2 Corinto 10

1 Ako, si Pablo, mismo ang maghangyo kaninyo, pinaagi sa pagkamapaubsanon ug kalumo ni Cristo. Maaghop ako sa dihang anaa pa ako sa inyong atubangan, apan maisogon ako alang kaninyo sa dihang halayo na ako.

Moreover, I, Paul, myself, exhort you, through the meekness and considerateness of the Christ, —I who, to look upon, indeed, am lowly toward you, but, absent, am bold towards you; —

2 Magpakiluoy ako kaninyo nga, sa dihang uban pa ako kaninyo, dili kinahanglan nga magmaisog ako uban sa pagsalig sa kaugalingon. Apan tingali kinahanglan akong magmaisogon sa dihang makigbatok ako niadtong naghunahuna nga nagpuyo kami sumala sa unodnon.

I entreat, however, that, when present, I may not be bold with the assurance wherewith I think to be daring against some who account of us as though, according to flesh, we were walking, —

3 Kay bisan tuod nagalakaw kami sa unodnon, wala kami makiggubat sumala sa unod.

For, though, in flesh, we walk, not, according to flesh, do we war, —

4 Kay ang mga hinagiban sa among pagpakiggubat dili unodnon. Hinuon, aduna silay langitnon nga gahom aron sa paglumpag sa mga kota. Dalahon nila sa walay kapuslanan ang mga makapahisalaag nga pakiglalis.

For, the weapons of our warfare, are not fleshly, but mighty, by God, unto a pulling down of strongholds, —

5 Bungkagon usab namo ang matag taas nga butang nga magpataas batok sa kahibalo sa Dios. Ginabihag namo ang matag hunahuna ngadto sa pagkamatinumanon kang Cristo.

When we pull down, calculations, and every height that uplifteth itself against the knowledge of God, and when we bring into captivity every thought unto the obedience of the Christ,

6 Ug andam kami sa pagsilot sa matag buhat sa pagkamasinupakon, hangtod nga mahingpit ang inyong pagkamatinumanon.

And when we hold ourselves, in readiness, to avenge all disobedience, as soon as your obedience shall be fulfilled!

7 Tan-awa kung unsa ang tin-aw diha sa inyong atubangan. Kung si bisan kinsa nga nagtuo nga iya na siya ni Cristo, tugoti siya nga pahinumdoman niya ang iyang kaugalingon nga iya na siya ni Cristo, mao man usab kami.

The things that lie on the surface, ye are looking at: —if anyone hath come to trust in himself that he is, Christ’s, this, let him reckon, again, with himself—that, even as, he, is Christ’s, so, also are, we.

8 Kay bisan pa man kung magpasigarbo ako bisan sa gamay lang kaayo mahitungod sa among katungod, nga gihatag sa Ginoo alang kanamo aron sa pagtukod kaninyo ug dili sa paglaglag kaninyo, dili ako mapakaulawan.

Yea, if, somewhat more abundantly, I should boast concerning our authority—which the Lord hath given for building up and not for pulling you down, I shall not be put to shame, —

9 Dili nako gusto nga makita nga ako makapalisang kaninyo pinaagi sa akong mga sulat.

That I may not seem as though I would be terrifying you through means of my letters;

10 Kay ang pipila ka mga tawo misulti, “Ang iyang mga sulat tinuod ug gamhanan, apan huyang siya sa lawasnon. Ang iyang mga pulong dili angay paminawon.”

Because, The letters, it is true (saith one), are weighty and strong, but, the presence of the body, is weak, and, the discourse, contemptible; —

11 Tugoti nga ang maong mga tawo masayod nga kung unsa kami diha sa mga pulong sa among sulat, sa dihang wala kami, mao ra gihapon ang among buhaton pag-anaa na kami diha.

This, let such a one reckon—that, what we are, in our word, through means of letters, being absent, such, also, being present, are we, in our deed.

12 Dili kami moadto aron sa pagpundok sa among mga kaugalingon o sa pagtandi sa among mga kaugalingon uban niadtong nagdayeg sa ilang mga kaugalingon. Apan sa dihang gisukod nila ang ilang kaugalingon pinaagi sa usag-usa ug itandi ang ilang mga kauglingon sa matag-usa, wala silay panabot.

For we dare not class or compare ourselves with some who do, themselves, commend; but, they, among themselves, measuring, themselves, and comparing themselves with themselves, are without discernment!

13 Apan, kami, dili magpasigarbo lapas sa utlanan. Hinuon, buhaton lamang namo ang kutob sa utlanan kung unsa ang gigahin sa Dios alang kanamo, utlanan nga nagaabot sa inyong gilay-on.

We, however, not as to the things without measure, will boast ourselves, but, according to the measure of the limit which God apportioned unto us, as a measure—to reach as far as even you!

14 Kay wala kami magpalapas sa among mga kaugalingon sa dihang nakaabot na kami diha kaninyo. Kay una kaming nakapaabot kaninyo uban ang ebanghelyo ni Cristo.

For, not as though we were not reaching unto you, are we over-stretching ourselves, for, as far as even you, were we beforehand in the glad-message of the Christ:

15 Wala kami nagpasigarbo lapas sa utlanan mahitungod sa paghago sa uban. Hinuon, naglaom kami nga motubo ang inyong pagtuo diha sa among dapit sa buluhaton nga magmauswagon gayod, ug magpabilin kini sa hustong utlanan.

Not, as to the things without measure, boasting ourselves in other men’s toils, but having, hope—your faith, growing—among you, to be enlarged, according to our limit for something beyond, —

16 Maglaom kami alang niini, aron nga makasangyaw pa kami sa ebanghelyo bisan pa sa mga dapit nga saylo na kaninyo. Dili kami magpasigarbo mahitungod sa buhat nga nabuhat na sa laing mga dapit.

Unto the regions beyond you, to carry the glad-message: not, within another man’s limit, as to the things made ready, to boast ourselves.

17 “Apan tugoti nga ang nagpasigarbo, magpasigarbo diha sa Ginoo.”

He that boasteth, however, in the Lord, let him boast;

18 Kay dili kini ang usa nga nagtanyag sa iyang kaugalingon nga mao ang giuyonan. Hinuon, mao kini ang usa nga gitanyag sa Ginoo.

For, not he that commendeth himself, he, is approved, but he whom, the Lord, doth commend.