us.”

7 Busa namangon ang mga sundalo ug miikyas pagkakilom-kilom; gibiyaan nila ang ilang mga tolda, ilang mga kabayo, ilang mga asno, ug ang kampo nga sama gihapon, ug miikyas sila alang sa ilang mga kinabuhi.

Thus the Arameans had arisen and fled at twilight, abandoning their tents and horses and donkeys. The camp was intact, and they had run for their lives.

8 Sa dihang miabot ang mga tawong sanglahon ngadto sa kinatumyang bahin sa kampo, misulod sila sa usa ka tolda ug mikaon ug miinom, ug nagdala sila ug plata ug bulawan ug mga bisti, ug milakaw ug gitagoan kini. Mibalik napud sila ug misulod sa laing tolda ug nagbitbit ug mga inilog gikan gihapon didto, milakaw ug gitagoan kini.

When the lepers reached the edge of the camp, they went into a tent to eat and drink. Then they carried off the silver, gold, and clothing, and went and hid them. On returning, they entered another tent, carried off some items from there, and hid them.

9 Unya nagsultihanay sila sa usag usa, “Wala kita nagbuhat sa matarong. Karong adlawa ang adlaw sa maayong balita, apan naghilom lamang kita mahitungod niini. Kung maghulat pa kita hangtod sa banag-banag, masilotan gayod kita. Busa karon, dali, manlakaw kita ug sultihan ang panimalay sa hari.”

Finally, they said to one another, “We are not doing what is right. Today is a day of good news. If we are silent and wait until morning light, our sin will overtake us. Now, therefore, let us go and tell the king’s household.”

10 Busa miadto sila ug gitawag ang mga tigbantay sa ganghaan sa siyudad. Nanugilon sila kanila, nga nag-ingon, “Nangadto kami sa kampo sa mga Arameanhon, apan walay bisan usa ka tawo didto, walay tingog sa bisan kinsa, apan adunay mga kabayo, ug mga asno nga gipanghiktan, ug ang mga tolda mao sa gihapon.”

So they went and called out to the gatekeepers of the city, saying, “We went to the Aramean camp and no one was there—not a trace—only tethered horses and donkeys, and the tents were intact.”

11 Unya misinggit ang mga tigbantay sa ganghaan mahitungod sa balita, ug unya gisugilon kini sa sulod sa panimalay sa hari.

The gatekeepers shouted the news, and it was reported to the king’s household.

12 Unya mibangon ang hari panahon sa kagabhion ug miingon sa iyang mga sulugoon, “Isugilon ko kaninyo kung unsay gibuhat karon sa mga Arameanhon kanato. Nasayod sila nga gipanggutom kita, busa migawas sila sa ilang kampo aron pagtago sa ilang mga kaugalingon ngadto sa kaumahan. Miingon sila, 'Kung manggawas sila sa siyudad, dakpon nato sila nga buhi, ug manulod ngadto sa siyudad.'”

So the king got up in the night and said to his servants, “Let me tell you what the Arameans have done to us. They know we are starving, so they have left the camp to hide in the field, thinking, ‘When they come out of the city, we will take them alive and enter the city.’”

13 Mitubag ug miingon ang usa sa mga sulugoon sa hari, “Nagpakiluoy ako kanimo, tugoti ang pipila ka mga tawo sa pagdala ug lima ka mga kabayo nga nahibilin, kadtong nabilin sa siyudad. Sama sila sa gidaghanon sa tanang panon sa Israel nga nangabilin—halos tanan nangamatay na; ipadala nato sila ug tan-awon nato.”

But one of his servants replied, “Please, have scouts take five of the horses that remain in the city. Their plight will be no worse than all the Israelites who are left here. You can see that all the Israelites here are doomed. So let us send them and find out.”

14 Busa gidala nila ang duha ka mga karwahe uban ang mga kabayo, ug gipadala sila sa hari ngadto sa kasundalohan sa mga Arameanhon, nga nag-ingon, “Lakaw ug tan-awa.”

Then the scouts took two chariots with horses, and the king sent them after the Aramean army, saying, “Go and see.”

15 Miadto sila sunod kanila paingon sa Jordan, ug ang tanang agianan napuno sa mga bisti ug mga himan nga nabiyaan sa mga Arameanhon sa ilang pagdalidali. Busa mibalik ang mga mensahero ug misugilon sa hari.

And they tracked them as far as the Jordan, and indeed, the whole way was littered with the clothing and equipment the Arameans had thrown off in haste. So the scouts returned and told the king.

16 Nanggawas ang mga tawo ug nangilog didto sa kampo sa Arameanhon. Busa ang usa ka takos nga harina gibaligya sa usa lamang ka shekel, ug ang duha ka takos nga sebada alang sa usa ka shekel, sama sa pulong nga gisulti ni Yahweh.

Then the people went out and plundered the camp of the Arameans. It was then that a seah of fine flour sold for a shekel, and two seahs of barley sold for a shekel, according to the word of the LORD.

17 Gimandoan sa hari ang kapitan nga iyang sinaligan nga maoy magdumala sa ganghaan, ug gitunob-tunoban siya sa mga tawo didto sa agianan sa ganghaan. Namatay siya sumala sa gisulti sa tawo sa Dios, nga misulti sa dihang mikanaog ang hari ngadto kaniya.

Now the king had appointed the officer on whose arm he leaned to be in charge of the gate, but the people trampled him in the gateway, and he died, just as the man of God had foretold when the king had come to him.

18 Busa nahitabo kini sumala sa gisulti sa tawo sa Dios ngadto sa hari, nga nag-ingon, “Niining mga taknaa didto sa ganghaan sa Samaria, ang duha ka takos sa sebada alang sa usa ka shekel, ug usa ka takos sa harina alang sa usa ka shekel.”

It happened just as the man of God had told the king: “About this time tomorrow at the gate of Samaria, two seahs of barley will sell for a shekel, and a seah of fine flour will sell for a shekel.”

19 Mitubag kadto nga kapitan sa tawo sa Dios ug miingon, “Tan-awa, bisan ug maghimog mga bintana si Yahweh sa langit, mahitabo ba kining butanga?” Miingon si Eliseo, “Tan-awa, makita nimo kini nga mahitabo gamit ang imong kaugalingong mga mata, apan dili ka makakaon bisan usa niini.”

And the officer had answered the man of God, “Look, even if the LORD were to make windows in heaven, could this really happen?” So Elisha had replied, “You will see it with your own eyes, but you will not eat any of it!”

20 Ug mao gayod kadto ang nahitabo kaniya, kay gitunob-tunoban siya sa katawhan didto sa ganghaan, ug namatay siya.

And that is just what happened to him. The people trampled him in the gateway, and he died.